«Ο τόπος δεν χρειάζεται εκλογές. Σε περιόδους κρίσης η χώρα θέλει ισχυρή και υπεύθυνη διακυβέρνηση», τονίζει στη συνέντευξή του στον ΕΤ.Κ ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς. Ο κ. Σαμαράς χαρακτηρίζει άχαρη τη συζήτηση περί διαδοχολογίας και προειδοποιεί όσους στο εσωτερικό του κόμματός του τη συντηρούν προσβλέποντας στην επόμενη μέρα ότι ποντάρουν λάθος.
Πιστεύετε ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, η νίκη ή η ήττα της Ν.Δ., θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για προσφυγή σε πρόωρες κάλπες;
Ο τόπος σήμερα δεν χρειάζεται εκλογές. Ούτε η κοινωνία τις θέλει. Σε περιόδους κρίσης –και μάλιστα διεθνούς κρίσης– η χώρα θέλει ισχυρή και υπεύθυνη διακυβέρνηση, όχι συνεχή προεκλογική διαμάχη…
Λέγεται ότι υπάρχουν μέσα στη Ν.Δ. κάποιοι «βιαστικοί» που ποντάρουν στην ήττα για να θέσουν θέμα διαδοχής Καραμανλή σε ένα έκτακτο συνέδριο. Πώς το σχολιάζετε;
Οσοι ποντάρουν σε ήττα και διαδοχή, ποντάρουν λάθος. Απελπιστικά λάθος…
Μήπως όμως η ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος πυροβολείτε μόνοι σας τα «πόδια» σας συντηρώντας τη διαδοχολογία με διαρροές, γεύματα σε δημόσια θέα κ.λπ.;
Είναι άχαρη η συζήτηση περί διαδοχολογίας. Δεν με νοιάζει πώς ήρθε στο προσκήνιο. Ούτε πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας, που ανακυκλώνονται για να διαψεύδονται. Ως πολίτης, θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση βλάπτει και την κυβέρνηση και τη χώρα. Ως πολιτικός, όχι μόνο δεν τη συντηρώ, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να τη σταματήσω. Μιλήσατε και για γεύματα ή συναντήσεις που κάθε τόσο γίνονται μεταξύ υπουργών. Δεν κατάλαβα. Υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας μεταξύ υπουργών και δεν το ξέρω;
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις σάς φέρνουν μετά από καιρό στην πρώτη τριάδα των πλέον δημοφιλέστερων υπουργών. Πώς σχολιάζετε αυτό το «comeback» στις προτιμήσεις του κόσμου; Υπάρχει επετηρίδα στη Ν.Δ.;
Δεν θα σχολιάσω το πώς με… σχολιάζουν. Δουλεύω επί 24ώρου βάσεως. Και, όπως ο καθένας, χαίρομαι όταν υπάρχει θετικός αντίκτυπος. Ομως, επετηρίδα στην κυβέρνηση ούτε υπάρχει ούτε πρέπει να υπάρχει.
Ο Γ. Καρατζαφέρης μίλησε πρόσφατα κολακευτικά για εσάς. Είναι ο ΛΑΟΣ άκρο;
Είναι, δεν είναι, το πρόβλημά μας δεν είναι αυτό. Κι ύστερα πέστε μου πού είναι το «μέσο» για να σας πω πού είναι τα «άκρα». Για παράδειγμα, είναι «άκρο» ή «μέσο» η Αμερική να εθνικοποιεί σήμερα τις τράπεζές της; Οι έννοιες αυτές είναι στατικές.
Την ώρα που μια διεθνής κρίση ξεσπά και οι κοινωνίες μετακινούνται συνολικά –μιλάω πέρα και πάνω από κόμματα και πρόσωπα– το τι είναι άκρο και τι μέσο είναι δύσκολο πλέον να προσδιοριστεί…
Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στο θέμα Παυλίδη;
Οπως έχει πει και ο πρωθυπουργός, απόλυτη διαφάνεια σε όλα, χωρίς να αδικηθεί κανείς και χωρίς να συγκαλυφθεί τίποτα!
Πρέπει να ανανεωθεί ο πολιτικός λόγος της Κεντροδεξιάς και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
Πάντα ένα κόμμα εξουσίας χρειάζεται συνεχή εμπλουτισμό στον πολιτικό λόγο του. Κι όσο περισσότερο βρίσκεται στην εξουσία, τόσο περισσότερο ανάγκη έχει να κάνει τομές στον πολιτικό λόγο του.
Σήμερα χρειαζόμαστε να ορίσουμε με περισσότερη σαφήνεια το μεταρρυθμιστικό μας πρόγραμμα και τις προτεραιότητές μας. Να τονίσουμε το φιλελεύθερο πρόσωπό μας, αλλά και να εξηγήσουμε ότι κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν είναι λατρεία των αγορών, αλλά ισότητα ευκαιριών για όλους, καταπολέμηση των στρεβλώσεων (ώστε να λειτουργούν οι αγορές) και κοινωνική ευθύνη.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι να απευθυνθούμε στη μεσαία τάξη. Αυτή που περισσότερο δοκιμάζεται από την κρίση. Κι η οποία συχνά συντρίβεται από τους από πάνω που είναι πολύ ισχυροί και από τους από κάτω που είναι πολύ μαχητικοί. Κι έτσι πολλές φορές φαίνεται ότι για τη μεσαία τάξη δεν νοιάζεται κανείς.
Κι ας είναι η μεσαία τάξη ο κορμός της κοινωνίας. Κι ας είναι η μεσαία τάξη που κυρίως παράγει πλούτο, εισόδημα, διάχυση της ευημερίας και πολιτισμό.
Φυσικός χώρος εκπροσώπησης της μεσαίας τάξης είναι η Νέα Δημοκρατία. Κι εδώ χρειάζεται να προσέξουμε περισσότερο…
Πότε βλέπετε να κάνει τον κύκλο της η οικονομική κρίση και πόσο θα μας επηρεάσει;
Τα πράγματα είναι αρκετά πιο σύνθετα απ’ ό,τι συνήθως παρουσιάζονται. Η Ελλάδα ίσως πληγεί λιγότερο, αλλά η Ευρώπη, συνολικά, ίσως πληγεί περισσότερο. Κι αυτό γιατί δεν αναθεωρεί ακόμα λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος. Συνεχίζει, για παράδειγμα, να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ μαίνεται η ύφεση. Οπως πέρσι τέτοιο καιρό, που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανέβαζε τα επιτόκια από το φόβο του… πληθωρισμού, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει η ύφεση!
Εχουμε, λοιπόν, πρόβλημα στο πώς αντιδρά η Ενωμένη Ευρώπη στην κρίση. Κι έχουμε ακόμα, σε στιγμές διεθνούς κρίσης, μια τάση των ισχυρών χωρών της Ενωσης να «σώζουν» η καθεμία τον εαυτό της. Κι από την άποψη αυτή τα κοινοτικά ανακλαστικά αμβλύνθηκαν. Κι άρχισαν να επιστρέφουν ανακλαστικά προστατευτισμού.
Εγώ ανέκαθεν ζητούσα περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη. Και τώρα, στην κρίση, ζητάω κατά μείζονα λόγο περισσότερη Ευρώπη. Οχι περαιτέρω μείωση ενός κοινοτικού προϋπολογισμού που ήταν 1% του κοινοτικού ΑΕΠ και τώρα υποχωρεί κάτω από το 0,86%!
Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ’ όλα…
Σας ανησυχεί η αύξηση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας που σφραγίζεται με την επίσκεψη Ομπάμα, ο οποίος δεν θα επισκεφθεί την Αθήνα;
Οταν τσακώνονται σοβαρά οι ΗΠΑ με την Τουρκία (όπως έγινε το 2003 εν όψει της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ), δεν έχουμε αναγκαστικά «υποβάθμιση» του διεθνούς ρόλου της Τουρκίας. Παρομοίως, όταν επισκέπτεται ο Ομπάμα την Τουρκία, δεν έχουμε αναγκαστικά «αναβάθμιση» του ρόλου της Τουρκίας. Ας μη βιαζόμαστε, λοιπόν, να εκλαμβάνουμε τους ευσεβείς πόθους της Αγκυρας ως πραγματικότητα.
Το πιο σημαντικό είναι αυτό που δεν με ρωτήσατε: τι θα συμβεί με τη διαφαινόμενη αμερικανο-ρωσική προσέγγιση. Και τι επιπτώσεις θα έχει ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο Ιράν και στο Ιράκ, αλλά και στο Αφγανιστάν.
Από κοινού ΗΠΑ και Ρωσία θα μπορούσαν να σταθεροποιήσουν ολόκληρη την περιοχή. Οσο παραμένουν σε σκληρούς ανταγωνισμούς μεταξύ τους, τα προβλήματα θα βρίσκονται εκτός ελέγχου και η Τουρκία περισσότερα θα διεκδικεί για τον εαυτό της παρά θα προσφέρει στους συμμάχους της. Ομως, όποιος φέρεται τόσο καιροσκοπικά μακροχρόνια χάνει…
Να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο;
Το πρόβλημα δεν είναι το «άσυλο» αλλά η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Το άσυλο είχε νόημα σε παλαιότερες εποχές όταν υπήρχε δίωξη φρονημάτων στην κοινωνία και τα πανεπιστήμια διεκδικούσαν ένα χώρο ασυλίας. Σήμερα που ζούμε σε πλήρη δημοκρατία δεν διώκεται το φρόνημα πουθενά, οπότε η έννοια του «ασύλου» δεν έχει νόημα. Ή, για να το πω διαφορετικά, είναι προσβολή για τη Δημοκρατία μας να μιλάμε για «άσυλο» σε κάποιο χώρο, λες και υπάρχει δίωξη φρονήματος παντού αλλού.
Γι’ αυτό και «πανεπιστημιακό άσυλο» δεν υπάρχει σε καμία δημοκρατική χώρα, ενώ υπάρχει πλήρης ακαδημαϊκή ελευθερία. Εδώ σε μας συμβαίνει το αντίθετο: Υπάρχει «πανεπιστημιακό άσυλο» αλλά δεν υπάρχει ακαδημαϊκή ελευθερία! Καθηγητές προπηλακίζονται, ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα τρομοκρατείται και εκβιάζεται.
Το ιδιότυπο καθεστώς που έχουμε εδώ αποτελεί ασυλία κακουργηματικών πράξεων και καταλύει την ελευθερία των ιδεών. Τόσο απλά…ΚΟΤΤΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Ελεύθερος Τύπος 05/04/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου