Μια επιτυχημένη επιχείρηση στην Πύλο

Ανεβασμένη ήταν και φέτος η δουλειά του γραφείου ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων της εταιρείας “Auto Union” στην Πύλο, για την τουριστική σεζόν του 2010. Ο ιδιοκτήτης και διευθυντής τής εν λόγω εταιρείας Αντώνης Κασιμιώτης μάς είπε ότι κάθε χρόνο η δουλειά αυξάνει ταχύτατα στη Μεσσηνία, η

οποία έγινε πλέον τουριστικός προορισμός. Προσθέτει επίσης ότι με την έναρξη της λειτουργίας της Costa Navarino το γραφείο κινήθηκε δυναμικότερα αυξάνοντας τον όγκο εργασίας του γραφείου.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

Η δραστηριότητα του εν λόγω γραφείου έχει αφετηρία το 1983 όταν ο Αντ. Κασιμιώτης ξεκίνησε με δύο αυτοκίνητα τα οποία φυσικά αγόρασε με δάνειο. Θυμάται ότι ήταν δύο Suzuki 600 κυβικών -που είχε την υποχρέωση σε έξι μήνες να αγοράσει- και άλλα δύο προκειμένου να εξασφαλίσει την άδεια ίδρυσης γραφείου ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Την περίοδο εκείνη τέσσερα αυτοκίνητα ήταν υποχρεωτικά για να ανοίξει κάποιος γραφείο ενοικίασης. Σήμερα ο αριθμός των αυτοκινήτων έχει αυξηθεί και εξαρτάται από τον πληθυσμό της πόλης που θα ιδρυθεί το γραφείο. Ο Αντ. Κασιμιώτης στην Μεσσηνία είναι ο πρώτος σε αριθμό αυτοκινήτων. 150 αυτοκίνητα διαφόρων τύπων και κυβικών εξυπηρετούν τους πελάτες του γραφείου του.

Πριν επτά χρόνια, επτά συνάδελφοί του που δραστηριοποιούνταν σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα συνεργάστηκαν σμίγοντας τις εμπειρίες τους και ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία με το όνομα “Auto Union”, διατηρώντας φυσικά το κάθε μέλος-συνεργάτης τα δικά του αυτοκίνητα στις πόλεις τους ή στην περιοχή τους. Η “Auto Union” με έδρα την Αθήνα έχει μπει δυνατά στην αγορά και αυτό οφείλεται στην καλή συνεργασία και εργατικότητα των μελών, οι οποίοι έχουν ως προτεραιότητα την απόλυτη εξυπηρέτηση του πελάτη, ας είναι και δύστροπος.

Φέτος μέχρι το τέλος του χρόνου οι επτά θα γιορτάσουν στην Αθήνα την ίδρυση της εταιρείας τους, που κλείνει τα επτά χρόνια. Το γλέντι αναμένεται τρικούβερτο γιατί έχει συμβολική σημασία για όλους, οι οποίοι έδειξαν και απέδειξαν ότι «Και οι επτά ήταν υπέροχοι», όπως θυμούνται οι κινηματογραφόφιλοι.

Ανήσυχος νεαρός, ο Αντώνης Κασιμιώτης 16 χρονών έφυγε από την Πύλο για τον Καναδά το 1970, προκειμένου να βρει την τύχη του -όπως πολλοί Ελληνες την εποχή εκείνη. Στο Μόντρεαλ τον περίμενε στο αεροδρόμιο η αδερφή του να τον καλωσορίσει, δίνοντάς του την πρώτη συμβουλή για πρόοδο και προκοπή. Του είπε: “Αδερφέ, εδώ που ήλθες δεν υπάρχει τίποτε για σένα εκτός από δουλειά. Θα ξεχάσεις την Ελλάδα και την Πύλο αν θες να προκόψεις“. Η μόνη σκέψη που έκανε ο Αντώνης τότε ήταν να ξαναπάρει το αεροπλάνο για την Ελλάδα.

Αναπολώντας το παρελθόν, συζητώντας μαζί του, φαίνεται ότι είναι πληγωμένος, κυνηγώντας το μεροκάματο από 16 χρονών στον Καναδά, όταν εμείς τότε στην Πύλο πλατσουρίζοντας όλη την μέρα στην πλαζ, το βράδυ κυνηγάγαμε τις τουρίστριες με τα σακίδια να τις κεράσουμε σουβλάκια, μπας και ενεργοποιήσουμε την ερωτική μηχανή.

Από την άλλη μέρα που πάτησε το πόδι του στον Καναδά έπιασε δουλειά στο εστιατόριο - πιτσαρία του γαμπρού του με τη γνωστή ειδικότητα πιατάς. Στοίβες τα πιάτα στο μεγάλο εστιατόριο, θυμάται ο Αντώνης και λέει: «Μουλιάσανε τα χέρια μου ένα χρόνο». Παράλληλα στην εν λόγω ειδικότητα ήταν ενταγμένο και το καθάρισμα των τουαλετών.

Στον έναν χρόνο πήρε προαγωγή, έφυγε από τα πιάτα και μπήκε στην κουζίνα ως βοηθός μάγειρα, όπου αργότερα έγινε μάγειρας. Στην διάρκεια των εννέα χρόνων που δούλεψε στο εστιατόριο έκανε χρήματα τα οποία κατανάλωνε σε ένα χόμπι το οποίο σχετίζεται με αυτοκίνητα και ίσως τούτο το χόμπι να ήταν η αιτία της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Ηταν θιασώτης της ταχύτητας, αγόραζε σπορ αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και έτρεχε σε πίστες, σε αγώνες ταχύτητας, στο Μόντρεαλ και αλλού. Εχει πάρει διακρίσεις σε αγώνες στις πίστες με πάγο, που θεωρείται από τα δυσκολότερα αγωνίσματα στον χώρο του αυτοκινήτου. Με την προσφιλή αυτή ενασχόληση απόκτησε μεγάλη εμπειρία στην μηχανολογία και επειδή το πάθος ενός εφήβου τρέχει μαζί με την ηλικία, τις ελεύθερες ώρες του σήμερα ασχολείται με τον μοντελισμό.

Εφυγε από τον Καναδά το 1979 γεμάτος εμπειρίες, αλλά άδειος από χρήματα. Το κέρδος του όμως ήταν η γνώση αγγλικών και γαλλικών, τα οποία μιλάει άπταιστα. Ευθύς αμέσως μπήκε στο μαγαζί του πατέρα του στην Πύλο, που ασχολείτο με πωλήσεις και επισκευές μοτοποδηλάτων και ποδηλάτων. Ο δραστήριος Πύλιος Αντώνης, που συνεχώς ψάχνεται, ρισκάρισε και πέτυχε, ιδρύοντας πριν πέντε χρόνια δικό του γραφείο και στα Κύθηρα όπου και αυτό πάει καλά με 50 αυτοκίνητα. Ολα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται στον τουρισμό (κλείσιμο συμβάσεων) κ.τ.λ., δεν έχει χάσει τουριστική έκθεση σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που να μην είναι παρών. Εκεί γίνονται οι γνωριμίες, κλείνονται οι συμβάσεις με τα γραφεία τουρισμού και κάθε Ευρωπαίος τουρίστας ερχόμενος στην Καλαμάτα με τσάρτερ γνωρίζει εκ των προτέρων τον τύπο και το είδος του αυτοκινήτου που θα πάρει στο αεροδρόμιο. Κατά την εκτίμηση του Αντώνη Κασιμιώτη, η Μεσσηνία τα τελευταία χρόνια έχει εκτοξευτεί στον τομέα του τουρισμού, γεγονός που πρέπει να προσέξουμε όλοι ώστε να κρατήσουμε τον τουρίστα, παρέχοντάς του με χαμόγελο αυτά που πληρώνει -αν και καμιά φορά είναι παράλογος. Πιστεύει ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο- αν θες να τον κερδίσεις και την επόμενη χρονιά.

Να σημειωθεί εδώ ότι κατά τη θερινή περίοδο, όπου τα αυτοκίνητα είναι όλα στους δρόμους, για τον ίδιο και τους υπαλλήλους οδηγούς δεν υπάρχει συγκεκριμένο ωράριο. Αυτοκίνητα και άνθρωποι τρέχουν σαν σφίγγες για την παραλαβή ή παράδοση των αυτοκινήτων.

Τέλος, στην ερώτηση ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός επιχειρηματία, ο Αντώνης Κασιμιώτης πιστεύει ότι: “Δεν υπάρχει μυστικό διότι αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε άλλους επιχειρηματίες πώς ενεργούν, το είδος του προϊόντος που εμπορεύονται και βασικά πόσο μπορούν να κοιτάξουν λίγο μακρύτερα. Ως και τούτου δεν υπάρχει μυστικό. Εκείνο που φαίνεται είναι η εργατικότητα. Ειδικά στη δουλειά μας, δεν υπάρχουν Κυριακές, αργίες, Χριστούγεννα, Πάσχα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι 365 μέρες το χρόνο. Πιστεύω ακόμα ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις ευδοκιμούν νωρίτερα και καλύτερα. Αν επιτευχθεί αυτό, ο γονιός θα είναι βέβαιος για τη διαδοχή. Γιατί μην κρυβόμαστε, όλοι σκεφτόμαστε ότι ό,τι φτιάξαμε με κόπο το θέλουμε πάλι δικό μας“.

Τάκης Αλεξάκης "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 22/12/2010