Η ελιά Καλαµών µόδα στις ΗΠΑ

 

Η ελιά Καλαµών γίνεται µόδα στις ΗΠΑ, καθώς οι Αµερικανοί δεν µένουν µόνο στη φύτευση και στην παραγωγή αλλά δηµιουργούν «πάρκα ελιάς», όπου οι επισκέπτες µπορούν να κάνουν περιπάτους και να δοκιµάσουν σε εστιατόρια φαγητά µε ελαιόλαδο και ελιές. Αναλυτά το ρεπορτάζ της agrotypos.gr αναφέρει τα εξής: "Στις ΗΠΑ πληθαίνουν τα φυτώρια που πουλάνε δενδρύλλια ελιάς Καλαµών, αναφέρει στον ΑγροΤύπο ο δρ. Σταµάτης Σεκλιζιώτης, γεωπόνος και πρώην Β' ακόλουθος Γεωργικών Υποθέσεων υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA). Και προσθέτει: «Μιλάµε για ελληνικές ποικιλίες που καλλιεργούν τα φυτώρια. Εδώ και χρόνια γίνονται φυτεύσεις αυτής της ποικιλίας στις ΗΠΑ. Μάλιστα οι φυτωριούχοι στα ταµπελάκια τους αναφέρουν «ελληνική ελιά Καλαµών», δηλαδή χρησιµοποιούν το ελληνικό brand name για να έχουν προστιθέµενη αξία.

Οι κλιµατολογικές συνθήκες ευνοούν την καλλιέργεια της ελιάς, ειδικά στις νότιες πολιτείες (Τέξας, Καλιφόρνια, Αριζόνα κ.α.). Όµως οι Αµερικάνοι δεν µένουν µόνο στη φύτευση και την παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς Καλαµών. Κάνουν και καλό µάρκετινγκ (marketing). Το τελευταίο διάστηµα πληθαίνουν στις ΗΠΑ τα λεγόµενα «πάρκα ελιάς» (olive oil & olive estates), όπου οι επισκέπτες µπορούν να περάσουν ευχάριστα κάνοντας περιπάτους, να αγοράσουν δένδρα ελιάς Καλαµών σε γλάστρες (έχουν ύψος 1,5 - 1,80 µ. και πωλούνται µέχρι και 190 δολάρια το τεµάχιο), αλλά και να δοκιµάσουν σε εστιατόρια φαγητά µε ελαιόλαδο και ελιές και να αγοράσουν µικρές συσκευασίες ελιών (π.χ. σκευάσµατα ελιάς µε θυµάρι, σκόρδο, αµύγδαλο, πιστοποιηµένο παρθένο βιολογικό ελαιόλαδο κ.ά.). Επίσης γίνονται σεµινάρια υγιεινής διατροφής. Υπάρχει δηλαδή µια οργανωµένη διαφήµιση για τις ελιές Καλαµών, µόνο που αυτή αφορά τη δική τους παραγωγή. Τα λεγόµενα «κινήµατα» της ελιάς στηρίζονται οικονοµικά από Γεωπονικές Σχολές των ΗΠΑ και σε κάποιες περιπτώσεις οι ελαιώνες συνδυάζονται και µε τους αµπελώνες που βρίσκονται σε µεγάλες εκτάσεις στην Καλιφόρνια. Επίσης συχνά γίνονται εκδηλώσεις για τους «δρόµους της ελιάς». Στις ΗΠΑ το εµπόριο δείχνει να βαδίζει µε άλλα στάνταρντ και να κερδίζει από τις δικές µας παραλείψεις (οργανωτικές, έρευνα, µάρκετινγκ, κ.ά.). Μένει να δούµε βέβαια εάν ποιοτικά τα προϊόντα αυτά είναι ανώτερα ή κατώτερα των ελληνικών. Η Ελλάδα δεν ξέρει να εκµεταλλεύεται τους «θησαυρούς» της ελληνικής γης που διαθέτει. Το γενετικό υλικό ελληνικών ενδηµικών φυτών και καλλιεργειών (π.χ. ελιά Καλαµάτας) µε την ευθύνη κάποιων έχει σκορπίσει και καλλιεργείται στα πέρατα της γης µε τεράστιες οικονοµικές (αρνητικές) συνέπειες για τη χώρα µας. Ήδη έχω πληροφορίες για φυτεύσεις εκτός των ΗΠΑ, σε Αυστραλία, Κίνα και Πακιστάν. Στις ΗΠΑ υπάρχει µια αυστηρή νοµοθεσία που προβλέπει «δικαιώµατα» σε µια ποικιλία (πολλαπλασιαστικό υλικό). Θέλει να φυτεύσει κάποιος µια ποικιλία, πρέπει να πληρώσει σε αυτόν που τη διαθέτει. Μπορούν όµως να εισάγουν ελεύθερα µοσχεύµατα και να χρησιµοποιούν ελληνικές ποικιλίες. Αυτό γίνεται γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν ασχολήθηκε µε την προστασία των ποικιλιών της. Εδώ και πολλά χρόνια όποιος θέλει έρχεται στη χώρα µας και αγοράζει µοσχεύµατα και αυτό γίνεται ελεύθερα χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίς να πληρώνει τίποτα»".