Πρόκειται για επιστολή του κόµη του Σάντα Ρόσα (*) , άγνωστη σχεδόν, προς τον συµπατριώτη του Ιταλό συνταγµατάρχη µηχανικού, Ιωάννη Ρωµαίη, που υπηρετεί τότε στον Αιγυπτιακό στρατό υπό τον Γάλλο εξισλαµισθέντα στρατηγό Murat. Η επιστολή αυτή εγράφη στις 14 Απριλίου του 1825, µόλις 6 ηµέρες πριν από την διέλευσή και παραµονή του στους Γαργαλιάνους στις 20 Απριλίου και 12 ηµέρες από την ηµέρα της θυσίας του για την Ελευθερία των Ελλήνων. Η επιστολή αυτή ευρίσκεται στην Εθνική βιβλιοθήκη.
Συµπατριώτη! Γνωρίζω ότι κάποιοι Ιταλοί υπηρετούν τον πασά της Αιγύπτου και ότι κάποιοι έχουν λάβει µέρος εις την εκστρατεία κατά της Πελοποννήσου. Αγνοώ αν µεταξύ αυτών υπάρχουν παλαιοί σύντροφοί µου των όπλων, αφού είναι παλιοί αξιωµατικοί του στρατεύµατος του Πεδεµόντιου. Εσείς δεν είσθε τοιούτος κύριε, αλλά είσθε Ιταλός, ως εγώ, και τούτο αρκεί, όπως µου δώσει το δικαίωµα να απευθυνθώ σε εσάς.
Κάνω χρήση του δικαιώµατος αυτού, δια να υπενθυµίσω, συµπατριώτη µου, προς εσάς και όλους τους Ιταλούς, την ατυχή σας θέση.
Η διαγωγή σας πάρα πολύ αυστηρά καταδικάζεται στην Ευρώπη, από όλους εκείνους, στους οποίους υπάρχει το αίσθηµα της θρησκείας, από όλους εκείνους εις τους οποίους υπάρχει η επιθυµία των προόδων του πολιτισµού. Ποιος µένει µε το µέρος σας ; Ποιος θα σας υποδεχθεί στην Πατρίδα σας; Εις ποιο µέρος της Ευρώπης θα βρείτε κάποιον, χωρίς να σας παρατηρήσει µε αγανάκτηση και αποστροφή; Οι ίδιες οι οικογένειες θα κοκκινίζουν όχι µόνο στη παρουσία σας, αλλά και µόνο εις το άκουσµα του ονόµατός σας. Θα είστε δακτυλοδεικτούµενοι ανά τις πολιτείες , ανά τις οδούς και θα λέγουν: « Ιδού ενας εξ αυτών των ανδρών, που ενώ διεκήρυσσαν, ότι ήταν υπέρµαχοι της ελευθερίας των λαών, της ανεξαρτησίας των εθνών, της προόδου της ανθρώπινης κοινωνίας, οι οποίοι έγιναν µετά όργανα της καταστροφής των ιδίων αυτών αρχών, των άλλοτε ιερών στην καρδία τους . Ιδού ένας των ανδρών, που πουλήθηκαν εις τον Μουσουλµάνο και πολέµησαν δια να ανατρέψουν τον υψωθέντα εκ νέου στην Ελλάδα σταυρό και να υποτάξουν ατυχή λαό εις αυθέντη ήδη κηλιδωθέντα δι΄ αίµατος χιλιάδων χριστιανών και παρορµώµενο από την κτηνωδία της θρησκείας του και της ιδίας αυτού φύσεως εις νέας ατελεύτητους θηριωδίας, και εις την παράβαση της πίστεως της οφειλόµενης εις οιονδήποτε υπόσχεση». Οι φωνές αυτές θα σας περικυκλώσουν πανταχού, θα ευρεθείτε εις τροµακτική αποµόνωση οπουδήποτε και αν ευρεθείτε, µεταξύ Χριστιανών και ανθρώπων γενναιοφρόνων. Εάν αµφιβάλλετε περί τούτου, δύνασθε να ερευνήσετε τα φύλλα της Αγγλίας και Γαλλίας ή αρκεί να ρίψετε το βλέµµα σας επί του καταλόγου του κοµιτάτου των Παρισίων υπέρ της Ελλάδος. Θα αναγνώσετε ονόµατα που ανήκουν σε όλες τις µερίδες και από όλους σεβαστά .
Αναµφισβήτητα επίσηµος µαρτυρία της οµόφωνης γνώµης µεταξύ Ευαγγελίου και Κορανίου, πολιτισµού και βαρβαρότητας, δικαίου και ισχύος.
Συµπατριώτη!
Οι πρόγονοι µας πολέµησαν εις την Κρήτη, νίκησαν εις την Ναύπακτο, έλουσαν δι΄ αίµατος Ιταλικού τα όρη της Αττικής και Πελοποννήσου δια να επιβραδύνουν την εγκατάσταση των Τούρκων στην Ευρώπη και εµείς οι απόγονοι των ανδρείων, θα ατιµάσουµε επί του αυτού εδάφους το Ιταλικό όνοµα, το ήδη περιβεβληµένο δια τόσων συκοφαντιών, θέτοντες τα σαρίκι του Απίστου και του Βαρβάρου επί των δαφνών, τις οποίες κατακτήσαµε υπό τις σηµαίες του πρώτου των συγχρόνων στρατηγών;
∆εν σας προσβάλλω αγαπητέ συµπολίτη µου. Η ελευθερία των λόγων µου αυτών δεν απευθύνεται προς εσάς, εάν, ως πιστεύω , παρασυρθήκατε εις την εκστρατεία δια να τηρήσετε συµφωνίας, και αν ως ελπίζω, στραφείτε µε την καρδιά σας προς τους αδελφούς σας.
Έλθετε λοιπόν. Εµείς σας επιθυµούµε όλους . Όλοι σας περιµένουµε και Έλληνες και Ευρωπαίοι, περί την χριστιανική σηµαία συνηγµένοι. Έλθετε και θα είσθε µεταξύ ανδρείων, τους οποίους η τιµή και όχι ο πόθος της τροµοκρατίας ωθεί προς τους κινδύνους. Θα έχετε ενταύθα τον βαθµό σας και µισθούς ανάλογους . Η προσωρινή Κυβέρνηση, από την οποία έχω εξουσιοδοτηθεί να γνωστοποιήσω τούτο προς εσάς, και προς όλους τους χριστιανούς αξιωµατικούς, που είναι µαζί σας, θα λάβει εκ του εν Αγγλία συναφθέντος νέου µεγάλου δανείου τα µέσα της παρασκευής της νίκης.
Συµπατριώτη µου, µεταβείτε εις Ζάκυνθο , απ΄ όπου µπορείτε κατόπιν να έλθετε µαζί µας . ∆εν δύναµαι να υποθέσω, ότι εσείς θα έχετε κανένα δισταγµό, ούτε θέλω να υποθέσω τούτο δια λοιπούς κάθε εθνικότητας χριστιανούς, από ατυχείς περιστάσεις και ένεκα πλάνης συγκεντρωµένους υπό τις σηµαίες των Απίστων και προς αυτούς, εάν κρίνετε, παρακαλώ να κοινοποιήσετε την επιστολή µου, εάν κρίνετε πρέπον.
Μετά διακεκριµένης υπολήψεως
Ο αφοσιωµένος συµπατριώτης σας
Κόµης του Σάντα Ρόζα Πρώην Υπουργός των Στρατιωτικών
Του Πεδεµόντιου
Εν Τριπολιτσά 2(14) Απριλίου 1825
Προς τον Κύριο Συνταγµατάρχη Ρωµαίη, Ιταλόν Εις Μοθώνη, εκεί ή όπου ευρίσκεται.
Η δηµοσιευόµενη επιστολή απευθύνεται προς τον Ιµβραήµ πασά, υπηρετούντα Συνταγµατάρχη του Μηχανικού Ιωάννη Ρωµαίη. Ένα µόνον αγνοούσε ο Σάντα Ρόζα, όπως το αγνοούσε και η τότε ελληνική κυβέρνηση η οποία µάλιστα φαντάστηκε και ανακάλυψε ανθελληνικές συνεννοήσεις. Όµως η ιστοριοδιφική έρευνα ανακάλυψε, ότι ο Ρωµαίη, ο οποίος µε ένα νεύµα και µόνο του Ροζαρόλ αυτοστιγµεί θα εγκατέλειπε τα αιγυπτιακά στρατεύµατα, όπως το εγκατέλειψε και ο Σκάρπας – υπασπιστής του -, παρέµεινε διευθύνων τις κινήσεις και σχεδιάζων τα οχυρωµατικά έργα του Ιµπραήµ , αλλά συγχρόνως και προανήγγειλε τα πάντα µε την επιτροπή της Ζακύνθου εις τους ενδιαφερόµενους αρχηγούς των διαφόρων ελληνικών σωµάτων.
(*) Ο Σάντα – Ρόζας (Annibale Salvatore de’ Rossi di Pomarolo, conte di Santa Rosa) γεννήθηκε στο Σαβιλιάνο του Πεδεµοντίου το 1783. Μετά την επανάσταση στο Πεδεµόντιο των φιλελευθέρων το 1821, της οποίας υπήρξε η ψυχή, ανέλαβε την διεύθυνση των στρατιωτικών της χώρας πραγµάτων, γενόµενος υπουργός. Επέδειξε τόσα απαράµιλλα προτερήµατα καταδιωκόµενος όµως παρά των αντιφρονούντων και των Αυστριακών, αναγκάστηκε να εγκαταλείπει το Ιταλικό έδαφος και κατέφυγε στη Μασσαλία, Λυών και Γενεύη. Κατόπιν µετέβη στο Παρίσι όπου έγραψε το περίφηµο «Storia della rivoluzione Piemonte» Καίτοι διέµεινε εκεί µε το όνοµα Conti και παρ΄ ότι ήταν υπό την προστασία του Βίκτωρος Κουζέν, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Μετά από λίγα χρόνια αποφυλακισθείς κατέφυγε εις Αγγλία και από εκεί στις 19 Οκτωβρίου µετά του φίλου του Υακίνθου Κολλένιο( Giacinto Collegno) εις την Ελλάδα, όπως πολεµήσει υπέρ της απελευθέρωσης της σκλαβωµένης αδελφής χώρας. Το 1824 πήγε στο Ναύπλιο και έκανε αίτηση για να καταταγεί στις επαναστατικές δυνάµεις. Ωστόσο για να εγκριθεί το αίτηµα του έπρεπε να πείσει τους Κουντουριώτη και Παπαφλέσσα για τις προθέσεις του. Μια εσφαλµένη γνώµη του Μαυροκορδάτου αποµάκρυνε για κάποιο χρόνο της επισήµου δράσεως τον Σάντα Ρόζα όπως αποµάκρυνε και το Ροζαρόλ δια να µην παρεξηγηθεί δήθεν από την Ιερά Συµµαχία ο Ελληνικός Αγώνας που έχει σα σκοπό όχι την απελευθέρωση δούλων, αλλά την διατάραξη της κοινωνικής και διεθνούς ειρήνης. Και ο µεν Σάντα Ρόσα στην αρχή πολέµησε, ως απλούς στρατιώτης, υπό το όνοµα Derossi και βραδύτερον ως σωµατάρχης, µε το αληθές του όνοµα, έχοντας υπό τις διαταγές του τον Κολλένιο. Ο δε Ροζαρόλ παρέµεινε εις τη Ζάκυνθο επί µακρόν και στο τέλος σχεδόν αυτοβούλως και µε µεγάλη µυστικότητα και προφυλάξεων µετέβη εις το Ναύπλιο, όπου µετά από λίγο πέθανε από την µαστίζουσα τον τόπο επιδηµία. Ο Σάντα Ρόζα έπεσε αγωνιζόµενος για την Απελευθέρωση της Ελλάδος στην Σφακτηρία την 26 Απριλίου 1825.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου