ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΩΝ. ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ? ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ...

Αγαπητέ κύριε Καραλή,

Σε συνέχεια άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθερία – 17/01/2011 με την επιμέλεια του κου. Λαγού Αθανασίου και το οποίο δημοσιεύσατε και εσείς στο ιστολόγιό σας, και το οποίο σχετίζεται με την πρόταση επιστημόνων για την δημιουργία Οργανισμών Διαχείρισης Προορισμών σε κάθε μία από τις Υπέρ-Περιφέρειες της χώρας, θα ήθελα να παραθέσω τις προσωπικές μου απόψεις και σχόλια για το συγκεκριμένο μοντέλο και το γιατί νομίζω ότι δεν θα λειτουργήσει αποφέροντας τα επιθυμητά αποτελέσματα, ειδικότερα για τον νομό μας, τον νομό Μεσσηνίας. Εάν θέλετε, μπορείτε να το αναρτήσετε στο ιστολόγιό σας ως ένα άρθρο ενός αναγνώστη σας, εφόσον βέβαια το κρίνετε σωστό και δίκαιο να διαβαστεί. 

«Ως άνθρωπος που σπούδασα το τουριστικό επάγγελμα, πιστεύω ότι οργανισμοί τέτοιου τύπου (εκτός του ότι πρόκειται για έναν ακόμη ευφάνταστο τρόπο να βολευτούν πολλοί «ημέτεροι» σε κάθε σημείο της χώρας) αντικαθιστώντας τις τοπικές ενώσεις κάθε κλάδου που δραστηριοποιούνται στο τουριστικό προϊόν και αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά τους, θα έρθουν σε άμεση αντιπαράθεση και σύγκρουση με αυτές τις κατά τόπους ενώσεις μόνο και μόνο διότι αυτές θα απαξιωθούν και θα χάσουν την πρωτοκαθεδρία. Και γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα τι σημαίνει να χάνεις την πρωτοκαθεδρία. Τα μέλη τους θα κληθούν πλέον να ενταχθούν κάτω από την ομπρέλα ενός δημόσιου φορέα η στελέχωση και λειτουργία του οποίου θα δημιουργεί πάντα καχυποψίες. Άραγε, ρωτήθηκαν οι υπάρχουσες τοπικές ενώσεις από τον ΣΕΤΕ εάν υπάρχει λόγος δημιουργίας ενός τέτοιου οργανισμού; Γιατί σε αυτή τη μελέτη που ζήτησε ο ΣΕΤΕ υπήρξε χορηγία από ιδιωτική εμπορική τράπεζα; Δεν υπάρχουν πόροι για την διενέργεια μιας έρευνας από τον ΣΕΤΕ; Το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης τι γνώμη έχει;

Σε δεύτερο πλάνο, έρχονται τα σοβαρά. Τι αρμοδιότητες θα έχουν αυτοί οι οργανισμοί; ποια η σχέση τους με το υπουργείο και την εκάστοτε διοίκησή του; με τι τρόπο και σε τι ποσοστό -σε ένα πιθανό ΔΣ- θα μετέχει ο ΣΕΤΕ και οι ανεξάρτητοι επιχειρηματίες του τουρισμού; με τι όργανο θα συμμετέχουν οι τοπικοί επαγγελματίες; μέχρι πού θα φτάνει η επιρροή των οργανισμών; σε ποιο βαθμό θα λαμβάνονται υπ’ όψιν οι προτάσεις, οι ανάγκες και οι ιδέες των επιμέρους ανεξάρτητων επαγγελματιών; με ποιο κριτήριο θα υπολογίζονται -ως οριστικές αποφάσεις- τα ποσοστά από τον Ευρωπαϊκό κορβανά για κάθε οργανισμό σε κάθε περιφέρεια και με τι κριτήρια θα διανεμηθούν τα ποσά στα μέλη του; με ποιο τρόπο και σε ποιο επίπεδο διοίκησης θα γίνονται οι διεκδικήσεις πόρων; σε ποιο επίπεδο θα λαμβάνονται δράσεις και τρόποι αντίδρασης σε σχέση με ασύμφορες πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης οι οποίες πιθανόν που θίγουν τα συμφέροντα των επαγγελματιών; θα υπάρχει αγωνιστική διάθεση και ανάλογο πεδίο σύγκρουσης με τις εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα πρέπει να έχουν απαντηθεί από την μελέτη που διέταξε ο ΣΕΤΕ και να παρουσιαστούν άμεσα στον τύπο. Γιατί εάν η έρευνα αυτή καθεαυτή δεν δίνει απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήματα αλλά έγινε μόνο και μόνο για να μας πει ότι το τετράπτυχο επιτυχίας και τουριστικής ανάπτυξης για την περιφέρεια Πελοποννήσου – Ιονίων Νήσων – Δυτικής Ελλάδας (και κατ’ επέκταση για τον νομό Μεσσηνίας) είναι ο ήλιος, η θάλασσα, ο πολιτιστικός πλούτος και ο συνεδριακός τουρισμός, τότε μας είπε κάτι το οποίο χιλιάδες κάτοικοι και επισκέπτες του τόπου μας γνωρίζουν από την πρώτη τους επαφή με τις φυσικές ομορφιές και τους ανθρώπους του τόπου μας.

Είναι γνωστό και αποδεκτό ότι η πλειοψηφία των ανεξάρτητων τουριστικών μονάδων του νομού μας λειτουργεί κάτω από τη διεύθυνση ανθρώπων που δεν έχουν γνωστικό υπόβαθρο του αντικειμένου. Απλά, έτυχε να έχουν τη γη και τους πόρους διαθέσιμους για να δημιουργήσουν μια τουριστική υποδομή για ένα επιπλέον εισόδημα 1-2 μήνες το χρόνο. Και πολύ καλά έκαναν. Είναι ελάχιστες όμως οι επιχειρήσεις -πλέον των ξενοδοχειακών μονάδων των μεγάλων πόλεων του νομού- που έχουν συνεχή 12μηνη λειτουργία. Πώς θα πείσει ο υπό διαμόρφωση οργανισμός αυτούς τους ανθρώπους να ετοιμάσουν τον πακτωλό εγγράφων και δικαιολογητικών που κάποια στιγμή θα χρειαστούν για να ενταχθούν σε κάποιο πρόγραμμα επιδότησης; Πώς θα τους πείσει να δίνουν στατιστικά στοιχεία τα οποία σίγουρα θα χρειάζεται ο οργανισμός για την λειτουργία του και την λήψη αποφάσεων; Πώς θα τους δώσει κίνητρα για να εντάξουν τις επιχειρήσεις τους σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πώλησης νέων υπηρεσιών όπως οι οργανωμένες εκδρομές και περιηγήσεις; Πώς θα τους πείσει να αλλάξουν την πολιτική τους για να έχουν σοβαρή κερδοφορία σε βάθος χρόνου ρίχνοντας τις τιμές για να προσελκύσουν πελάτες, την ώρα που το μεγαλύτερο ποσοστό δουλεύει με το 70% των κρατήσεων για ένα Σαββατοκύριακο και το υπόλοιπο 30% με πελάτες «πόρτας» παρέχοντας -δυστυχώς- υπηρεσίες πολύ χαμηλού επιπέδου με αναλογικά ακριβό αντίτιμο; Με τι κριτήρια και minimum standards θα δίνεται το σήμα λειτουργίας σε νέες επιχειρήσεις και με ποιά κριτήρια θα γίνεται η αξιολόγηση των παλαιών τουριστικών μονάδων από τους οργανισμούς; Θα είναι υποχρεωμένοι οι μικρό-επιχειρηματίες να ενδίδουν στον έλεγχο και από ποιούς; Θα πρέπει τελικά να δίνουν «μίζα» για να περνούν τις εξετάσεις; Για ποιο χάσμα προσδοκιών σε σχέση με την προσφερόμενη τιμή μιλάμε όταν οι άνθρωποι είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες 10μήνες το χρόνο; Πότε θα ασχοληθούν με αυτά; Ή μήπως θα προσλάβουν εξειδικευμένο προσωπικό για «να τρέχει» τις επιχειρήσεις και να εφαρμόζει σύγχρονο τουριστικό marketing για την προσέλκυση νέων πελατών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους;

Όσον αφορά την ανάπτυξη της Τουριστικής Κατοικίας για διαχείμαση μέσω διαφόρων μορφών τουρισμού (πχ. χρονομεριστική μίσθωση, ανταλλαγή εξοχικών κατοικιών, κλπ), σαφώς και πρέπει να γίνει ήπια και με προσεκτικά βήματα γιατί είναι αναγκαίο να βρεθεί και το ανάλογο target group που θα επιλέξει αυτή την εναλλακτική μορφή τουρισμού. Και αυτό διότι οι χαμηλοσυνταξιούχοι της Ευρώπης -όπως χαρακτηρίζονται στην μελέτη- δεν έχουν ανάγκη την Τουριστική Κατοικία ούτε την ανάγκη να τους δείξουμε τον ήπιο χειμώνα μας για να νοικιάσουν τα σπίτια μας. Έχουν έρθει εδώ και πολλά χρόνια στον νομό μας, έχουν αγοράσει γη, έχουν χτίσει πανέμορφα σπίτια και πολλοί από αυτούς έχουν ξεκινήσει επαγγελματική δραστηριότητα (και στον τουριστικό τομέα) απορροφημένοι 100% από μια κοινωνία στην οποία αισθάνονται ενεργοί πολίτες, εκλέγουν και εκλέγονται και την οποία κοινωνία έχουν αγαπήσει όμοια με την πατρίδα τους. Και αυτό δεν γίνεται μόνο στην Μεσσηνία αλλά σε όλη την Ελλάδα. Αλήθεια, αυτό το γεγονός δεν το γνωρίζει ο ΣΕΤΕ;

Το ποιος πραγματικά είναι και χαρακτηρίζεται «μειονεκτικός» προορισμός, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ταμπέλα που του δίνουμε όλοι μας. Και όταν λέω όλοι εννοώ τους γηγενείς, τους επισκέπτες, το κράτος και τους φορείς που σχετίζονται με την τουριστική βιομηχανία, τα ΜΜΕ που κατευθύνουν τον κόσμο, τους tour operators, τους ξενοδόχους, τα ταξιδιωτικά γραφεία, τις αεροπορικές εταιρίες και όσους ακόμη εσείς μπορείτε να σκεφτείτε. Η φύση υπήρξε γενναιόδωρη με όλη την Ελληνική επικράτεια. Επίσης, όταν έχουμε στο μυαλό μας ως πρότυπο του Έλληνα επιχειρηματία που ασχολείται με τον τουρισμό έναν καλοντυμένο κύριο που έκανε την επιχείρησή του με δάνεια και επιχορηγήσεις και το μόνο που τον ενδιαφέρει συνεχώς είναι να φοροδιαφεύγει και να κοιτάει με «αρπαχτές» να «βγάλει» όπως – όπως τη σεζόν, τότε για ποιο μειονέκτημα του προϊόντος μιλάμε, όταν απαξιώνουμε το στυλοβάτη του που είναι ο άνθρωπος; Γιατί απλά Τουρισμός σημαίνει «Άνθρωπος Με Χαμόγελο». Αυτό μου έμαθαν στο πανεπιστήμιο που πήγα 4 χρόνια και σπούδασα τη διοίκηση της Τουριστική Βιομηχανίας. Για τον λόγο όμως που προσωπικά δεν επέλεξα να εξασκήσω το επάγγελμα κανείς δεν με έχει ρωτήσει μέχρι τώρα, καμία έρευνα δεν έγινε μεταξύ των αποφοίτων του κλάδου που δεν επέλεξαν αυτόν τον δρόμο, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να δει εάν -μετά από 20 χρόνια που αποφοίτησα- είμαι στο χώρο ή όχι και γιατί, είμαι άνεργος ή εποχιακά απασχολούμενος, κλπ. Άρα λοιπόν, οι μελέτες και οι στατιστικές εδώ δεν έχουν καμία αξία, αν και θα ήταν το σημαντικότερο εργαλείο για να πάρει κάποιος αποφάσεις και να δημιουργήσει πραγματικά λειτουργικούς οργανισμούς με στελέχη που γνωρίζουν το αντικείμενο και χρειάζεται να βρίσκονται 365 ημέρες το χρόνο στο δρόμο, στην επαρχία, κοντά στους επαγγελματίες που ασφυκτιούν ειδικά σήμερα εν μέσω οικονομικής & κοινωνικής κρίσης και να δίνουν λύσεις στα προβλήματά τους.

Ο Καλλικράτης, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γίνει ουσιαστική δουλειά. Πώς? Πολύ απλά. Η κάθε περιφέρεια ανά την Ελλάδα δημιουργεί σε κάθε νομό «Περιφερειακό Γραφείο Τουριστικής Υποδομής & Ανάπτυξης». Στελέχη από τον κλάδο της διοίκησης τουριστικών επιχειρήσεων ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα της κάθε περιφέρειας να ζήσουν μια νέα ζωή στην επαρχία (για όσους διαμένουν στα μεγάλα αστικά κέντρα), αναλαμβάνουν μετά από διαφανή διαγωνισμό προσλήψεων θέση και ξεκινάνε δουλειά. Απογραφή όλων των επιχειρήσεων τουρισμού σε κάθε περιφέρεια. Έλεγχος από εξειδικευμένο προσωπικό της αξιόπιστης λειτουργίας των επιχειρήσεων αυτών μέσα από αυστηρούς κανόνες υγιεινής, ασφάλειας, ορθολογικής τιμολογιακής πολιτικής, κλπ. Αφαίρεση της άδειας λειτουργίας σε όσους αποδεδειγμένα δεν προσφέρουν υπηρεσίες και δυσφημούν το επάγγελμα με οποιονδήποτε τρόπο. Άμεση ένταξη των υγιών επιχειρήσεων σε Ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης με προϋπόθεση 9μηνη συνεχή λειτουργία με ταυτόχρονη πρόσληψη προσωπικού επιδοτούμενο από τον ΟΑΕΔ, μηδενική φορολογία για τα πρώτα 3 χρόνια, απόδοση μόνο ΦΠΑ και αποκλειστικά σε δόσεις, επιδότηση έως 50% στην αγορά ή ανανέωση εξοπλισμού και μηχανοργάνωσης. Δημιουργία και καθημερινή ανανέωση ιστοσελίδας της περιφέρειας περιέχουσα αποκλειστικά όλες τις απογεγραμμένες τουριστικές επιχειρήσεις του νομού και σε προτεραιότητα αυτές που δεν μπορούν να συντηρήσουν ιστοσελίδα αυτόνομα. Δωρεάν δημιουργία και φιλοξενία ιστοσελίδων για όλους καθώς και on-line σύστημα κρατήσεων μόνο για πάρα πολύ μικρές επιχειρήσεις (μέχρι 20 κλίνες) οι οποίες δεν υποχρεούνται να έχουν την τεχνογνωσία. Δημιουργία σε κάθε Περιφερειακό Γραφείο Τουριστικής Υποδομής & Ανάπτυξης τμήματος marketing και διαφήμισης το οποίο θα συμμετέχει ενεργά σε εκθέσεις και events τουριστικού περιεχομένου εντός και εκτός Ελλάδας. Άμεση έναρξη επαφών και συνομιλιών με εταιρίες τουριστικού περιεχομένου που εδρεύουν στην Κίνα (ο μεγάλος δυνητικός πελάτης των υπηρεσιών καταλύματος και εστίασης στην Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια). Ετοιμασία σε κάθε περιφερειακό γραφείο «πακέτων» διακοπών στο νομό με έμφαση σε νέες μορφές τουρισμού όπως: θρησκευτικός, αγροτικός, περιηγητικός, θαλάσσιος, κατασκηνωτικός, επιχειρηματικός κλπ. Ιδέες είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και υποβόσκουν σε υγιή μυαλά.

Όταν ο μικρός επιχειρηματίας – επαγγελματίας του τουρισμού που είναι ο στυλοβάτης της εκάστοτε τοπικής οικονομίας επανδρωθεί με όλα τα παραπάνω «όπλα», τότε και μόνο τότε θα μπορεί να δει διαφορετικά το αντικείμενο το οποίο σήμερα έχει ως συμπληρωματική πηγή εισοδήματος. Και τότε, μέσα από αυστηρά θεσπισμένους κανόνες, θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και την πρόκληση να λειτουργεί μια υγιή επιχείρηση για την οποία πρώτος αυτός θα είναι περήφανος και δεν θα αποτελεί δεκανίκι αλλά σοβαρή παρακαταθήκη για τα παιδιά του και τον τόπο του»

Βαγγέλης Αντωνόπουλος

Βρίσκω τις απόψεις σου άκρως ενδιαφέρουσες. Συμφωνώ σχεδόν με όλες.

 Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει γιατί δεν ασχολήθηκες με την επιστήμη που σπούδασες. Ίσως έχεις κάνει λάθος. Τέτοιοι άνθρωποι λείπουν από το επάγγελμα-λειτούργημα. Γιατί περί λειτουργήματος πρόκειται η ενασχόληση με το τουρισμό. 

Είναι γεγονός ότι πολλοί "ξενοδόχοι" θεωρούν - και έχουν - το επάγγελμά τους συμπληρωματικό κάποιου άλλου με αποτέλεσμα να μην τους ενδιαφέρει απόλυτα η σωστή λειτουργία των μονάδων τους και αυτό είναι μια από τις μεγάλες πληγές του τουρισμού μας. Οι κακές παρεχόμενες υπηρεσίες είναι δυσφήμηση για τη χώρα μας με αποτέλεσμα να μας περιμένουν στη γωνία οι ανταγωνιστές μας αλλά και οι "φίλοι" μας. Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. 

Κώστας....