Η «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου ανοικτά των ακτών της νότιας Πελοποννήσου αποτελεί μεγίστη περιβαλλοντική απειλή για το κλειστό θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου, ενός από τα πιο ευαίσθητα και πιο σημαντικά θαλάσσια οικοσυστήματα του πλανήτη, γιατί ακόμα και αν οι μέθοδοι που έχουν επιλεγεί για την καταστροφή των χημικών όπλων είναι ασφαλείς από χημική άποψη, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ατυχήματος (π.χ. διαφυγή αερίου) ή ακόμα και την αποτυχία πλήρους καταστροφής όλης αυτής της ποσότητας όπλων.
Εκτός από το θαλάσσιο περιβάλλον που θα καταστραφεί μόνιμα σε ενδεχόμενο ατυχήματος, τα θαλάσσια ρεύματα είναι βέβαιο ότι θα μεταφέρουν τις τοξικές ουσίες στα γειτονικά παράλια (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι ακτές της Νότιας Πελοποννήσου γενικότερα), με επιπτώσεις στην υγεία των λαών που κατοικούν στα παράλια, στις οικονομίες των περιοχών αυτών (αλιεία, τουρισμός), αλλά και στα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Όπως επισημαίνουν καθηγητές Ελληνικών Πανεπιστημίων και πολυτεχνείων: «ότι χημικό έστω και μη τοξικό, πέφτει στη θάλασσα και δεν ανήκει στα συστατικά της, θεωρείται απρόβλεπτο για τις συνέπειές του».
Δεν θα δεχθούμε την όποια απόφαση οποιουδήποτε οργάνου, εθνικού ή διεθνούς, που λαμβάνεται ερήμην των τοπικών κοινωνιών. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για μία τόσο σοβαρή απόφαση που θα πλήξει την ήδη επιβαρημένη περιβαλλοντικά με αριθμό διερχόμενων πλοίων στη θαλάσσια περιοχή της Νότιας Πελοποννήσου.
Πιστεύουμε ότι μπορούν να εξευρεθούν ορθολογικότερες λύσεις στο πρόβλημα, όπως η διάθεση των προϊόντων της εξουδετέρωσης σε επίγειες ειδικές εγκαταστάσεις στις χώρες παραγωγούς χημικών, που έχουν τις υποδομές και την τεχνογνωσία.
ΟΧΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΧΗΜΙΚΑ, ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου