Κυριακή βράδυ 22 Αυγούστου, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στη Μεθώνη διάβαζα στις τοπικές, και όχι μόνο, εφημερίδες τα δημοσιεύματα για τις εκδηλώσεις του ΥΠΠΟΑ σε 120 αρχαιολογικούς χώρους της χώρας εκ των οποίων δύο στη Μεσσηνία.
Μοιραία η ματιά μου γύρισε στο κάστρο μας με θλίψη, στο σκοτεινό και δύσμοιρο κάστρο της Μεθώνης. Αν δεν ήταν η πανσέληνος δεν θα φαινόταν καν.
Στην αρχή ζήλεψα. Εκείνα φωτισμένα και το δικό μας βυθισμένο στο σκοτάδι.
Στη συνέχεια θύμωσα. Γιατί αυτό το εμβληματικό μνημείο της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής να βρίσκεται σε τέτοια εγκατάλειψη; Γιατί στο βαθύ έρεβος; Γιατί στην καταφρόνια;
Τέλος αναρωτήθηκα αν το κάστρο της Μεθώνης έχει κάποιο «έλλειμα». Μήπως του λείπουν οι ιστορικές μνήμες και αναφορές. Μήπως δεν ήταν επί αιώνες βασικός ναυτικός σταθμός των Ενετών και ένα από τα «μάτια της Γαληνοτάτης» στη Μεσόγειο; Μήπως δεν έλαβαν χώρα εδώ σημαντικά γεγονότα εντός του αλλά και στην ευρύτερη περιοχή όπου δέσποζε την εποχή της επανάστασης καθοριστικά για την έκβασή της; Μήπως δεν έγιναν συναντήσεις και συμφωνίες εδώ; Μήπως δεν ήταν εδώ που ο Μιαούλης πυρπόλησε μεγάλο μέρος του τουρκικού στόλου, εκδικούμενος τη βαρβαρότητα στη Σφακτηρία ; Μήπως ο Κολοκοτρώνης δεν επισκεπτόταν συχνά τη Μεθώνη για τις ανάγκες οργάνωσης του Αγώνα και φιλοξενείτο; Μήπως εδώ δεν έκανε την απόβαση του ο Ιμπραήμ και από εδώ δεν έφυγε ηττημένος; Μήπως στο Κάστρο της Μεθώνης δεν στρατοπέδευσε ο ίδιος ο Γάλλος αρχιστράτηγος Μαιζόν μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και την εκδίωξη του Ιμπραήμ, που σφράγισε τη γέννηση του Ελληνικού κράτους; Μήπως… Μήπως… Όχι τίποτα από αυτά δεν του λείπει.
Τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνα που του λείπουν είναι η φροντίδα, η έγνοια και ο σεβασμός.
Γιατί οι αρμόδιοι φορείς, αντί μέρα νύχτα να ψάχνουν να βρουν τον καλύτερο τρόπο να περισώσουν αυτό το μοναδικό μνημείο της ιστορίας μας από την αδυσώπητη φθορά του χρόνου, το εγκατέλειψαν;
Γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες και τα στελέχη τους δεν σκέφτονται και δεν ενεργούν για να παραμείνει το μνημείο όπως ήταν παλιά; Οι Τούρκοι κατακτητές το παρέδωσαν σε καλή κατάσταση κατά την αποχώρησή τους για να διαπιστώνουμε εμείς σήμερα, στη διακοσιοστή επέτειο από την Εθνεγερσία την απαράδεκτη παραμέλησή του!
Γιατί, όχι μόνο δεν βρίσκουν τρόπους ώστε να το αναδείξουν έτι περαιτέρω αλλά δεν προβαίνουν ούτε καν σε τακτικό καθαρισμό από τα αγριόχορτα και τις τεράστιες συκιές, κάτι που δίνει σημειολογικά το μέτρο της «φροντίδας» τους;
Γιατί δεν ζητούν τη συνεργασία με τους πολιτιστικούς φορείς αλλά και την τοπική κοινωνία προκειμένου να συνδράμουμε όλοι, όπως μπορούμε και θέλουμε, στη διάσωση και ανάδειξη του μνημείου μας;
Γιατί δεν έχουν χάσει τον ύπνο τους για την παντελή έλλειψη φωτισμού του κάστρου τη στιγμή που όλα τα σημαντικά μνημεία της χώρας μας φωτίζονται ; Όλοι θυμόμαστε το μαγευτικό θέαμα όταν ήταν φωτισμένο πριν από αρκετά χρόνια!
Τώρα, φεύ πρέπει να περιμένουμε την επόμενη Πανσέληνο (αν δεν έχει συννεφιά). Και τότε με πλημμύρισε η πίκρα!
Διονύσης Κριάρης
Γραμματέας του Συλλόγου
Φίλων Κάστρου Μεθώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου