Εκδήλωση στη μνήμη του καθηγητή Φώτ. Λίτσα

Πνευματική εκδήλωση στη μνήμη του καθηγητή Φώτιου Λίτσα με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από το θάνατό του, διοργανώνει το Μανιατάκειο Ιδρυμα σε συνεργασία με το περιοδικό σύγγραμμα “Μεσσηνιακά Χρονικά“. Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη 1 Απριλίου στις 7 μ.μ. στην αίθουσα της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ελλάδας, στην οδό Ακαδημίας 23 στην Αθήνα. Ομιλητές θα είναι ο δρ. Ευάγγελος Σ. Σόρογκας, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, η συγγραφέας και αντιπρόεδρος του Μανιατάκειου Ιδρύματος, Ελένη Ταγωνίδη - Μανιατάκη και ο ιστορικός συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού “Μεσσηνιακά Χρονικά“, Χρήστος Κ. Ρέππας. Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει προβολή οπτικοακουστικού υλικού και ανάγνωση κειμένων από τους ηθοποιούς Ελενα Αρβανίτη και Γιώργο Ζιόβα.

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 24/03/2008

Είχα δει τον αείμνηστο καθηγητή μας Φώτη Λίτσα λίγο καιρό πριν το θάνατό του. Είχαμε κάνει μια εκδήλωση στο Δήμο Πύλου για να τιμήσουμε τους Μεσσήνιους της διασποράς που είχαν βρεθεί στην Καλαμάτα για το συνέδριο της Παμμεσσηνιακής Ένωσης. Ήδη ο καρκίνος τον είχε καταβάλει. Έκανε χημειοθεραπείες και του είχαν πέσει τα μαλλιά. Του είχα πει τότε ότι, δύο φορές το 1988 - στο Σικάγο όπου έκανε πανεπιστημιακή καριέρα - παρόλο που προσπάθησα να τον δω στο Πανεπιστήμιο δεν τα είχα καταφέρει και τον είδα να δακρύζει. Είχαμε θυμηθεί αρκετά από αυτά που είχαν συμβεί το λίγο διάστημα που βρέθηκε στην Πύλο σαν καθηγητής στο γυμνάσιο. Του είχα αναφέρει ότι είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια, από Έλληνες φοιτητές που τον γνώρισαν στην Αμερική, και είχαν την ίδια γνώμη με μένα. Ότι δηλαδή ήταν ένας φωτισμένος επιστήμονας και ένας ανυπέρβλητος άνθρωπος. Πάλι είχε χαμηλώσει το κεφάλι και είχε βουρκώσει για μια φορά ακόμα. Με είχε ευχαριστήσει για τα καλά μου λόγια και μου είχε πει πως προσπαθούσε να κρατήσει στα Ελληνόπουλα της Αμερικής άσβεστη τη φλόγα της αγάπης τους για την Ελλάδα.
Θα προσπαθήσω να είμαι στην εκδήλωση που θα γίνει στη μνήμη του. Είναι από τους ελάχιστους καθηγητές που κατάφεραν να μιλήσουν στη ψυχή μου και γι’ αυτό τον είχα αναζητήσει και το 1988. Ήθελα να τον ευχαριστήσω γιατί με είχε κάνει να δω μερικά πράγματα μέσα μου.

Κώστας….