Συνέδριο στη μνήμη του Αντώνη Σαμαράκη

 Ξεκίνησε χθες Παρασκευή στην Πύλο 

Η πανδημία έχει διαβρώσει, διά των ακυρώσεων, όλο το χώρο του πολιτισμού. Εκδηλώσεις, εγκαίνια, εκθέσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις αναβάλλονται επ’ αόριστον. Επλήγη και το Έτος Σαμαράκη, καθώς το υπουργείο Πολιτισμού και άλλοι φορείς είχαν οργανώσει ένα πλέγμα δράσεων για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου συγγραφέα (1919-2003).

Το εναρκτήριο λάκτισμα έγινε στην ιστορική βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Λασκαρίδη το Φεβρουάριο, αλλά τα περιοριστικά μέτρα που ακολούθησαν το Μάρτιο ανέτρεψαν τον προγραμματισμό. Εντούτοις, γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να διασωθούν ορισμένα πράγματα, αρχής γενομένης από ένα συνέδριο αφιερωμένο στη μνήμη του, το οποίο ξεκίνησε από χθες στην Πύλο. 

Το λιμάνι της Μεσσηνίας είναι ο τόπος καταγωγής της συζύγου του, Ελένης, και εκείνος τον αγάπησε πολύ. Λογικό ήταν, λοιπόν, όπως αναφέρει η Μαργαρίτα Πουρνάρα στην “Καθημερινή”, το 4ο συνέδριο «Πύλος. Ιστορία, τέχνη και πολιτισμός», που πραγματοποιείται στην οικία Τσικλητήρα και περιλαμβάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες επιστημονικές ανακοινώσεις, να συνδεθεί με το Έτος Σαμαράκη. 

Αφενός, μία σειρά από προσωπικότητες θα μιλήσουν για το βίο και το πλουσιότατο έργο του λογοτέχνη, που έθεσε στο επίκεντρο το ζήτημα της ελευθερίας και της κοινωνικής ευαισθησίας. Αφετέρου, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για την ίδια την πόλη και τη διαδρομή της μέσα στο χρόνο, που είναι πλουσιότατη σε ορόσημα και γεγονότα, από την αρχαιότητα έως τους σύγχρονους χρόνους.

Επιστήμονες θα αναφερθούν στα αρχαιολογικά ευρήματα στο παλάτι του Νέστορα που είδαν το φως και στις πινακίδες της γραμμικής Β΄ στην περιοχή, ενώ άλλοι ομιλητές θα εστιάσουν στο Πριγκιπάτο του Μορέως και τη συμβολή της Πύλου στην Εθνεγερσία.

Εκτός από το συνέδριο, το υπουργείο ετοιμάζει, πάντως, αυτήν την περίοδο, ένα αναμνηστικό λεύκωμα για τη ζωή του, έτσι ώστε να τιμήσει την προσωπικότητά του. Το σπουδαιότερο στοιχείο της διαδρομής του Σαμαράκη ήταν η ολόψυχη αφιέρωση και πίστη του στους νέους ανθρώπους. 

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που πάσχει από γεροντοκρατία, ήταν ο πρώτος που έσκυψε με μεγάλη εμπιστοσύνη στη νεολαία. Εμπνευστής της περίφημης Βουλής των Εφήβων, ο συγγραφέας διέκρινε στις νεότερες γενιές την κριτική ικανότητα που συχνά χλευάζουν οι μεγαλύτεροι. 

Μεγάλη έγνοια του ήταν και τα παιδιά που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν σε εύπορες χώρες. Το 1989, η UNICEF τον είχε χρίσει πρέσβη καλής θελήσεως. Πολυδιαβασμένος και πολυμεταφρασμένος, ο Σαμαράκης υπήρξε με έναν τρόπο προφητικός για πολλά από τα όσα ζούμε σήμερα, κυρίως σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες αξίες και τα μεγάλα συλλογικά διλήμματα.