Η πρόκληση να υπηρετήσουμε τα δύσκολα

Η εαρινή αυτοδιοικητική κάλπη, όπως επιχειρείται να στηθεί, δεν προοιωνίζεται καλοκαιρία για τις τοπικές κοινωνίες. Ηδη το διακύβευμα των δημοτικών εκλογών νοθεύεται από τα διλήμματα των ευρωεκλογών και μπερδεύεται από τις τακτικές του κεντρικού πολιτικού συστήματος, που σκαρώνει παιγνίδια στην άμμο του μνημονιακού χειμώνα. Κανένας ή σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με αυτονόητα ερωτήματα. Πόση και ποια αυτοδιοίκηση θέλουμε; Πώς και γιατί την υπηρετούμε;

Το παράδοξο είναι, ότι τα ερωτήματα αυτά τα αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, κυρίως όσοι θέλουν και επιδιώκουν να δημαρχεύσουν. Στο θέμα «Γιατί θέλω να γίνω δήμαρχος;» δεν ακούγονται προβιβάσιμες απαντήσεις, αλλά, είτε παραδίδονται λευκές σελίδες, είτε αραδιάζονται μουντζούρες παπαγαλίας. Ο ένας θέλει να γίνει δήμαρχος, επειδή είναι ήδη δήμαρχος και άρα πρέπει να παραμένει δήμαρχος, ώστε να ολοκληρώσει δήθεν το ανολοκλήρωτο έργο του, το οποίο όμως θα παραμένει πάντοτε ανολοκλήρωτο, προκειμένου αυτός να εκλέγεται για τον λόγο αυτό δήμαρχος.

Ο άλλος θέλει να γίνει δήμαρχος, επειδή επιτέλους κατάφερε να λάβει χρίσμα υποψηφίου δημάρχου και επειδή πιστεύει, ότι η ιδιότητα του υποψηφίου δημάρχου είναι επαρκής και αναγκαία αιτία για να εκλεγεί δήμαρχος. Ενας ακόμη, θέλει να γίνει δήμαρχος, αλλά ντρέπεται να το πει, επιθυμώντας να του το ζητήσει γονυπετής η κοινωνία, επειδή στην πραγματικότητα επιδιώκει βουλευτικό στασίδι και ψάχνει βατήρα για το σχετικό άλμα.

Αυτοί θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι και δεν τους απασχολεί τι θέλει η κοινωνία. Δεν τους απασχολεί διότι έχουν προδώσει προκαταβολικά με το κίνητρο τους, με τη δράση τους και με την απουσία τους, την τοπική κοινωνία. Δεν τους απασχολεί, διότι εμπορευόμενοι τα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα υπόσχονται λύσεις, έτοιμοι να μοιράσουν καθρεφτάκια και μπιχλιμπίδια. Ηδη έχουν αρχίσει επιδρομές σε ανώγια και σε κατώγια για να βρουν πλήρωμα. Χτυπούν και δεν ανταποκρίνεται κανείς, παρά μόνον οι αιωνίως πρόθυμοι και έτοιμοι, αυτοί που ποτέ δεν σκέφτηκαν, αν είναι επαρκείς, αυτοί που ποτέ δεν θα αναρωτηθούν, αν είναι χρήσιμοι.

Η τοπική κοινωνία στις προσεχείς δημοτικές εκλογές έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να υποταχθεί στα νταούλια, που της βαράνε, ακυρώνοντας τον εαυτό της, υποεκπροσωπούμενη και χάνοντας άλλα πέντε χρόνια. Η δεύτερη είναι να αυτονομηθεί, να επιβάλλει τον ήχο και τον ρυθμό της, να κατακτήσει την ανάγκη της να αυτοκυβερνηθεί.

Η πρώτη επιλογή είναι εύκολη. Είναι αυτή, που μας έχει φτάσει ως εδώ. Η δεύτερη είναι η δύσκολη, αλλά και η ομορφότερη. Η πρόκληση και το στοίχημα είναι πόσοι και ποιοι θα αποφασίσουμε να υπηρετήσουμε τα δύσκολα, χωρίς ιδιοτέλειες, υποτέλειες και παζάρια, ώστε η ομορφιά του τόπου και ο δυναμισμός των ανθρώπων να γίνει αγκωνάρι συμμετοχής και συνεισφοράς για μια ανοιχτή, ενωμένη, αυτοδύναμη και περήφανη κοινωνία.

Υ.Γ. Στη γη του Νέστορα δεν μπορεί να ’χουν εξαντληθεί η σοφία και η φρόνηση.

Υ.Γ. Οποιος δεν μπορεί να ταυτοποιήσει τα παραδείγματα, έχει ήδη προδώσει την ψήφο του.

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 12/03/2014