Η Αρχαία Μεσσήνη αποκαλύπτει μυστικά. Σημαντικά ευρήματα ήλθαν στο φως κατά το ανασκαφικό έργο στην περιοχή.

Το πώς μετρούσαν τις πρώτες ύλες στην αρχαιότητα δείχνουν ξεκάθαρα δύο τράπεζες-μετρητές.

Αυτό που περιμένει να βρει κανείς και σήμερα ακόμη σε μια αγορά, τα όργανα μέτρησης δηλαδή, είναι ακριβώς ό,τι έφερε στο φως ο καθηγητής κ. Πέτρος Θέμελης στην αρχαία αγορά της Μεσσήνης. Στην προκειμένη περίπτωση αποκαλύφθηκαν πλήρως οι δύο τράπεζες-μετρητές στερεών (ή σηκώματα, όπως λέγονται), αλλά και οι όρθιες λίθινες πλάκες επάνω στις οποίες εδράζονταν. Στην κάτω όψη των μετρητών μάλιστα και γύρω από την οπή ροής υπάρχουν μεταλλικοί σύνδεσμοι και γόμφοι. Και, όπως αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους θέση, δείχνουν ξεκάθαρα πώς γινόταν η μέτρηση στερεών πρώτων υλών στην αρχαιότητα. Τα ευρήματα προήλθαν από τις τελευταίες ανασκαφές που έγιναν στη βορειοανατολική γωνία της βόρειας στοάς της αγοράς. Και δεν ήταν τα μόνα. Ενα κεφάλι Μέδουσας από χυτό ορείχαλκο άριστης τεχνικής αλλά και διατήρησης αποκαλύφθηκε στα χώματα της επίχωσης μεταξύ των σηκωμάτων και του τοίχου της στοάς. Ο κ. Θέμελης εξηγεί ότι πρόκειται για εξάρτημα ανακλίντρου και χρονολογείται από τους ελληνιστικούς χρόνους. Πώς βρέθηκε εκεί; Το παρελθόν κρατάει τα μυστικά του. Κατά τον απολογισμό του έργου, πάντως, που έγινε στην αρχαία Μεσσήνη τον προηγούμενο χρόνο -όπως παρουσιάστηκε στο «Εργον της Αρχαιολογικής Εταιρείας, 2007»- και παρ’ ότι η βασική εργασία αυτή τη στιγμή είναι η αναστηλωτική, και άλλα αρχαία «μυστικά» ήλθαν στο φως: Κατ‘ αρχάς, το Βουλείον. Μια υπόστυλη ορθογώνια αίθουσα η οποία εντοπίστηκε στα βόρεια του ναού της Μεσσήνης- δεν έχει ερευνηθεί ακόμη ολόκληρη- και ταυτίζεται από τον ανασκαφέα με το Βουλείον, οικοδόμημα το οποίο αναφέρεται σε επιγραφή των συνοριακών διαφορών μεταξύ Μεσσήνης και Μεγαλόπολης, χαραγμένη στο παρακείμενο βάθρο ιππέων. Οπως διαπιστώθηκε, κατά μήκος της πρόσοψης υπήρχε στεγασμένος προθάλαμος, ενώ στο εσωτερικό της αίθουσας σώζονται τα θεμέλια δύο παράλληλων σειρών από πεσσούς ανά οκτώ στις μακρές πλευρές και ανά τέσσερις στις στενές. Στους χριστιανικούς τάφους που βρέθηκαν μέσα και έξω από το Βουλείο οφείλεται κατά τον κ. Θέμελη η καταστροφή της ανωδομής του κτηρίου. Δεύτερο οικοδόμημα αποκαλύφθηκε στα δυτικά του ναού της Μεσσήνης, άγνωστης χρήσης επί του παρόντος, αν και θεωρείται ότι ανήκε σε κάποια αρχή της πόλης. Εχει δωρικό προστώο, δύο εισόδους με μεγάλα λίθινα κατώφλια που οδηγούν σε αίθουσες και μεγάλες βάσεις για την ίδρυση ενεπίγραφων στηλών, δεξιά και αριστερά από τα κατώφλια. Το κτήριο καταστράφηκε από τον καταστρεπτικό για τη Μεσσήνη σεισμό, πιθανότατα του 375 π.Χ., όπως αποδεικνύουν τα νομίσματα που βρέθηκαν στην ανασκαφή. Στο θέατρο, εξάλλου, αποκαλύφθηκε μεγάλος αριθμός τάφων της πρωτοβυζαντινής εποχής, επενδυμένων με λιθοπλίνθους που είχαν αφαιρεθεί από την ανωδομή της παρόδου του. Οι περισσότερες, άλλωστε, φέρουν χαραγμένα τεκτονικά σημεία και γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου που δηλώνουν το σημείο όπου βρίσκονταν. Μπορεί να πει κανείς εν τέλει ότι η ιστορία της Μεσσήνης ξαναγράφεται κάθε χρόνο με νέα στοιχεία.
[Tης Μαρίας Θέρμου από την εφημερίδα “To Bήμα“]