ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ Τι κάνουμε με τους ηλικιωμένους

“Δεν φοβόμαστε τον κορονοϊό, προστατευόμαστε και μένουμε σπίτια μας”. Τι γίνεται όμως με τους ηλικιωμένους γονείς μας, είτε αυτοί ζουν κοντά μας είτε μακριά; Οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για εμφάνιση σοβαρής νόσου και επιπλοκών από τον κορονοϊό. 

Ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος, με την ιδιότητα του αντιπροέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας (και του νοσοκομειακού γιατρού), μιλάει στην “Ε” για το τι κάνουμε όταν έχουμε ηλικιωμένους στο σπίτι ή και στο χωριό. Τι προσέχουμε, πότε (και αν) διακόπτουμε τη φυσική επαφή, σε ποια περίπτωση τους πάμε στο νοσοκομείο, αλλά και τι πρέπει να γνωρίζουμε καθώς θα μας ρωτήσει ο γιατρός φτάνοντας. 

ΜΕΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ 

Τι κάνουμε λοιπόν όταν έχουμε ηλικιωμένα άτομα στο σπίτι; “Προσέχουμε διπλά τις επαφές μας και περιορίζουμε τις εξόδους μας στις απολύτως απαραίτητες” μας απαντά ο χειρουργός Παν. Γιαννόπουλος. Τονίζει ότι οφείλουμε να είμαστε πιο σχολαστικοί στα μέτρα προσωπικής υγιεινής και φυσικά να τηρούμε ευλαβικά τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και του υπουργείου Υγείας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε, εξηγεί ο γιατρός, ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει φορείς, ακόμα και ασυμπτωματικοί, οπότε μπορεί να μεταδώσουμε τον ιό σε ένα πιο ευάλωτο μέλος της οικογένειάς μας, όπως οι γονείς μας ή οι παππούδες και οι θείοι μας. 

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ 

Στις μετρημένες εξόδους μας, “μπορούμε να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ για προμήθειες 5 ημερών ώστε να περιορίζουμε τις μετακινήσεις μας” προτείνει ο ίδιος. Βάζουμε στη λίστα και ό,τι χρειάζεται το ηλικιωμένο μέλος της οικογένειάς μας σε τρόφιμα, αλλά και σε φάρμακα από το φαρμακείο. Και, προσοχή, τα πηγαίνουμε και τα αφήνουμε: “Δεν κάνουμε κοινωνική επίσκεψη, δεν πηγαίνουμε τα παιδιά να δουν τους παππούδες! Τα αφήνουμε και φεύγουμε” λέει ο Παν. Γιαννόπουλος και επιμένει σε αυτό, εξηγώντας ότι τα ψώνια είναι η κερκόπορτα για να νοσήσει ένας ηλικιωμένος, ακόμα και αν μένει απομονωμένος στο σπίτι του. Οσοι τώρα αναγκαστικά λόγω δουλειάς δεν μπορούμε να μην ερχόμαστε σε επαφή με τον έξω κόσμο και άλλους ανθρώπους, ή απομακρύνουμε τους ηλικιωμένους μας ή διαφορετικά κρατάμε αποστάσεις μέσα στο σπίτι, αποφεύγοντας την επαφή.

ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΚΑΒ 

Επειδή κάποιος (νεότερος ή μεγαλύτερος) έχει έναν βήχα ή άλλα συμπτώματα κρυολογήματος ή γρίπης, που πιθανά να είναι κορονοϊός, λέει ο γιατρός, δεν τρέχουμε κατευθείαν στο νοσοκομείο. Φροντίζουμε στο σπίτι να μείνει σε ένα δωμάτιο καλά αεριζόμενο, με ξεχωριστά κλινοσκεπάσματα, πετσέτες και πιάτα όπου θα τρώει, τα οποία μετά θα πλένονται καλά. Αν όμως δεν κυλήσει ομαλά όλο αυτό και παρουσιαστεί δύσπνοια, ενώ ο πυρετός επιμένει στους 38-39 βαθμούς, “ενημερώνουμε το γιατρό και το ΕΚΑΒ και επισημαίνουμε ότι μπορεί να πάσχει από κορονοϊό, για να ληφθούν μέτρα και από το πλήρωμα του ασθενοφόρου, αλλά και να γνωρίζει το νοσοκομείο πριν φτάσει, ώστε να εξασφαλίσει κλίνες”, τονίζει. Και προσθέτει πως αυτό που ΔΕΝ κάνουμε είναι “να τον φέρουμε μόνοι μας ατο νοσοκομείο, χωρίς να προηγηθεί συνεννόηση με γιατρό”. 

ΕΝΗΜΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ 

Σημαντικό είναι να πάει ένας και μόνο συνοδός, και αυτός να γνωρίζει το πρόσφατο ιατρικό ιστορικό του ασθενούς: “Να ξέρει ο συνοδός τη φαρμακευτική αγωγή που παίρνει ο ηλικιωμένος και γιατί παίρνει αυτά τα φάρμακα” τονίζει, γιατί συχνά στα Επείγοντα παρατηρείται να είναι τρεις με έναν ηλικιωμένο μαζί και κανείς να μην ξέρει... Γι' αυτό, προτιμότερο είναι “μαζί να έρθει το άτομο που τον προσέχει στο σπίτι και ξέρει” συμβουλεύει ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος. Επίσης, ο συνοδός θα πρέπει να είναι ενήμερος για το αν ο ηλικιωμένος έχει περάσει πνευμονία ή έχει νοσηλευτεί πρόσφατα, κι αν έχει κάνει το εμβόλιο για τη γρίπη.