ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Το σινεμά θέλει... αλητεία, όχι σαλόνια

"Εγώ είμαι ερασιτέχνης σε όλα. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδοποιός. Εραστής της τέχνης".

«Οι «Ιππείς της Πύλου» είναι μια ανατρεπτική κοινωνικοπολιτική σάτιρα και όχι μόνο», γράφει ο Νίκος Καλογερόπουλος στο προσωπικό του σημείωμα για την ταινία που τον ξαναφέρνει στο σινεμά έπειτα από απουσία χρόνων.

Σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής των «Ιππέων της Πύλου», που γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μεσσηνία, με τη συμμετοχή γνωστών ηθοποιών, όπως οι Ηλίας Λογοθέτης, Τάκης Σπυριδάκης, Γιώργος Κιμούλης, Αντώνης Καφετζόπουλος και Βάνα Μπάρμπα, ο Καλογερόπουλος μας μιλάει παθιασμένα για τους μύθους που του αρέσει να περιπλέκει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλα τα παράλογα τα κουβαλά στην πλάτη του ο φουκαριάρης ο Τηλέμαχος, κάποτε ένδοξος ηθοποιός, που φεύγει από την Αθήνα για την επαρχία, αφήνοντας πίσω χρέη και όνειρα.

Εχουμε να σας δούμε δέκα χρόνια στο σινεμά, από το «Ενας κι ένας». Τι μεσολάβησε μέχρι σήμερα;

Χίλια πράγματα έκανα. Εγραψα και ανέβασα θεατρικά έργα. Κανείς δεν έγραψε όμως γι' αυτά. Δεν το λέω σαν παράπονο...

Το κοινό σάς έχει συνδέσει πολύ με το σινεμά και την τηλεόραση.

Μετά το «Ενας κι ένας», μου έστελναν πολλά σενάρια. Καλογραμμένα. Τα είχα κάνει, όμως, όλα αυτά. Κανένα δεν με τρέλανε. Εγώ είμαι ερασιτέχνης σε όλα. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδοποιός. Εραστής της τέχνης. Να 'ναι καλά ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος (παραγωγός) που ήρθε και με βρήκε. Μου έκανε την ίδια ερώτηση που μου κάνουν όλοι οι Ελληνες: «Γιατί λείπεις από τον κινηματογράφο, αφού σε θέλουμε;». Του είπα πως αν είχα λεφτά κι έναν παραγωγό που να με εμπιστεύεται, θα το έκανα. Εκεί δώσαμε τα χέρια. Και βγήκε αυτό που βγήκε. Ο Χρήστος είναι υπεύθυνος για πολλά. Εγώ είχα αρχικά στο μυαλό μου την οικονομία. Συνήθως κάνω το «αυτο-ψαλίδισμά» μου. Εκείνος μου πρότεινε να κάνω την ιδανική μου διανομή κι έτσι πήρα όλους αυτούς που εκτιμώ.

Πήρατε ηθοποιούς της γενιάς σας.

Ναι και θέλω να τους ευχαριστήσω από την ψυχή μου. Ολους. Ξεχωρίζω τη Βάνα Μπάρμπα που κάνει μια ρολάρα... Εχουμε ένα κοινό με τη Βάνα: τη λαϊκή μας την καταγωγή και την αλητεία μας. Εγώ αυτό πήρα απ' αυτήν. Τη χαίρομαι τη Βάνα ιδιαίτερα. Ο δε Κιμούλης κάνει έναν ρόλο πολύ σύνθετο, με ρίζες στους αρχαίους μύθους. Στον Προμηθέα Δεσμώτη και τον Αίαντα. Μόνο ένας ηθοποιός σαν αυτόν θα μπορούσε να τον υποδυθεί.

Χωρίς πάθος, λέτε, δεν γίνεται σινεμά;

Το σινεμά θέλει αλητεία, δεν θέλει σαλόνια. Αλλον έναν που τιμώ στην ταινία μου είναι ο Αλέξης Δαμιανός. Εχω μια ολόκληρη σκηνή αφιερωμένη στην «Ευδοκία» του.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για την ταινία;

Ηθελα να κάνω τον σημερινό Μένιππο. Στους «Κυνικούς», που ανέβασα, ο Μένιππος αυτοκτονεί και πάει στον Κάτω Κόσμο φωνάζοντας «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Εδώ, ο ήρωάς μου πηγαίνει στη Μεσσηνία για να γλιτώσει από την πόλη. Το σενάριο είναι απλό: «μια φορά... εδώ και τώρα». Σαν τους μύθους του Αισώπου: «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που τον κυνηγούσαν οι τράπεζες και το ΔΝΤ και έφυγε για να γλιτώσει». Μέσα στον απλό αυτό μύθο περνάω άλλους 25. Με τον μαστόρικο τρόπο του Αισώπου. Εκεί είναι οι αναφορές μου, όπως και στον Διογένη.

Βρίσκει αυτό που ζητάει ο ήρωας στην Πύλο;

Είναι μαχητής, πολεμιστής. Είναι ένας καθημερινός αντι-ήρωας. Και οι Ιππείς της Πύλου είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος που φροντίζει για τις ανάγκες του τόπου. Θα τη γουστάρει ο κόσμος την ταινία. «Μοσχοβολάει Ελλάδα» από το α ως το ω. Το έκανα με όλη μου την ψυχή. Ξεχρεώνω όλη την απουσία μου. Λέω ένα ευχαριστώ σε όσους με βοήθησαν αλλά και σε όσους με πολέμησαν.

Πώς βλέπετε τα πράγματα τώρα με την κρίση;

Ζόρικα. Στην επαρχία είναι καλύτερα.

Είστε αισιόδοξος;

Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Θα περάσουμε από εκεί που μας αξίζει. Οπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε. Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται. Θα πρέπει να χτίσουμε από την αρχή. Στενοχωριέμαι που δεν βγαίνουν οι πνευματικοί άνθρωποι μπροστά. Με πονάει αυτό πολύ. Δεν έχει κανένας τη μαγκιά.

Γυρίσματα στη Μεσσηνία

Κάνατε τα γυρίσματα της ταινίας στα μέρη σας.

Εκανα γυρίσματα σε όλη τη Μεσσηνία, στα αγαπημένα μου σημεία. Εκεί που έχω αγαπήσει, τραγουδήσει, κλάψει, ερωτευτεί, πονέσει. Ο,τι ξέρω στο σινεμά το χρωστάω στον πρώτο μου δάσκαλο, τον Βασίλη Γεωργιάδη, που με έβγαλε στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Αυτά που κάνω τα έκλεψα απ' αυτόν, γιατί παρακολουθούσα τι έκανε. Μάζευα σαν σφουγγάρι, σαν μυρμήγκι. Ο Γεωργιάδης ήταν ο πατέρας μου.

Αντα Δαλιάκα "ΕΘΝΟΣ" 12/03/2011