Γράφει: Ο Αντώνης Αθ. Αντωνόπουλος (Δημοσιογράφος-Μέλος ΕΣΗΕΑ Α΄ Αντιπρόεδρος Π. Σ. Α. Τ)
Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βιώνει μια εποχή πρωτόγνωρη, βάρβαρη, ισοπεδωτική, που έχει σχεδόν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό. Μια εποχή που στην εφιαλτική καθημερινότητα της η αλλοίωση αρχών, θεσμών και αξιών εγκυμονεί πολύ σοβαρούς κίνδυνους για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας όμως συμμέτοχης και συνένοχης έστω και με τον ανοχή της στην σταδιακή απαξίωση θεσμών.
Το προσεχές Σάββατο 57 άνθρωποι θα κληθούν να αποφασίσουν για την ηγεσία της Ελληνικής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας που θα διαχειριστεί τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενός ποδοσφαίρου που πορεύεται ανάμεσα σε σκάνδαλα, παραβιάσεις νόμων και κανονισμών, παρακμιακές πρακτικές και νοοτροπίες.
Η… Δημοκρατικότητα της διαδικασίας εκλογής προέδρου και Δ. Σ στην ΕΠΟ αμφισβητείται ευθέως από την πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων που δεν έχουν ίχνος συμφέροντος για να κάνουν τα στραβά μάτια.
Δυστυχώς για τον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό της χώρας είναι πολλές οι αμαρτίες και τα δικαιώματα που έδωσαν αρκετοί από αυτούς που έχουν ριζώσει στα διοικητικά της ομοσπονδίας (σύνηθες φαινόμενο δυστυχώς στον Αθλητισμό).
Η …μονομαχία του Σαββάτου έχει από την μία πλευρά την υποψηφιότητα του κ. Βασίλη Γκαγκάτση, που στην ουσία έχει αποβληθεί από τον χώρο με κόκκινη κάρτα, συνδέοντας το όνομα του με σκάνδαλα, δικαστικές εκκρεμότητες, χρέη της ομοσπονδίας και αλαζονική συμπεριφορά.
Από την άλλη η υποψηφιότητα ενός νεόκοπου παράγοντα του κ. Γιώργου Σαρρή με χαμηλό προφίλ προς το παρόν, και εικόνα που δεν προκαλεί, αλλά αφήνοντας περιθώρια σε αρκετούς να διατηρούν επιφυλάξεις για το κατά πόσον θα μπορέσει αυτός ο άνθρωπος στην πράξη να επιβάλει το ζητούμενο σε ένα χώρο που θυμίζει λάκκο των λεόντων.
Η ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχει στο εσωτερικό της βαρίδια και σκιές. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έχει μέλλον και να αλλάξει κάτι προς θετική κατεύθυνση αν δεν απαλλαγεί από τα βαρίδια και δεν εξαλείψει νοοτροπίες και πρακτικές του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος όπως αυτή της καραμπινάτης παραβίασης του ΚΑΠ στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης μαϊμού.
Για τον κ. Γκαγκάτση η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ενδεχόμενη επιστροφή του στην διοικητική ηγεσία της ΕΠΟ θα στιγματίσει ακόμη περισσότερο την ήδη τσαλακωμένη εικόνα της.
Για τα βαρίδια (όπως έχουν χαρακτηριστεί από τον Τύπο) όπως, για παράδειγμα, ο πρόεδρος της ΕΠΣ Μεσσηνίας κ. Άρης Σταθόπουλος και άλλοι που όχι μόνο δεν κατανοούν ότι έκλεισε ο κύκλος τους, αλλά αναζητούν με κάθε τρόπο την διατήρηση του ρόλου τους που κατ’ επανάληψη με δική τους ευθύνη τους έχει εκθέσει στο πανελλήνιο, έχω να σημειώσω ότι την μεγαλύτερη ευθύνη έχει η βάση των σωματείων που συντηρεί κοντόφθαλμα και επιφανειακά κριτήρια, κάτι που το συναντάμε και σε άλλες δυστυχώς περιπτώσεις.
Οι εκλέκτορες του Σαββάτου ας αναλογιστούν την κρισιμότητα της κατάστασης και μέσα από τις επιλογές τους ας δώσουν στους έλληνες ποδοσφαιρόφιλους έστω και την εντύπωση ότι δεν γίνονται πισωγυρίσματα και δεν έχουν θέση τα βαρίδια στο μέλλον.
Τέλος όσον αφορά τον κ. Γιώργο Σαρρή που σύμφωνα με όσα καταγράφονται στο ρεπορτάζ προβάλει ως φαβορί το… όραμά του για «ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο, για την οργάνωση, λειτουργία και διαχείριση του ελληνικού ποδοσφαίρου…» αφ’ ενός θα πρέπει να αποκτήσει «σάρκα και οστά» την επόμενη ημέρα, και αφ’ εταίρου δεν θα πρέπει να γίνεται ούτε κουρελόχαρτο, ούτε να δέχεται παρεμβάσεις και επηρεασμούς. Σε διαφορετική περίπτωση, ας …οραματιστεί ο κ. Σαρρής την τύχη που είχε και ο Κύριος Σοφοκλής Πιλάβιος.
Το χειρότερο από όλα όμως θα είναι, ότι στην πράξη το ποδόσφαιρο θα συνεχίσει να βυθίζεται στην ανυποληψία, και να αντιμετωπίζεται τριτοκοσμικά από άλλες χώρες που εκτίναξαν το σπορ στα ύψη εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα αυτονόητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου