Αν υπήρχε βραβείο Νόμπελ στην ταλαιπωρημένη, λόγω οικονομικής κρίσης, ελληνική αγορά, δικαίως θα πήγαινε στην Boxer-Φειδάς, γιατί κατάφερε σε αυτή τη “καταθλιπτική” περίοδο να κάνει μια ηρωική επανεκκίνηση, αυξάνοντας ανέλπιστα τις παραγγελίες της σε όλη την επικράτεια, τη σεζόν που πέρασε. Η πρόεδρος Μίνα Φειδά που το 1980 με την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, κατάφερε να κάνει πρωτοσέλιδη είδηση το ηχηρό “όχι” της στην πρόταση εξαγοράς του 26% της εταιρείας της από τους Γερμανούς εταίρους της, διακόπτοντας τη συνεργασία μαζί τους, εξακολουθεί να κρατάει την παραγωγή της στην Ελλάδα, να δίνει δουλειά σε Ελληνες και να αγοράζει μόνο ελληνικές πρώτες ύλες. Είναι η ίδια επιχειρηματίας, που τιμώντας τη λέξη Ελληνας, δεν έβγαλε ποτέ τα κέρδη της στην Ελβετία, ούτε προχώρησε σε απολύσεις προσωπικού, παρά τις συστάσεις των οικονομικών της συμβούλων, εν μέσω της πρωτοφανούς κρίσης, την ώρα που άλλοι, ακόμη και σήμερα, συνεχίζουν να μεταφέρουν ολόκληρα εργοστάσια στα Βαλκάνια και να αγοράζουν υλικά από Κίνα και Ινδία. Στο εργοστάσιο της Boxer, στη βιομηχανική περιοχή Αχαρνών, η γραμμή παραγωγής λειτουργεί ασταμάτητα. Εχει ήδη ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός των μοντέλων του χειμώνα 2015 και οι παραγγελίες τρέχουν. Εκατόν τριάντα χιλιάδες ζεύγη υποδημάτων έχουν ήδη ζητηθεί από 620 καταστήματα ολόκληρης της επικράτειας. Η κίνηση που έκανε η εταιρεία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να στραφεί στην εγχώρια αγορά, εξακολουθεί να στέφεται με επιτυχία, καθώς οι Ελληνες δείχνουν έμπρακτα την προτίμησή τους στη μάρκα Boxer.
Η προ κρίσης εποχή ήταν για την εταιρεία, μια εποχή με πλούσια γκάμα και πωλήσεις που ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο παπούτσια μόνο στην Ελλάδα. Αυτή ήταν και η αιτία που η Boxer αποφάσισε να φτιάξει το 2010 καινούργιο εργοστάσιο και να αναβαθμίσει την παραγωγή της, για να φτάνει τα 8.500 ζεύγη την ημέρα. Σήμερα, στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, η εταιρεία που είναι η leader της ελληνικής αγοράς και η μοναδική ελληνική βιομηχανία παραγωγής υποδημάτων, που παρέμεινε, μαζί με την κρίση, αντιμετωπίζει και τη μείωση της ζήτησης που συνοδεύεται από την πτώση της παραγωγής της στο μισό. Παρόλα αυτά, η εταιρεία σήμερα καταφέρνει να παράγει 2.500-3.000 ζεύγη καθημερινά. “Αυτά τα ζευγάρια παπούτσια αν δεν τα παρήγαγε η Φειδάς, θα τα εισήγαγε η Ελλάδα από πηγές αμφιβόλου προέλευσης. Η επένδυση στο νέο εργοστάσιο το 2010 πραγματοποιήθηκε με σκοπό να καλύψουμε τις ανάγκες ζήτησης στις αγορές του εξωτερικού καθώς ολόκληρη την παραγωγή μας την απορροφούσε η ελληνική αγορά. Το μεγάλο μας λάθος ήταν ότι υποτιμήσαμε την κρίση. Θεωρήσαμε ότι δεν θα κρατήσει περισσότερο από δυο χρόνια. Κάναμε λάθος”, συμπληρώνει η πρόεδρος της εταιρείας. Στο άκουσμα της επωνυμίας ΦειδάςBoxer συνειρμικά η σκέψη δεν οδηγεί σε ένα εργοστάσιο, αλλά σε μια ολόκληρη οικογένεια. Και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Από το πρώτο τσαγκάρικο στην Καλαμάτα, το 1919, μέχρι σήμερα που η εταιρεία παράγει περίπου μισό εκατομμύριο ζεύγη το χρόνο, η οικογένεια Φειδά αγωνίζεται ενωμένη και μένει πιστή στο όραμά της, κόντρα στις κρίσεις που κατά καιρούς καλείται να διαχειριστεί: “Η πρώτη κρίση που περάσαμε ήταν η διακοπή της συνεργασίας μας με τη γερπραγματικά και μαζί της ολόκληρη η ελληνική παραγωγική βιομηχανία, αν δε ληφθούν σοβαρά μέτρα”, συμπληρώνει, επισημαίνοντας πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ελληνικές παραγωγικές βιομηχανίες και μαζί η Boxer είναι η έλλειψη ρευστότητας και ο εγκλωβισμός των εταιρειών από το τραπεζικό σύστημα. “Ενώ όλοι περιμέναμε επανεκκίνηση (όπως διαφημίζουν οι τράπεζες καθημερινά) χωρίς να μας δώσουν περιθώριο προσαρμογής, κόβουν τις πιστώσεις που πάντα έδιναν στην ελληνική αγορά. Κατά τα άλλα έχουμε ανάπτυξη και οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν επιτυχώς. Πότε θα καταλάβουν ότι χωρίς επιχειρήσεις δεν υπάρχουν τράπεζες, χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει Ελλάδα!”, καταλήγει η κ. Φειδά. μανική “Ζαλαμάντερ”, η οποία θέλησε να μας εξαγοράσει. Αρνηθήκαμε τότε γιατί αφενός δεν μετρήσαμε καλά τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αφετέρου δεν είχαμε το δικαιολογητικό της άγνοιας. Οι Γερμανοί θα έφτιαχναν επτά πολυκαταστήματα στη χώρα μας και θα εξαφάνιζαν την παραγωγή και τις πωλήσεις. Αυτό ήταν κάτι που δεν το οφείλαμε στον κλάδο της ελληνικής υποδηματοβιομηχανίας που μας ανέθρεψε. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουμε τις πόρτες της γερμανικής αγοράς. Η δεύτερη κρίση ήρθε μαζί με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, η οποία προκάλεσε εκ νέου τεράστιες ζημιές στην εταιρεία ύψους 1 δισ. δρχ. και την ανάγκασε να ρευστοποιήσει περιουσιακά στοιχεία για να επιβιώσει. Ο επόμενος τριγμός στα θεμέλια της εταιρείας, μεταφορικά και κυριολεκτικά προκλήθηκε το 1999 από τον καταστροφικό σεισμό της Αττικής, όπου το εργοστάσιο έπαθε ζημιά 2 δισ. δρχ. Ομως ο “οικονομικός πόλεμος” που βιώνουμε τα τελευταία 6 χρόνια δε συγκρίνεται με τίποτε”, λέει η πρόεδρος της εταιρίας κ. Φειδά και συνεχίζει: “Πολλές κρίσεις έχει περάσει η Φειδάς χωρίς να κλονιστεί, όμως τώρα αισθάνεται να κλονίζεται Η Boxer Φειδάς ρίχνει το βάρος της και στις εξαγωγές, με στόχο να δώσει ώθηση στις πωλήσεις της και να αντισταθμίσει τις απώλειες που καταγράφει στο εσωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης και τα μηνύματα που λαμβάνει είναι ενθαρρυντικά. Κατά καιρούς καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες για την επέκτασή της σε νέες αγορές, οι οποίες άλλοτε στέφονται με επιτυχία και άλλοτεμε αποτυχία, όπως η τελευταία στο Καζακστάν που έπεσε στο κενό εξαιτίας της έλλειψης υποδομών και οργάνωσης στην ξένη χώρα. Αυτή τη στιγμή εξαγωγές γίνονται στην Κύπρο και στα Βαλκάνια. Η κ. Φειδά αισιοδοξεί πως η εταιρεία παρά τις τεράστιες δυσκολίες λόγω κρίσης, θα καταφέρει να επιβιώσει, καθώς διαθέτει ισχυρή ομάδα και την υποστήριξη των εργαζομένων της. “Αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους για να μη φτάσουμε στο σημείο να βάλουμε μπρος το plan B, το οποίο αποφύγαμε μέχρι τώρα, αλλά πρέπει να ληφθούν μέτρα από τις τράπεζες αν θέλουμε να έχουμε παραγωγικές εταιρείες. Αυτή τη στιγμή που η Boxer, που σε 6 χρόνια θα γιορτάσει την εκατονταετηρίδα της, που δεν έχει στο ιστορικό της καταγεγραμμένη την παραμικρή φορολογική ή ασφαλιστική παράβαση μέχρι την κρίση, που προεξοφλεί επιταγές ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ και βάζει ως υποθήκη εργοστάσια αξίας 60 εκατομμυρίων ευρώ, δεν μπορεί να ζητά την ελάχιστη δανειοδότηση από τις τράπεζες με το μεγαλύτερο επιτόκιο για να κινήσει τις παραγγελίες της και να μην την έχει”, σημειώνει η κ. Φειδά και συνεχίζει: “Παρά τους δύστυχους καιρούς υπάρχει κίνηση πωλήσεων και παραγγελιών στις ελληνικές βιομηχανίες, άσχετα αν οι τράπεζες δεν θέλουν ή δεν μπορούν ή δεν τις αφήνουν να βοηθήσουν την ντόπια παραγωγή, γιατί περνάει από το μυαλό μου ότι μπορεί και να υπάρχει “σχέδιο” να αφανιστεί η ντόπια παραγωγή”, καταλήγει.
(ΤηςΒάσως Μιχοπούλου από το imerisia.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου