Ολη την ιστορία της παραδοσιακής κορωνέικης φιλοξενίας, τις γεύσεις, τις εικόνες του παρελθόντος, τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων και τη νοσταλγία για μια Ελλάδα που χάνεται, κατάφερε να περιγράψει η Ελένη Ταγωνίδη-Μανιατάκη στο τελευταίο της βιβλίο “Κορωνέικο συμπόσιο“. Το βιβλίο αυτό μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο στις νέες νοικοκυρές που θέλουν να... επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την κουζίνα και την παραδοσιακή μαγειρική - η οποία αυτό τον καιρό είναι στη μόδα όσο ποτέ άλλοτε!
Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής τοου «Κορωνέικου συμποσίου»;
«Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και προσωπικό. Εκτός εάν πρόκειται για επαγγελματική δουλειά που καταρτίζεται βάσει χρονοδιαγράμματος, η ελεύθερη γραφή είναι, θα έλεγα, μια καθαρή έμπνευση. Αρκεί ένα ελάχιστο έναυσμα για να ξεκινήσει ο δημιουργικός οίστρος του συγγραφέα.
Σ’ αυτή την περίπτωση, η αφορμή δόθηκε ενόψει της επίσημης συνάντησης των εμβληματικών κοινοτήτων για τη μεσογειακή διατροφή που πραγματοποιήθηκε στην Κορώνη 3-4 Ιουνίου: Σκέφτηκα ότι, πέραν από την αφειδώλευτη φιλοξενία των Κορωναίων, τις επιτυχείς ημερίδες και την υπογραφή της Διακήρυξης της Κορώνης, θα έπρεπε οι αποστολές από την Ισπανία, την Ιταλία και το Μαρόκο να μεταφέρουν πίσω στις χώρες τους μια γραπτή μαρτυρία του τοπικού διατροφικού μας πολιτισμού, που είναι στενά συνδεδεμένος με την ιστορία, τις παραδόσεις, τα τοπικά προϊόντα, τα παραδοσιακά φαγητά και εντέλει την καθημερινή ζωή των Κορωναίων».
Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να συγκκεντρώσετε το υλικό σας και ποιες ήταν οι πηγές της έρευνάς σας;
«Η σύλληψη της ιδέας έγινε ακριβώς 2 μήνες πριν από την πραγματοποίηση της επίσημης συνάντησης στην Κορώνη. Η συγγραφή και όλη η διεργασία διήρκεσε 45 ημέρες - και θα πρέπει εδώ να τονίσω τη συμβολή των ανθρώπων του Ιδρύματος και της τοπικής κοινωνίας της Κορώνης που αγκάλιασαν την ιδέα με ενθουσιασμό.Ομολογώ όμως ότι δεν ήταν το πρώτο βιβλίο. Εχω συγγράψει και άλλα, τα οποία σχετίζονται με την μαγειρική, π.χ. “Καλλίγευστον“, ένα βιβλίο με χορτοφαγικές συνταγές, όπως και πονήματα κοινωνικού περιεχομένου. Η Κορώνη εξάλλου φημίζεται για την πλούσια ποικιλία και φαντασία στην μαγειρική, ένεκα των πλούσιων τοπικών προϊόντων που παράγει η ευλογημένη μεσσηνιακή γη.Οσον αφορά την εισαγωγή με τις αναφορές στους αρχαίους μας φιλοσόφους, ήταν ο καρπός πολλών ετών διατριβής στα αρχαία κείμενα και του ενδιαφέροντός μου για τα ήθη κι έθιμα των διαφόρων περιοχών, και ιδίως της Κορώνης». Θεωρείτε πως οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής της Κορώνης και των γύρω χωριών θυμούνται, γνωρίζουν, μαγειρεύουν τις συνταγές των γιαγιάδων τους;
«Ευτυχώς, ναι. Οι κυρίες της Κορώνης το απέδειξαν εμπράκτως. Εξάλλου το βιβλίο μου “Κορωνέικο συμπόσιο“ είναι η γραπτή μαρτυρία. Οι περισσότερες συνταγές μού δόθηκαν από περίπου 40 νέες και ώριμες γυναίκες. Αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα: Παρόλο που οι ρυθμοί ζωής είναι τέτοιοι που κυριαρχούν άλλα είδη διατροφής, τα οποία είναι επιβλαβή, η Κορώνη προτιμάει τα τοπικά της προϊόντα και μένει πιστή στις παραδόσεις της».
Οι συνταγές αυτές είναι δύσκολες στην εκτέλεσή τους; Απαιτούν χρόνο ή μπορεί να τις ακολουθήσει και μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα της πόλης;
«Εύλογη η ερώτηση. Τι θεωρείται δύσκολο και τι εύκολο; Θα έλεγα ότι δύσκολη είναι όποια εργασία αναλαμβάνουμε δίχως να μας αρέσει, ενώ αντιθέτως εκείνη με την οποία καταπιανόμαστε με κέφι και αγάπη είναι εύκολη. Θα έλεγα ωστόσο ότι μερικές συνταγές χρειάζονται περισσότερο χρόνο στην εκτέλεση, ενώ άλλες ολιγότερο».
Ποια παραδοσιακά εδέσματα της Κορώνης δοκίμασαν οι επισκέπτες από τις άλλες χώρες στη συνάντηση για τη μεσογειακή διατροφή και ποια ήταν τα σχόλιά τους; Βρήκαν κοινά στοιχεία με φαγητά των πατρίδων τους;
«Τα εδέσματα ήταν πολλά και διάφορα. Οι κάτοικοι έδωσαν χρόνο, εργασία, κεράσματα και προπαντός καλοκάρδισμα. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Υπήρξε φαγητό εν αφθονία. Από τη φημισμένη γουρνοπούλα, χειροποίητες σπανακόπιτες, χορτόπιτες, τυρόπιτες, ντολμαδάκια με μπακαλιάρο και με κιμά, κρέας καπαμάς, σαρδέλες πλακί, γεμιστά με ρύζι και σταφίδες, κολοκυθανθοί, μπριάμ, μελιτζάνες φούρνου με τυρί, μέχρι πλακοτηγανίτες, τυρόψωμο, ψωμί του γάμου, ζυμωμένες κουλούρες και λαλάγγια. Ολα, παραδοσιακά φαγητά.
Οσο για τα γλυκά, υπήρξαν αρκετά για να ικανοποιήσουν όλες τις γεύσεις. Προσφέρθηκαν οι πατροπαράδοτες δίπλες, χαλβάς, μελαχρινή, κουραμπιέδες με αμύγδαλο, γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο, μέχρι και “γλώσσα της πεθεράς“ είχε ο μπουφές - και άλλα που θα μου έχουν διαφύγει. Οι επισκέπτες ενθουσιάστηκαν με την οργάνωση, τα φαγητά και εν κατακλείδι με τη φιλοξενία. Τα περισσότερα εδέσματα ήταν καινούργιες εμπειρίες: τα ίδια προϊόντα, δοσμένα διαφορετικά. Αλλες είχαν πολλές ομοιότητες, με μικρές παραλλαγές».
Σκοπεύετε να συνεχίσετε με τη συγγραφή κάποιου νέου βιβλίου στην ίδια θεματική ενότητα;
«Το “Κορωνέικο συμπόσιο“ υπήρξε η αρχή. Σκοπός του Μανιατάκειου Ιδρύματος είναι όλη αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί, διότι η μεσογειακή διατροφή ως παγκόσμιος θησαυρός δεν αφορά μόνο τις 4 κοινότητες, αλλά ολόκληρη τη Μεσόγειο. Η μεσογειακή διατροφή, σύμφωνα με την απόφαση της UNESCO πρέπει να διαφυλαχθεί και να προωθηθεί.
Tο επόμενο βήμα είναι να προχωρήσουμε σε μια κοινή έκδοση των 4 εμβληματικών κοινοτήτων, η οποία θα ακολουθήσει το μοντέλο του “Κορωνέικου συμποσίου“ με καταγραφή παραδοσιακών συνταγών, εθίμων και γιορτών.
Το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει την πρώτη κοινή προσπάθεια συνεργασίας των 4 εμβληματικών κοινοτήτων, στο πλαίσιο του κοινού Επιχειρησιακού Σχεδίου για τη Διαφύλαξη και την Προώθηση της Μεσογειακής Διατροφής, σύμφωνα με τον σκοπό της Διακήρυξης της Κορώνης, που είναι η περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων των 4 εμβληματικών κοινοτήτων μέσω της προώθησης του διαπολιτισμικού διαλόγου».
"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 03/07/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου