Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΙΑ Συνδυάζει Ιατρική και ιαπωνική πολεμική τέχνη

Ο Γιώργος Σαρδέλης με την ιατρική του ιδιότητα

Σε εξάσκηση με σπαθί

Και όμως... η επιστήμη της Ιατρικής που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, μπορεί να συνδυαστεί με την πανάρχαια ιαπωνική πολεμική τέχνη του  αϊκίντο. Ζωντανό παράδειγμα, ο γιατρός Γιώργος Σαρδέλης από την Πυλία, ο οποίος τώρα είναι ειδικευόμενος της Βιοπαθολογίας (Μικροβιολογία) και παρά το βαρύ πρόγραμμά του, συνεχίζει να ασχολείται με το άθλημα από το 1998! Τι κοινό μπορεί να έχει η Ιατρική με το αϊκίντο; Και όμως, σύμφωνα με το Γιώργο έχουν!
Ο Γιώργος γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Ο πατέρας του κατάγεται από την Πύλο. Ο παππούς, Γιώργος ήταν από το Ελαιόφυτο (Σγράππα) και η γιαγιά του η Ελένη από τη Χώρα. Σπούδασε Ιατρική στο Βελιγράδι και ασχολείται με τα μαχητικά αθλήματα αρκετά χρόνια, ενώ με το αϊκίντο από το 1998.
- Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το αϊκίντο;
“Μάλλον από τύχη, με την έννοια ότι με κάλεσαν σε μια σχολή αϊκίντο και μου φάνηκε τόσο μυστηριώδες το όλο θέμα, ώστε... να θελήσω να το κάνω”!
- Με ποιον τρόπο μπόρεσες να συνδυάσεις τις σπουδές σου στην Ιατρική με το άθλημα;
“Δεν ήταν κάτι δύσκολο για μένα, γιατί τα αγαπώ και τα δύο εξίσου. Αν αγαπάς κάτι, μπορείς να το κάνεις! Θυμάμαι, ειδικά στις εξεταστικές, διάβαζα αρκετές ώρες και το διάλειμμά μου ήταν οι δύο ώρες της προπόνησης. Επίσης απολάμβανα να μελετάω στο σπίτι και ταυτόχρονα να «κόβω» με το ξίφος ή να γυμνάζω τους καρπούς μου. Το να κάνεις Ιατρική δεν είναι εύκολο. Εχει ανθρώπινο πόνο και θάνατο. Το αϊκίντο, όπως όλες οι πολεμικές τέχνες σχετίζονται άμεσα με τον θάνατο. Και στα δύο, Ιατρική και αϊκίντο, αποφεύγεις το θάνατο, τον επεξεργάζεσαι, κάπου τον αποδέχεσαι και όλα αυτά όχι μέσω μιας ακαδημαϊκής πραγματείας. Το ζεις. Μέσω αυτών των εσωτερικών διεργασιών αναμένεται να εκτιμήσεις την ομορφιά στην απλότητα της ζωής”.
- Γιατί δεν το ξέρουμε το σπορ αυτό στην Ελλάδα;
“Το αϊκίντο δεν θεωρείται πολεμικό σπορ. Δεν έχει αγώνες. Είναι πολεμική τέχνη. Μιλάμε για έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο άσκησης του ανθρώπινου πνεύματος και του ανθρώπινου σώματος, που εν τέλει έχει τον ίδιο στόχο με το πνεύμα του αθλητισμού. Στην Ελλάδα το αϊκίντο αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, πια. Οταν επέστρεψα από το Βελιγράδι οι σχολές δεν ξεπέρναγαν τις 10. Σήμερα είναι πάρα πολύ περισσότερες”.
- Γιατί θα προέτρεπες κάποιο παιδί να ασχοληθεί με αυτό;
““Υγεία, ευτυχία, επιφώτιση, χρήματα, δόξα, απόλυτη δύναμη, ό,τι θες θα το έχεις επειδή αγοράζεις από εμάς και όχι από τους άλλους”. Και όμως! Υπάρχουν δάσκαλοι πολεμικών τεχνών που λένε τέτοια για να προσελκύσουν κόσμο. Θα έλεγα ότι ο μοναδικός λόγος για να κάνεις κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό, είναι επειδή απλά σου αρέσει και για όσο σου αρέσει. Μάθε για το αϊκίντο. Σε ελκύει; Αν ναι, θες να το δοκιμάσεις; Το δοκιμάζεις και σου αρέσει; Συνέχισε. Τόσο απλά είναι τα ουσιαστικά πράγματα”.
- Στην Πύλο έρχεσαι καθόλου;
““Το μικρό Παρίσι”, που λέει και ο πατέρας μου... Εχω έρθει μόνο δύο φορές μέχρι τώρα. Εχω συναντήσει και κάποιους συγγενείς που ζουν μόνιμα εκεί, αλλά δεν έτυχε, ως τώρα, να έχω ιδιαίτερες σχέσεις με το μέρος ή τους συγγενείς μας. Απολαμβάνω πάντως να ακούω ιστορίες από τον πατέρα μου και τις δύο θείες μου για τη ζωή τους στην Πύλο, αλλά μάλλον η σημερινή Πύλος δεν θα είναι ίδια...”.

“ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” 17/01/2010