«Ευχαριστούμε όλους σας που ήρθατε εδώ σήμερα να χαιρετήσετε και να τιμήσετε τον πατέρα μας, τον καπετάν Βασίλη. Ιδιαίτερα όσους ήρθατε από το εξωτερικό τη Μεσσηνία, τη Δυτική Μακεδονία και άλλα μέρη της Ελλάδας. Αυτά που θα διαβάσω τα έγραψα μαζί με τα δυο μου αδέλφια τον Κωστή και τον Χρήστο.
Μας λείπει ήδη παρά πολύ, ήμασταν τυχεροί που τον είχαμε κοντά μας τόσα χρόνια και τώρα που τον χάσαμε συνειδητοποιούμε πόσο! Νιώθουμε όμως πως είναι, και θα είναι πάντα, κοντά σε εμάς και τις οικογένειές μας, για να μας προστατεύει, να μας οδηγεί και να μας ενώνει, όπως έκανε ανελλιπώς όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Για μας και τα εγγόνια του θα ζήσει για πάντα μέσα από τις αξίες, τις αρχές και το παράδειγμα που μας άφησε. Θα τον λατρεύουμε για τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς που μας δίδαξε.
Ξεκίνησε πουλώντας κουμπιά, μοιράζοντας γάλα, δούλεψε ναύτης στα βαπόρια αμισθί, γνώρισε την Κάρμεν, την ερωτεύτηκε, τον παντρεύτηκε (γιατί όπως έλεγε πάντα «εκείνη με διάλεξε») κάνανε 3 γιους και 6 εγγόνια «προς το παρόν» (όπως επίσης έλεγε), δημιούργησε έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Το μεγαλύτερό του όμως επίτευγμα ήταν ο ακέραιος χαρακτήρας του ο όποιος δοκιμάστηκε μέσα από δύσκολα χρόνια, αλλά κράτησε την ανθρωπιά και την εντιμότητά του και τον πλούσιο συναισθηματικό του κόσμο.
Ο πατέρας μας είχε αστείρευτη ενέργεια και όρεξη για ζωή και δημιουργία. Είχε κοφτερό - πρακτικό μυαλό και διαίσθηση, αλλά και την τόλμη και το θάρρος να παίρνει πολύ γρήγορες και σωστές αποφάσεις για σημαντικά πράγματα.
Εβρισκε γρήγορα την ουσία σε ό,τι θέμα κι αν του έβαζες, έδινε πολύ απλές λύσεις και εξηγήσεις για πράγματα εξαιρετικά πολύπλοκα ή δύσκολα να εξηγηθούν.
Μπορούσε πολύ γρήγορα να συνδεθεί συναισθηματικά με τον συνομιλητή του και να του εμπνεύσει εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Ηταν πάντα αληθινός και ντόμπρος, ήταν πάντα ο εαυτός του.
Οπως έλεγε όμως, και δημοσίως, την προκοπή της οικογενείας του την χρωστούσε στην Κάρμεν. Η Kάρμεν από την αρχή πίστεψε σ’ εκείνον και τις δυνατότητές του, όταν ακόμη δεν είχαν ούτε σπίτι για να μείνουν.
Οταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδελφός μας ο Χρήστος, αποφάσισε να ξεμπαρκάρει. Με τις οικονομίες του σκεπτόταν λοιπόν να ανοίξει μπακάλικο. Η μητέρα μου όμως, στις δύσκολες εκείνες εποχές, τον απέτρεψε λέγοντάς του τα ακόλουθα:
«Βασίλη μου με τον χαρακτήρα που έχεις, θα πέσει έξω το μαγαζί γιατί θα δίνεις πράγματα δωρεάν σε οποίον τα χρειάζεται, αλλά δεν έχει να πληρώσει. Και από την άλλη αν πάει καλά το μαγαζί, θα πει ότι άλλαξες χαρακτήρα και αυτό θα είναι χειρότερο».
Παράλληλα όμως του έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη που τον βοήθησε να ανοίξει όσο μπορούσε τα φτερά του, να ρισκάρει, να δει τη «μεγάλη εικόνα».
Αυτό συνέχισε να κάνει η μητέρα μας κάθε μέρα δίπλα του, να τον στηρίζει, να τον συμβουλεύει, να τον προσέχει και να τον αγαπάει.
Εκτός από το ότι έφυγε νωρίς, δεν έχουμε άλλο παράπονο από τον πατέρα μας. Και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι γιατί μας είπε πολλές φορές ότι δεν είχε κανένα παράπονο ούτε εκείνος από εμάς, και ότι δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα έκανε τόσο, δεμένη και χαρούμενη οικογένεια. Λάτρευε τα εγγόνια του και τις νύφες του, την Ρένα, την Μαρίνα και την Κωστάντζα σαν κόρες του και είχε την ευτυχία να τον λατρεύουν κι αυτές.
Αυτό το δέσιμο του το χρωστάμε όμως, γιατί όπως έλεγε «στην σκυταλοδρομία εάν πέσει η σκυτάλη φταίει αυτός που τη δίνει, και όχι αυτός που την παίρνει».
Ηταν ένας εργατικός, σοβαρός και μετρημένος άνθρωπος, αλλά ήταν και πολύ στοργικός πατέρας. Είχε απίστευτο χιούμορ και αυτοσαρκαζόταν συχνά, το αγαπημένο του όμως πείραγμα, ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές, ήταν προς τη μητέρα μου.
Θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες φράσεις και συμβουλές που μας έλεγε συχνά, και που έκανε πράξη ο ίδιος, δείχνοντάς σας με τα δικά του λόγια την φιλοσοφία του.
- Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα, υπάρχουν μόνο γνωστά και άγνωστα.
- Να μην στεναχωριέστε γι’ αυτά που γίνονται, καθώς και για αυτά που δεν γίνονται.
- Εάν κάποιος σας εξαπατήσει να αντιδράσετε αλλά να μην στεναχωρηθείτε. Να ευχαριστείτε το Θεό που δεν σας έκανε απατεώνα ή αχάριστο σαν κι εκείνον.
- Οταν έχετε κάτι σημαντικό και δύσκολο να κάνετε, άπαξ και το αποφασίσετε, να είσαστε από τσιμέντο, να μην κουνήσετε ρούπι.
- Να έχετε την κατάρα μου αν χαιρετήσετε ποτέ κάποιον συνεργάτη σας καθιστοί.
- Να μην με μαλώνετε γιατί άμα πεθάνω αύριο, θα έχετε τύψεις και δεν θέλω να δυστυχήσετε.
- Το καλό όνομα θέλει πολλά χρόνια για να γίνει και μία στιγμή για να χαλάσει.
- Να είστε επιφυλακτικοί όπου ακούτε πολλά μπράβο και να ελέγχετε πάντα τα πολύ καλά νέα. Είναι φυσικό κάποιος να πιστέψει αυτό που θέλει να ακούσει, και εκεί είναι που την πατάνε οι περισσότεροι.
- Οποιος έχει πόρους και παράλληλα μπορεί να ονειρεύεται, οφείλει να δημιουργεί.
Θέλω να τελειώσω με μια συμβουλή που του είπε ο δικός του ο πατέρας, ο παππούς ο Κωστής και μας την έλεγε πολύ συχνά.
«Παιδί μου, όταν γεννήθηκες, εσύ έκλαιγες και όλοι οι άλλοι γελούσαν. Κοίτα να ζήσεις έτσι, ώστε όταν έρθει η ώρα να πεθάνεις, όλοι να κλαίνε και εσύ να γελάς».
Και έτσι έζησε.
Καλό ταξίδι, καπετάνιε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου