Τα ψέματα τελείωσαν, τα «παίγνια» τελείωσαν, ο τζόγος με το μέλλον της χώρας τελείωσε, η ώρα της ευθύνης έφτασε! Με την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας δεν μπορεί να παίζει κανείς. Και κυρίως δεν μπορεί να παίζει εξαπατώντας τον ελληνικό λαό. Στο όνομα ιδεοληψιών που έχουν χρεοκοπήσει παντού στον κόσμο.
Η... «πρώτη φορά Αριστερά» μας έφερε μέσα σε πέντε μήνες πολύ κοντά στη χρεοκοπία. Και πολύ κοντά στην έξοδο από το ευρώ. Δηλαδή πολύ κοντά στη μεγαλύτερη καταστροφή που απείλησε ποτέ την Ελλάδα σε καιρό ειρήνης.
Υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό καλύτερη συμφωνία εντός του ευρώ. Διαβεβαίωναν τους πάντες ότι μπορούσαν άνετα να κερδίσουν «καλύτερη συμφωνία». Και σήμερα οδηγούν σε πολύ χειρότερη συμφωνία μέσα σε τρίτο Μνημόνιο. Ή χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ. Υποσχέθηκαν ότι θα... «βαράνε τους ζουρνάδες και θα χορεύουν οι αγορές». Τα θυμάστε όλα αυτά;
Και τώρα η χώρα βουλιάζει μέσα στην ασφυξία, μέσα στην ατέλειωτη αβεβαιότητα, αν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις ή αν θα πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας στο εξωτερικό. Παράλληλα απομόνωσαν την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Ενώ απειλούν να διχάσουν και τον ελληνικό λαό. Καλλιεργώντας έναν ύπουλο και αυτοκαταστροφικό αντι-ευρωπαϊσμό!
Είναι απλά ανίκανοι; Είναι επιπόλαιοι και ανεύθυνοι; Ή μήπως εξ αρχής είχαν στόχο να σύρουν την Ελλάδα εκτός ευρώ και γι’ αυτό έχασαν χρόνο, άφησαν να ανέβει ο «λογαριασμός» και έφτασαν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο; Τι απ’ όλα αυτά συμβαίνει. Ή μήπως συμβαίνουν όλα αυτά μαζί;
Οπως και να ’χει, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του τόπου, που εκφράζουμε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οφείλουμε να βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά. Τώρα, όχι αύριο! Η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη! Γιατί έξοδος της χώρας από το ευρώ, θα σήμαινε ανυπολόγιστη καταστροφή. Να το πούμε καθαρά: Θα χάναμε τώρα πολλαπλάσια απ’ όσα έχασε η χώρα από την αρχή της κρίσης! Και θα τα χάναμε μέσα σε λίγες εβδομάδες, όχι σε έξι χρόνια. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να το αντέξει αυτό. Και καμιά δημοκρατία...
Θα πηγαίναμε πενήντα χρόνια πίσω. Οταν όλες οι άλλες χώρες -στη γειτονιά μας και παραπέρα- προχωράνε με άλματα μπροστά. Τέτοια... αυτοκτονία λαού δεν θα έχει συμβεί ποτέ στην Ιστορία!
Χωρίς πολλά λόγια, λοιπόν, έξοδος από το ευρώ, ή άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας είναι εκτός κάθε συζήτησης. Κι όποιος εκεί προσπαθεί να σύρει τη χώρα, θα αντιμετωπίσει πολλαπλές ευθύνες. Ηθικές και όχι μόνο. Πολιτικές και όχι μόνο...
Ο κίνδυνος αυτός δεν εμφανίζεται σήμερα για πρώτη φορά. Εμφανίστηκε σε πολύ χειρότερες συνθήκες το καλοκαίρι του 2012, όταν αναλάμβανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Και τότε πολλοί μιλούσαν για αναπόφευκτο Grexit. Και τότε πολλοί «στοιχημάτιζαν» για την ελληνική χρεοκοπία.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο αποτρέψαμε τότε τον κίνδυνο. Αποκαταστήσαμε την αξιοπιστία της χώρας. Πιάσαμε τους στόχους. Βγάλαμε πλεονάσματα. Αρχίσαμε να εφαρμόζουμε μεταρρυθμίσεις που δεν είχαν αποτολμηθεί ποτέ στην Ελλάδα. Αλλαξε η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και αποκαταστάθηκε η ηρεμία στο εσωτερικό.
Ναι, χρειάστηκε να πάρουμε σκληρά μέτρα. Που ήταν, ωστόσο, αναπόφευκτα για να βγούμε από τα ελλείμματα και την ύφεση. Ομως αποφύγαμε άλλα μέτρα που μας ζητούσαν, πολύ βαρύτερα. Και τα αποφύγαμε γιατί πιάναμε και ξεπερνάγαμε τους δημοσιονομικούς στόχους.
Πολλά από τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές σήμερα, και μάλιστα από τα πιο οδυνηρά, κυρίως φορολογικές αυξήσεις, τα είχαν ζητήσει και από μας, πολλές φορές, τα προηγούμενα χρόνια. Τα απορρίψαμε γιατί μπορούσαμε να πιάσουμε τους στόχους χωρίς τέτοια μέτρα...
Η νέα κυβέρνηση παρέλαβε τη χώρα σε πλεονάσματα και ανάκαμψη, έχασε πολύτιμο χρόνο, βούλιαξε την οικονομία πάλι σε ελλείμματα και ύφεση και δεν μπορεί πια να αντισταθεί σε τέτοιες απαιτήσεις. Εφερε τη χώρα σε αδιέξοδο. Υποβάθμισε τη διαπραγματευτική της θέση. Κατάφερε να απομονώσει την Ελλάδα από παντού, πυρπολώντας τον κόσμο όλο με δηλώσεις εξωφρενικές. Και τώρα αντιμετωπίζει το εφιαλτικό δίλημμα: Μια πολύ κακή συμφωνία ή μια ολέθρια χρεοκοπία, με ή χωρίς έξοδο από το ευρώ.
Η δική της ευθύνη είναι τεράστια. Αλλά και η δική μας ευθύνη, όσων θέλουμε να αποτρέψουμε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ, είναι επίσης μεγάλη.
Την τελευταία τριετία ο λαός είδε τα σκληρά μέτρα που αναγκαστικά πήραμε εμείς. Τώρα βλέπει τα πολύ σκληρότερα που ΔΕΝ πήραμε εμείς, που απορρίψαμε εμείς, και που τώρα αναγκάζεται να διαπραγματευθεί, ή και να προτείνει ακόμα, η νέα κυβέρνηση. Φέρνει στη χώρα φοροκαταιγίδα, γιατί παίρνει πίσω μεταρρυθμίσεις, ακυρώνει ιδιωτικοποιήσεις και ξαναχτίζει το μεγάλο κομματικό κράτος.
Μπορούμε ακόμα να ανατρέψουμε αυτό το αδιέξοδο, δίνοντας νέα ώθηση στις μεταρρυθμίσεις, προωθώντας ακόμα ταχύτερα τις αποκρατικοποιήσεις και επιλέγοντας ξεκάθαρα τον περιορισμό του μεγάλου κράτους αντί για νέους φόρους. Κι εκεί θα κριθούμε πια: Αν θα μειώσουμε το κομματικό κράτος προς όφελος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας. Ή αν θα αφήσουμε το μεγάλο κράτος να καταπιεί τα πάντα όπως έκανε ως τώρα.
Αυτό όμως είναι μια άλλη πολιτική απ’ αυτήν που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ! Και σε αυτή την αλλαγή πολιτικής οφείλουμε να προχωρήσουμε τώρα! Οχι αύριο.
Αυτή είναι η μεγάλη εθνική συνεννόηση που προτείνουμε. Την προτείνουμε και στον ΣΥΡΙΖΑ, ως μια τελευταία ευκαιρία να απαλλαγεί από τα «βαρίδια» και τις ιδεοληψίες του. Αν το μπορεί. Γιατί οι ευθύνες που αναλαμβάνει πλέον είναι ασήκωτες.
Αν δεν το μπορεί, ή αν δεν το θέλει, η πρόταση της μεγάλης συνεννόησης ισχύει για όλους τους άλλους. Οταν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ, δεν μπορεί οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό να ολιγωρούν ή να διστάζουν.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ανεύθυνους, τους μαθητευόμενους μάγους ή τους ακραίους, να σύρουν μιαν ολόκληρη χώρα στην καταστροφή. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης για όλους. Δημοκρατία δεν σημαίνει δημαγωγία, δεν σημαίνει λαϊκισμός, δεν σημαίνει διχαστικά συνθήματα. Δημοκρατία σημαίνει ευθύνη! Κι όποιος την αντέχει, να την αναλάβει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου