Οι ανασκαφές στην Ικλαινα προβάλλουν τη Μεσσηνία

“Είμαστε ο τελευταίος κρίκος μιας μακριάς αλυσίδας” δηλώνει στην “Καθημερινή” ο καθηγητής Μιχάλης Κοσμόπουλος, σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε την Κυριακή, σχετικά με την ανασκαφή στην Ικλαινα. Το κείμενο της Τασούλας Καραϊσκάκη αναφέρεται στον κατάφυτο από ελιές λόφο, από όπου κανείς βλέπει τον όρμο του Ναβαρίνου.

  Εκεί ξεπροβάλλει ένα μνημειώδες μυκηναϊκό συγκρότημα, λιτό, ορθογώνιο, μεγαλοπρεπές, πλαισιωμένο από κυβερνητικά κτήρια, δρόμους, πλατείες. Κυκλώπεια αρχιτεκτονική, εντυπωσιακές τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ανακτόρου, άρτια οικιστική οργάνωση, προηγμένες αστικές υποδομές. 

Ολα τα παραπάνω φέρνει στο φως η σκαπάνη του καθηγητή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Μιζούρι στο Σεντ Λούις Μιχάλη Κοσμόπουλου. Το μελλοντικό αρχαιολογικό πάρκο θα έχει δύο διαδρομές, έτσι ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να θαυμάσει το χώρο ακόμα και όταν είναι κλειστός. Θα... γυρίζει πίσω το χρόνο, μέσω εφαρμογής στο κινητό. Θα μπορεί να δει στην οθόνη πώς ήταν το σημείο, πριν από 3.000 χρόνια. Η μελέτη της αναστήλωσης έχει ολοκληρωθεί και αφού εγκριθούν οι σχετικές άδειες από το ΥΠΠΟ, θα αρχίσουν οι σχετικές διαδικασίες, μόλις βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι. Η Ικλαινα ήταν μυκηναϊκό κέντρο που αναφέρεται στην Ιλιάδα και ήκμασε παράλληλα με το Ανάκτορο του Νέστορα (1.500 – 1.250 π.Χ.). Η ανασκαφή γίνεται υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών και με τη χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου Μιζούρι Σεντ Λούις και αμερικανικών ερευνητικών προγραμμάτων. Η Ικλαινα κατελήφθη από τον ηγεμόνα του Ανακτόρου του Νέστορα γύρω στο 1.250 π.Χ. Το διοικητικό της κέντρο καταστράφηκε από τον εισβολέα και διατηρήθηκαν μόνο τα εργαστήρια, δηλαδή υποβιβάστηκε σε βιοτεχνικό κέντρο. Αυτά εγκαταλείφθηκαν το 1.200 π.Χ. με την καταστροφή του Ανακτόρου του Νέστορα. “Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία ο θεσμός του κράτους ρυθμίζει τη ζωή μας, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Αυτή η μετάβαση από ένα κόσμο χωρίς κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτος ως πολιτικός θεσμός κυριαρχεί, είναι συναρπαστική. Δεν είμαστε ξεκομμένοι από το παρελθόν, αλλά ο τελευταίος κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας. Θα κατανοήσουμε τον κόσμο μας μόνο αν ανακαλύψουμε πώς αυτός δημιουργήθηκε” δηλώνει ο κ. Κοσμόπουλος.