Παραλογισμό πέρα από κάθε περιβαλλοντική, οικονομική ή ενεργειακή λογική θεωρούμε οι Οικολόγοι Πράσινοι Πελοποννήσου τα σχέδια για κατασκευή λιγνιτωρυχείου στη Μεσσηνία.
Το αντίτιμο για την τοπική κοινωνία και το περιβάλλον θα είναι: μη αναστρέψιμες βλάβες σε γεωργικές ή δασικές εκτάσεις και πιθανά στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής και σκόνη από τις εξορύξεις - απειλή για τη δημόσια υγεία. Ο λιγνίτης θα μεταφέρεται με φορτηγά, και θα συμβάλει στη διάχυση της ρύπανσης από μικροσωματίδια. Πρόκειται για μια επιλογή με υψηλό κόστος και ελάχιστο αποτέλεσμα, γιατί το σχεδιαζόμενο λιγνιτωρυχείο θα διευκολύνει τη λειτουργία του σταθμού της Μεγαλόπολης κατά μόλις 7 ημέρες ετησίως.Πρέπει, δε, να επισημάνουμε τη μεγάλη αρχαιολογική και γεωργική αξία της περιοχής, που πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Το κυριότερο, όμως, για τους Οικολόγους Πράσινους είναι πως μια τέτοια προοπτική είναι εντελώς ασύμβατη με μια σύγχρονη και βιώσιμη ενεργειακή στρατηγική που έχει ανάγκη η χώρα. Για μια πληθώρα από λόγους, με πρώτιστο τη συμβολή στην αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, η Ελλάδα οφείλει να στραφεί άμεσα σε ένα ριζικά διαφορετικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας, με πυλώνες την εξοικονόμηση ενέργειας και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, με στροφή στις ανανεώσιμες πηγές. Μια τέτοια στροφή αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη διέξοδο από την κρίση, με δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, τόνωση της καινοτομίας και μείωση των ενεργειακών δαπανών.
Για τις περιοχές που φιλοξενούν λιγνιτωρυχεία και λιγνιτικούς σταθμούς, όπως η Αρκαδία, χρειάζεται να σχεδιάσουμε άμεσα τη μετάβαση στη μετα-λιγνιτική εποχή, με ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας σε βιώσιμη προοπτική, αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σταδιακού κλεισίματος ορυχείων και μονάδων ηλεκτροπαραγωγής. Το να καθυστερούμε μια τέτοια μετάβαση, θυσιάζοντας μάλιστα νέες παρθένες περιοχές, αποτελεί μια κοντόφθαλμη και εγκληματική πολιτική, που ταιριάζει σε ένα παρελθόν που πρέπει αποφασιστικά να αφήσουμε οριστικά πίσω μας.
Από την άλλη πλευρά, εμείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι Πελοποννήσου, θέλουμε να κρατήσουμε αποστάσεις από τις κραυγές που ακούγονται δήθεν υπέρ του περιβάλλοντος. Όσοι μιλούν για «φτηνό» λιγνίτη και εναντιώνονται στην παραγωγή ενέργειας από ανεμογεννήτριες, δε συνυπολογίζουν το τεράστιο εξωτερικό κόστος των εργοστασίων της ΔΕΗ, τη ρύπανση του αέρα, των εδαφών και των υπογείων υδάτων και τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της Μεγαλόπολης. Χαρακτηριστικό είναι πως o Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος εκτιμά για την Ελλάδα το κόστος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από μεγάλες εγκαταστάσεις στα 3,3 - 5,2 δισ. ευρώ ετησίως, με τα 2/3 από αυτά να οφείλονται στην ηλεκτροπαραγωγή, κατά κανόνα δηλαδή στις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.
Ξεχνούν, επίσης, ότι η καύση του λιγνίτη κοστίζει και οικονομικά πλέον, αφού η ΔΕΗ χρειάζεται να πληρώνει για δικαιώματα εκπομπής ρύπων που της υπολείπονται. Η ίδια η ΔΕΗ έχει εκτιμήσει το κόστος αυτό στα 23 εκ. ευρώ ετησίως για το 2011-12 και σε πάνω από 1 δισ. ετησίως από το 2013 και μετά, οπότε και θα είναι υποχρεωμένη να αγοράζει το σύνολο των δικαιωμάτων ρύπανσης. Όλα αυτά επιβαρύνουν την τσέπη των καταναλωτών μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και αυτό το ξεχνούν οι συνήθεις κραυγάζοντες υπέρ του «φτηνού» λιγνίτη και κατά κάθε χωροθέτησης αιολικών πάρκων. Εμείς από την πλευρά μας αντιπροτείνουμε δημοτικές-πολυσυμμετοχικές-κοινωνικές επιχειρήσεις για την εγκατάσταση έργων ΑΠΕ μεσαίας κλίμακας, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες και κοινωνικός έλεγχος για να μη χωροθετούνται αυτά τα έργα σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές. Εμείς ζητάμε την προώθηση εγκαταστάσεων ΑΠΕ, συμβατών με την προστασία ευαίσθητων οικοσυστημάτων και της πολιτισμικής κληρονομιάς. Προτεραιότητα δίνουμε στις μικρές και διεσπαρμένες εγκαταστάσεις, όπως τα φωτοβολταϊκά σε κτήρια, που δίνουν ταυτόχρονα και τη δυνατότητα σε κάθε νοικοκυριό να γίνει ένας «μικρός πράσινος επενδυτής».
Εμείς λέμε «ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΙΓΝΙΤΗ» γιατί δρούμε τοπικά και σκεφτόμαστε πλανητικά. Εμείς ΛΕΜΕ ΝΑΙ στην πρόληψη, στην εξοικονόμηση, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και βεβαίως στην αλλαγή του κυρίαρχου ενεργοβόρου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης.
Όπως ΔΕΝ ανεχόμαστε τη συνέχιση της καταστροφής της Μεγαλόπολης, έτσι αρνούμαστε το άνοιγμα νέων μετώπων ορυχείων και συγκεκριμένα στην περιοχή της Κορώνης.
Συμπαραστεκόμαστε στους κατοίκους και φορείς που τεκμηριωμένα αντιτίθενται και αρνούνται τη μετατροπή της Γης τους σε ορυχείο, που θα καταστρέψει έναν τόπο κόσμημα της Ελληνικής Γης, και τη μετατροπή του σε σεληνιακό τοπίο.
Γι’ αυτό λέμε (χωρίς ενδοιασμό):
ΟΧΙ στην εξόρυξη του λιγνίτη στη Φαλάνθη & το Χωματερό Κορώνης Μεσσηνίας.
"ΘΑΡΡΟΣ" 27/01/2012 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου