ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ «Ευάλωτο» σε φαινόμενα απάτης το έξτρα παρθένο ελαιόλ

«Ευάλωτο» σε φαινόμενα απάτης είναι το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, λόγω της υψηλής οικονομικής του αξίας σε σχέση με άλλα τρόφιμα. Αυτό αναφέρει έκθεση της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία οι πιο συνηθισμένες παραβιάσεις είναι η εμπορία παρθένου ελαιόλαδου ως έξτρα παρθένο, ή η εμπορία μείγματος ελαιόλαδου με άλλα φυτικά έλαια (ηλίανθου, καλαμποκιού, φοινικέλαιου, ελαιοκράμβης κλπ). Συγκεκριμένα και σύμφωνα με ρεπορτάζ της agronews.gr:

 "Η έκθεση της Κομισιόν με τίτλο «Μελέτη για την εφαρμογή των ελέγχων συμμόρφωσης στον τομέα του ελαιόλαδου σε ολόκληρη την ΕΕ» δόθηκε στη δημοσιότητα στις 4 Φεβρουαρίου. Για τους στόχους της εξασφάλισης ίσων όρων ανταγωνισμού, της αποτελεσματικής λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς και των πρακτικών θεμιτού εμπορίου, η μελέτη ανέφερε ότι οι στόχοι αυτοί έχουν επιτευχθεί μόνο εν μέρει, καθώς ποικίλλουν ανάλογα με το συγκεκριμένο εθνικό πλαίσιο.

 

Η μελέτη επισημαίνει επίσης τα κενά και τα προβλήματα στο σημερινό σύστημα ελέγχου συμμόρφωσης. Μεταξύ αυτών, διαπίστωσε ότι τα κύρια οργανωτικά προβλήματα και τα κενά αφορούν κυρίως τη συνύπαρξη και το συντονισμό μεταξύ πολλών εθνικών (και, σε ορισμένες χώρες, περιφερειακές και/ή τοπικές) αρμόδιες αρχές για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση ελέγχων συμμόρφωσης. Ενα άλλο εμπόδιο που εντοπίστηκε στη μελέτη είναι η έλλειψη πόρων είτε από πλευράς προσωπικού είτε από πλευράς χρηματοδότησης. Το τελευταίο εμποδίζει την επίτευξη των στόχων του συστήματος. 

Στην ανακοίνωση που συνοδεύει την έκθεση αναφέρονται επίσης τα εξής: 

«Η ΕΕ έχει θεσπίσει ειδικούς κανονισμούς για να εξασφαλίσει ότι τακτικοί έλεγχοι συμμόρφωσης γίνονται σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο. Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για την οργάνωση και την εκτέλεση αυτών των ελέγχων. 

Η μελέτη παρέχει καταρχάς μια επισκόπηση του ελαιοκομικού τομέα της ΕΕ καθώς και την τρέχουσα κατάσταση όσον αφορά τους ελέγχους συμμόρφωσης και τον τρόπο λειτουργίας τους. Στη συνέχεια, αξιολογεί σε ποιο βαθμό το πλαίσιο της ΕΕ για τους ελέγχους συμμόρφωσης καθιστά δυνατή την επίτευξη στόχων, όπως η εξασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών, οι πρακτικές θεμιτού εμπορίου στις σχέσεις μεταξύ των επιχειρήσεων και η αποτελεσματική λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Τέλος, η μελέτη εντοπίζει τις βέλτιστες πρακτικές σε εθνικό επίπεδο οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση του συνολικού συστήματος». 

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Η ΙΣΠΑΝΙΑ 

Σύμφωνα με τη μελέτη: Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ελαιόλαδου σε παγκόσμιο επίπεδο, αντιπροσωπεύοντας το 69% της παγκόσμιας παραγωγής. Στην ΕΕ υπάρχουν 9 κράτη μέλη παραγωγής: Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Γαλλία, Σλοβενία, Κροατία, Κύπρος και Μάλτα. Κατέχοντας συνολικά περίπου 5 εκατομμύρια εκτάρια ελαιώνων, τα περισσότερα από τα οποία είναι αφιερωμένα στην παραγωγή ελαιόλαδου. Η Ισπανία αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ήμισυ της συνολικής έκτασης της ΕΕ με ελαιώνες. 

Η Ισπανία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ελαιόλαδου στην ΕΕ: από το 2015/16 έως το 2017/18, κατά μέσο όρο, αντιπροσωπεύει το 63% της συνολικής παραγωγής της ΕΕ. Τα τελευταία 3 χρόνια, η μέση παραγωγή στην Ισπανία ανήλθε σε 1,3 εκατομμύρια τόνους ετησίως. Σχεδόν το σύνολο της παραγωγής λαμβάνεται σε τέσσερα κράτη μέλη: η Ισπανία (63%), η Ιταλία (17%), η Ελλάδα (14%) και η Πορτογαλία (5%) καλύπτουν από κοινού περίπου το 99% της παραγωγής στην ΕΕ. 

Μεταξύ των μη παραγωγών κρατών μελών, η Γερμανία είναι μεταξύ των μεγαλύτερων καταναλωτών, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 4% της συνολικής κατανάλωσης στην ΕΕ. Αν και τα επίπεδα παραγωγής ελαιόλαδου εξασφαλίζουν αυτάρκεια, η ΕΕ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή αγορά, τόσο ως εισαγωγέας όσο και ως εξαγωγέας ελαιόλαδου. 

Η ειδική νομοθεσία της ΕΕ διασφαλίζει ότι πληρούνται οι στόχοι του συστήματος ελέγχων συμμόρφωσης των ελαιόλαδων. Το καθεστώς του ελαιόλαδου ενσωματώνεται στην Κοινή Οργάνωση Αγοράς (ΚΟΑ), η οποία περιλαμβάνει για παράδειγμα κανόνες για τη στήριξη του τομέα του ελαιόλαδου και ένα σύνολο ειδικών ορισμών, ονομασιών και ονομασιών πώλησης που αφορούν τον τομέα της ελιάς. Οι κανόνες εμπορίας περιλαμβάνουν κανόνες σχετικά με τη συσκευασία, την επισήμανση, τη συνεργασία μεταξύ των φορέων εκμετάλλευσης και των αρχών ελέγχου και τον έλεγχο της επισήμανσης και των κυρώσεων".