Το ελληνικό λάδι έχει χάσει ήδη το…δρόμο προς τις ΗΠΑ

48

Η χρόνια αδιαφορία έδρεψε τους καρπούς της…

Η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας στις αρχές Αυγούστου προκάλεσε έντονο προβληματισμό. Όπως υποστήριζε, "την επιβολή δασμών ύψους 100% της εμπορικής αξίας ευρωπαϊκών ελαιολάδων και ελιών που θα εισάγονται στις ΗΠΑ επεξεργάζεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Οι επικείμενοι αυτοί δασμοί αναμένεται να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, ειδικότερα σε μια περίοδο υπέρ-δεκαετούς οικονομικής, βιομηχανικής και κοινωνικής κρίσης και, επομένως, επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν με μεγάλη σοβαρότητα και στο πλαίσιο της εξωτερικής οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ".

Σε ό,τι αφορά τη Μεσσηνία, μετά από πρωτοβουλία του βουλευτή της Ν.Δ. Περικλή Μαντά, το θέμα συζητήθηκε και στη Βουλή. Ειδικότερα, στην απάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών, Κ. Φραγκογιάννη, επισημαίνεται η συχνή, συστηματική και σε πολλαπλά επίπεδα δραστηριοποίηση της κυβέρνησης για το εν λόγω ζήτημα. Ειδικότερα, γίνεται αναφορά στη δραστηριότητα της ομάδας εργασίας περί «Εμπορικών Θεμάτων» που έχει συσταθεί και στο πλαίσιο της οποίας θα τεθεί και το ζήτημα της ενδεχόμενης επιβολής αμερικανικών δασμών σε ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Παράλληλα, η Ελληνική Πρεσβεία και τα Γραφεία Εμπορικών και Οικονομικών Υποθέσεων στις ΗΠΑ παρακολουθούν και προβάλλουν το θέμα ενδελεχώς.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τόσο δραματικά; Και, τελικά, πόσο θα επιβαρυνθεί το ελληνικό ελαιόλαδο από μια τέτοια πολιτική;

Στην ιστοσελίδα olivenews.gr ο Βασίλης Ζαμπούνης περιγράφει, με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, το μέγεθος του προβλήματος.

"Με αφορμή την πρόσφατη συνάντηση του  πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αμερικανό υπουργό Εμπορίου, αλλά και την επικείμενη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ, οι δασμοί σε λάδι και ελιές κυριαρχούν στην επικαιρότητα.

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουμε και πολύ συχνά κάνουμε στην χώρα μας τους ελέφαντες μυρμήγκια και τα μυρμήγκια ελέφαντες. Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και η σύμπτωση του σήματος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που δεν είναι άλλο από ένας ελέφας.

Ας  επιστρέψουμε στους δασμούς για τους οποίους έχουν γραφτεί διάφορα τρομοκρατικά πράγματα, μέχρι ότι τυχόν επιβολή τους θα σημάνει το τέλος της ελληνικής (αγροτικής) οικονομίας. Ψυχραιμία!

Πρώτον: είναι  πολύ αμφίβολο αν οι δασμοί θα επιβληθούν, και αν επιβληθούν θα είναι της τάξης  του 5-10-15-20% (μόνο) επί της  αξίας του προϊόντος,

Δεύτερον : οι εξαγωγές ελαιολάδου και επιτραπέζιων ελιών στις ΗΠΑ κυμαίνονται γύρω στα 165 εκ. ετησίως (όλα κι όλα),

Τρίτον: αν κάποιοι (πρέπει να) ανησυχούν είναι οι Ισπανοί  και οι Ιταλοί  που κατέχουν τη μερίδα του λέοντος  γύρω στο 80% ενώ η  Ελλάδα  περιορίζεται  στο 2-3% της αμερικάνικης αγοράς ελαιολάδου. Τα περιθώρια υποκατάστασης από ελαιοκομικά προϊόντα των Γ΄ χωρών είναι σχετικά  περιορισμένα, ενώ έτσι και αλλιώς  Τυνησία και Τουρκία ανεβαίνουν συνεχώς και ήδη μας έχουν αφήσει πίσω. Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να ανησυχούμε πραγματικά και να δούμε τι θα κάνουμε ανεξάρτητα από τους δασμούς των ΗΠΑ. 

Αντιθέτως με το ελαιόλαδο  οι ελληνικές επιτραπέζιες ελιές κατέχουν υψηλά μερίδια στην αγορά των ΗΠΑ, όμως η εξαγωγή συμπερασμάτων από την ενδεχόμενη επιβολή δασμών  δεν είναι εύκολη λόγω των πολλών διαφορετικών τύπων/ κατηγοριών δασμολογικών κλάσεων και των επίσης υψηλών μεριδίων που κατέχουν ανά  περίπτωση και η Ισπανία και η Ιταλία,

Τέταρτον: οι εξαγωγικές προοπτικές του ελληνικού ελαιολάδου στις ΗΠΑ  δεν θα χαθούν τώρα. Οι ευκαιρίες χάθηκαν πολλά χρόνια πριν όταν δεν αξιοποιήσαμε την κοινοτική επιδότηση εξαγωγών (επιστροφή εξαγωγών /restitution) γιατί υπήρχε η εύκολη λύση της επιδότησης (ενίσχυσης στην κατανάλωσης) για την εσωτερική αγορά. Επίσης δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς ούτε τα προγράμματα προώθησης, που είχαν  μάλιστα αρχίσει από τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών  επί  εποχής του σημερινού προέδρου της Βουλής, Κώστα Τασούλα, που προσπάθησε να βοηθήσει τους Έλληνες τυποποιητές.

Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι η μεγάλη πλειοψηφία  των ελληνικών επιχειρήσεων είχε απάγγειο  τις δύο εύκολες λύσεις: το χύμα και τις επιδοτήσεις, οπότε γιατί να ξανοιχτεί  στους ωκεανούς του ανταγωνισμού;

Πέμπτον: Ας αναρωτηθούμε αν η Ελλάδα πρέπει (και μπορεί) να διαφοροποιηθεί από τη στάση των υπολοίπων ευρωπαίων εταίρων μας για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως τυχόν εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ…

Γι' αυτό λοιπόν, αφήστε τον πρωθυπουργό να διεκδικήσει απερίσπαστος τα πολλά και δύσκολα, πραγματικά εθνικά μας θέματα, ας μην του ζητάμε να ξοδέψει (σχετικά) άσκοπα το έτσι κι αλλιώς πεπερασμένο πολιτικό κεφάλαιο, που όλοι οι ηγέτες χωρών έχουν,  κι ας φροντίσουμε μόνοι μας με σοβαρότητα τα δικά  μας λάδια και τις δικές μας ελιές".

Α.Π.