Η Μεσσηνία ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου με την ταινία «Πρίν τα μεσάνυχτα»

Ελιές και λάδι μοίραζαν μετά την προβολή της στο Λονδίνο

 

Η πολυαναμενόμενη από κοινό και κριτικούς ταινία «Πριν τα μεσάνυχτα», με φόντο τη Μεσσηνία, δίχασε κοινό και κριτικούς. Από τους περισσότερους που την είδαν (σ.σ. παίζεται και στην Καλαμάτα) δεν ακούσαμε και τα καλύτερα λόγια. Αντίθετα, οι κριτικοί, Έλληνες και ξένοι, έγραψαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία πολύ καλά σχόλια.

Άσχετα από την ποιότητά της ή μη, εκείνη που φαίνεται να κέρδισε αρκετά από την προβολή της είναι η περιοχή μας. Το όνομα Μεσσηνία ακούστηκε, χωρίς υπερβολή, από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικράτησε είναι η προβολή του νομού μας από τον λονδρέζικο Guardian, μία από τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες εφημερίδες του κόσμου.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την εφημερίδα, το φιλμ όπου, ως γνωστόν, πρωταγωνιστούν ο Ίθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελμπί, «είναι μια εξαιρετική διαφήμιση για τη Νότια Πελοπόννησο και τη Μεσσηνία, στην οποία οι δύο κεντρικοί ήρωες αναφέρονται συνεχώς». Ακόμα και το αεροδρόμιο της Καλαμάτας παινεύουν, αφού κάποια στιγμή της ταινίας η Ντελμπί λέει στο σύζυγό της: «Μα δεν είναι τέλειο;».

Η εφημερίδα Guardian που, σημειωτέον, έβαλε στην ταινία του σκηνοθέτη Λινκλέιτερ πέντε στα πέντε αστεράκια, σημειώνει ότι στη λονδρέζικη πρεμιέρα ο κόσμος έφευγε με ένα μικρό βαζάκι μεσσηνιακές ελιές κι ένα ντιπ φτιαγμένο από τον «υγρό χρυσό». Δηλαδή, το λάδι.

Η κάμερα παρακολουθεί την εξέλιξη της σχέσης αυτού του ιστορικού, θα λέγαμε, ζευγαριού και μέσα στο αφηγηματικό διάστημα μερικών ωρών μάς αποκαλύπτει πολλά πάνω στη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη, τη φθορά και την καταλυτική δύναμη του χρόνου.

Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα φιλμ της τριλογίας, όπου διαγραφόταν η αρχή μιας πιθανής σχέσης και μιας μεγάλης ιστορίας αγάπης, στο «Πριν τα Μεσάνυχτα» βρίσκουμε το ζευγάρι παντρεμένο, με δίδυμες κόρες. Μένουν μόνιμα στο Παρίσι, αλλά η ιστορία εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, όπου περνούν τις διακοπές τους και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή της Μάνης.

Του Αντώνη Πετρόγιαννη "ΘΑΡΡΟΣ" 26/06/2013