Εξοδος από τον παράδεισο

 

Ζώντας επί χρόνια στην ευλογηµένη γη της Μεσσηνίας, διαπιστώνω ότι σοβαρές «πληγές» που θα χαρακτήριζα θανάσιµες για το γένος των ανθρώπων, λαµβάνουν χώρα γύρω µας, παρόµοιες µε εκείνες τις δέκα που έπληξαν την αρχαία Αίγυπτο λόγω της µωρίας και της εγωπάθειας ενός Φαραώ. Ποτάµια πανάρχαια της µεσσηνιακής Στενηκλάρου και της Μακαρίας, όπως ο ηρωϊκός Βαλύρας (σηµ. Μαυροζούµενα) και ο περήφανος Πάµισος, υδάτινες δυνάµεις θεοποιηµένες στην αρχαιότητα, κατά το παράδειγµα του Νείλου, στοιχεία φυσικού κάλλους, πόροι γεωργικού πλούτου, υδρό-τοποι ειδικής χλωρίδας και πανίδας, ροές πλούσιες σε βρώσιµα ιχθυοειδή, έχουν µολυνθεί ανεπανόρθωτα (;), µεταφέροντας παντοειδή απόβλητα, στην αιώνια πορεία τους προς την Θάλασσα, η οποία τα δέχεται ακούσια, αναµιγµένα µάλιστα µε µάζες πλαστικών.

 

Από την εµφάνισή του στη γη ο άνθρωπος αναγνώρισε την αξία του νερού που έρρεε στους ποταµούς ως στοιχείο µονάκριβο, αναγκαίο για την επιβίωσή του, το σεβάστηκε ως δώρο των θεών, το λάτρεψε ως πηγή ζωής. Το πρόβληµα διασάλευσης της ευπαθούς ισορροπίας µεταξύ φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος µε την τερατώδη διόγκωση του δεύτερου είναι παγκόσµιο και απειλεί την επιβίωση του ίδιου του πλανήτη γη. 

Θα τιµωρηθούµε σκληρά, ένοχοι και αθώοι, για τις απαράδεκτες συµπεριφορές, την αδιαφορία και την ασέβειά µας προς τα στοιχεία της Φύσης που µας κρατούν ακόµα ζωντανούς. Η τιµωρία δεν θα έρθει τόσο από τους θανατηφόρους ιούς όσο από τον ίδιο τον πλανήτη ΓΗ, που στέλνει ήδη οργισµένος κατακλυσµούς, πληµµύρες, χαλαζόπτωση, καύσωνες αφόρητους µε πυρκαγιές, ωθώντας τους απογόνους των Πρωτόπλαστων προς την «Οριστική Έξοδο από τον Παράδεισο». ∆εν θα εκπλαγώ, αν δω και σµήνη ακρίδων, αλογόµυγων και κουνουπιών να σκοτεινιάζουν τον Ουρανό. 

Κανόνας σε µια ανοιχτή κοινωνία σήµερα είναι, να οραµατίζονται οι περισσότεροι και να βιώνουν κοινά αγαθά: δηµοκρατία και ευηµερία, ανέσεις, καλή υγεία, καλή ιατρική περίθαλψη, µακροηµέρευση, καλή βρώση και πόση, µαζί πάντα µε τις χαρές της καλλιτεχνικής απόλαυσης και της άθλησης. Ωστόσο, το όραµα αυτό δεν έχει ακόµη συµφιλιωθεί µε το αυτονόητο όνειρο ενός κόσµου χωρίς πείνα, χωρίς επιδηµίες ή πανδηµίες και εγκλεισµούς, χωρίς κατεστραµµένο φυσικό περιβάλλον, µιας ζωής ειρηνικής χωρίς πολέµους, βία, βασανιστήρια, σεξουαλικές κακοποιήσεις, καταπίεση, άγχη, αγωνίες και αποµόνωση. 

Παραµένει τελείως αβέβαιο, αν η συναρπαστική ανακάλυψή του λεγόµενου «Σωµατίδιου του Θεού» αλλιώς «Εξίσωσης του Θεού», που αναµένεται να αποδειχθεί η πέµπτη «Θεϊκή ∆ύναµη», καταφέρει να απαλλάξει το ανθρώπινο γένος από τα καθηµερινά πάθη που κουβαλά µέσα του, που θεωρεί θανάσιµο εχθρό όποιον δεν συµπλέει µαζί του, δεν ταυτίζεται ιδεολογικά, πολιτικά, θρησκευτικά, αισθητικά, ακόµη και χρωµατικά, γλωσσικά και πολιτιστικά µαζί του. Ναι, τον θεωρεί εχθρό και επιχειρεί µε κάθε τρόπο να τον εξοντώσει, ηθικά, πνευµατικά και σωµατικά. Εκτοξεύει λεκτικά βέλη µε µίσος, φθόνο, ψεύδη, µένος, απειλές, προσθέτοντας ενίοτε πέτρες, ξύλα ακόµη και σφαίρες όχι µόνο προς αλλόδοξους προκλητικούς γείτονες κρατών αλλά ακόµη και προς κοµµατικούς αντίπαλους, ενοχλητικούς δηµοσιογράφους, άπιστες ερωµένες αλλά και προς συγχωριανούς, συµπολίτες και συναδέλφους.