Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της αντιπροέδρου του Μανιατακείου Ιδρύματος, συγγραφέως Ελένης Ταγωνίδη - Μανιατάκη με τίτλο «Ο Περιπλανώμενος Σαμαρείτης: Ιστορική προσέγγιση των ναών και τόπων λατρείας του Δήμου Πύλου - Νέστορος» την Κυριακή το απόγευμα στον αύλειο χώρο της Παναγίας Ελεήστριας στην Κορώνη.
Με σκηνικό το ηλιοβασίλεμα, το “παρών” έδωσε πολύς κόσμος, αυτοδιοικητικοί, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων. Ολοι μίλησαν με θερμά λόγια στην εμπνεύστρια του βιβλίου, που αποτελεί ένα συνδετικό κρίκο της επιστήμης της ιστορίας και της έρευνας, με την πίστη.
Τη βραδιά οργάνωσε η Εφημερίδα “Ελευθερία” και το Μανιατάκειον Ιδρυμα και χαιρετισμούς απηύθυναν ο Παναγιώτης Νίκας περιφερειάρχης Πελοποννήσου, ο Παναγιώτης Καρβέλας δήμαρχος Πύλου - Νέστορος και ο Δημήτρης Καφαντάρης γενικός γραμματέας ΚΕΔΕ - τ. δήμαρχος Πύλου - Νέστορος. Ειδικά για την εκδήλωση ήρθε στην Κορώνη και χαιρέτισε επίσης ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και διευθυντής του Εργαστηρίου Διεπιστημονικής Βιβλιακής και Εμπειρικής Ερευνας στο Nanyang Technological University της Σιγκαπούρης Αντρέα Ναννέτι. Για το βιβλίο μίλησαν: ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο αρχαιολόγος - πρόεδρος της Εταιρείας Αρχαιολογικών Μεσσηνιακών Σπουδών Πέτρος Θέμελης, η Ευγενία Μπιτσάνη καθηγήτρια Πολιτιστικής Πολιτικής και Διαπολιτισμικών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοννήσου και στο τέλος η συγγραφέας κ. Ταγωνίδη - Μανιατάκη.
Την παρουσίαση της βραδιάς έκανε η δημοσιογράφος της “Ε” Γιούλα Σαρδέλη, η οποία στην τοποθέτησή της σχολίασε μεταξύ άλλων: “Βρισκόμαστε εδώ μετά από πολλές αναβολές και τόσες άλλες δυσκολίες λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Βρισκόμαστε εδώ για την επίσημη παρουσίαση, γιατί αυτό το βιβλίο πρέπει να παρουσιαστεί όπως του αξίζει. Με αγάπη, γιατί έτσι, με πολλή αγάπη είναι καμωμένο από την εμπνεύστριά του. Η γυναίκα αυτή, καταρχάς, είναι μία συγκινητική παρουσία.
Είναι μία φιγούρα που ξεχωρίζει από τους πολλούς, γιατί είναι ένας πολίτης του κόσμου. Μία μαγευτική persona με ιδέες και όραμα. Από μακρινούς τόπους, βρέθηκε εδώ και ασχολήθηκε με τα χούγια και τα αντικείμενα των παιδικών μας χρόνων στο χωριό. Δεν ξεχνάμε τη μεγάλη της μελέτη για τις κορωνέικες τζάρες, ποιος θα το φανταζόταν άλλωστε πριν από 50 χρόνια ότι θα βρισκόταν ένας άνθρωπος με μεγάλες περγαμηνές να ασχοληθεί με τα ταπεινά φαγητά που έβγαζε ο ξυλόφουρνος και το γκάζι της αυλής; Τα απλά - μα καθόλου απλοϊκά - φαγητά των γιαγιάδων μας, αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης και η Μεσογειακή Διατροφή ένωσε πολίτες και κουλτούρες από όλο τον κόσμο. Η κ.Μανιατάκη είναι “πίσω” από πολλές από αυτές τις ιδέες, άρα είναι ένας άνθρωπος που εμείς, οι καταγόμενοι από την περιοχή, της οφείλουμε πολλά. Ο δεύτερος λόγος που συγκινεί το βιβλίο, είναι γιατί με τον τίτλο του φέρνει στη βιβλιοθήκη μας τον Σαμαρείτη. Αυτή τη σεβάσμια μορφή, τη μορφή που προκαλεί μέσα μας ανώτερα συναισθήματα. Ο καλός Σαμαρείτης. Ετσι λειτουργεί και για μας αυτή η γυναίκα, εδώ, σε αυτόν τον τόπο. Ως “καλός Σαμαρείτης”. Η ίδια ίσως λάμπρυνε με αυτόν τον τίτλο το έργο της, θέλοντας να δείξει πόσο ταπεινοί είμαστε, όλοι οι άνθρωποι απέναντι στο θεϊκό στοιχείο.
Είναι συγκινητικό το βιβλίο και για ακόμη έναν λόγο: διαβάζοντας το, ο αναγνώστης θα δει αναρίθμητες ιστορίες, ιστορίες φερμένες από το παρελθόν, ιστορίες απλών ανθρώπων, χωρικών, που η μοίρα τους επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις στη ζωή τους. Καταστάσεις δύσκολες, επιθέσεις, πολέμους, ακραία φτώχεια, οικογενειακές τραγωδίες, ξαφνικές καταστροφές, ασθένειες, ατυχήματα. Θα αναρωτηθεί κανείς, αυτά δεν συνέβαιναν πάντα; Φυσικά και συνέβαιναν από κτίσεως κόσμου, όμως όλη αυτή η μικρογραφία της τοπικής κοινωνίας, εδώ, σε αυτόν τον τόμο, πλέον αποτυπώθηκε. Η μελέτη μετά από δεκαετίες, κατέγραψε την ιστορία των χωριών μας. Αναφέρομαι ακόμη στις γυναίκες, που ζούσαν σε πιο δυσμενή θέση από τους άντρες για αρκετά χρόνια. Αναλογιστείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό: το ότι οι γυναίκες της περιοχής, εκείνες που είδαν τα οράματα, αυτές που μόνασαν, αυτές που ασχολήθηκαν με την αποπεράτωση ενός ναού, εκείνες που συνέδεσαν τις προσωπικές τους ιστορίες με τον τόπο λατρείας, αυτές, εδώ, σε αυτές τις σελίδες, έγιναν για λίγο πρωταγωνίστριες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σοφία, δεν υπάρχει πιο σημαντική ανάλυση και πιο δύσκολο έργο για το μελετητή και τον αναγνώστη, από την ανάλυση των καθημερινών στιγμών των απλών ανθρώπων. Γιατί στο τέλος, αυτό είναι που μας συνδέει όλους.
Οταν υπάρχει δυσκολία, δεν παίζει κανένα ρόλο η κοινωνική διαστρωμάτωση και τα όσα άλλα συνήθως μας διαχωρίζουν. Ολες οι ιστορίες του βιβλίου, κάνουν τον πόνο του ανθρώπου και κατ’ επέκταση τον “φόβο” απέναντι στο Θείο, συνδετικό κρίκο όλης της ανθρωπότητας. Αυτό είναι το μεγαλείο του βιβλίου. Αυτό μας επανασυνδέει με τα ζητήματα της πίστης, σε μία εποχή που οι περισσότεροι το έχουν ανάγκη. Σε μία περίοδο πάρα πολύ φορτισμένη, εδώ για την περιοχή, λόγω των απωλειών τόσο νέων ανθρώπων. Η ανάγνωση για τους ναούς και τα ξωκλήσια και για την παράδοση που αυτά κουβαλούν, ίσως δώσει μία μικρή ανακούφιση στους αναγνώστες του βιβλίου. Ανακούφιση γιατί όποιο μεγάλο πόνο ή συναίσθημα και αν βιώνουμε δεν έχουμε πού αλλού να τον εναποθέσουμε, παρά στην επιστήμη, στο Θεό και στους συνανθρώπους μας. Ο “Σαμαρείτης”περικλείει όλα τα παραπάνω”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου