Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΩΝ ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ «Να ενδιαφερθούμε για την προβολή και την προώθηση του ελαιολάδου»

ΚΑΙ ΣΥΣΤΕΓΑΣΗ 5-10 ΜΟΝΑΔΩΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΧΩΡΟ

« Ο κάθε επιχειρηματίας και ο κάθε παραγωγός πρέπει και από μόνος του να ενδιαφερθεί. Αν δεν ασχοληθούμε με την προβολή και την προώθηση του ελαιόλαδου από μόνοι μας, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν περιμένουμε απ‘ το χύμα, κάθε χρόνο θα είμαστε και χειρότερα». Αυτό επισημαίνει ο πρόεδρος του Παμμεσσηνιακού Συνδέσμου Ελαιοτριβέων Αντώνης Κορακάκης, σημειώνοντας πως πρέπει να δοθεί έμφαση στην τυποποίηση και την ποιότητα.

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα βιωσιμότητας των ελαιοτριβείων, προτείνει τη συστέγαση 5-10 μονάδων σε κατάλληλο χώρο, κάτι σαν Βιομηχανικό Πάρκο, που θα εξυπηρετήσει τους παραγωγούς και θα ωφελήσει τους ελαιοτριβείς και το προϊόν.

Πώς ήταν η φετινή παραγωγή στο νομό;

«Η χρονιά σε κάποιες περιοχές ήταν καλή. Στην Πυλία υπήρχε υψηλή παραγωγή, στην Τριφυλία μέτρια, ενώ στην Κεντρική και Βόρεια Μεσσηνία είχαμε πολλά προβλήματα με τους παγετούς κι ήταν μικρή η παραγωγή».

Ο κλάδος των ελαιοτριβέων πώς πήγε; Είχε προβλήματα, όπως και οι παραγωγοί;

«Γενικά ο κλάδος έχει πολλά οικονομικά προβλήματα, διότι η χαμηλή τιμή, γύρω στα 2,15 ευρώ, είναι τιμή παραγωγού αλλά και τιμή ελαιοτριβέα. Αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί: Ο ελαιοτριβέας είναι σαν παραγωγός, πληρώνεται σε λάδι. Οπότε η χαμηλή τιμή στον παραγωγό είναι και για τον ελαιοτριβέα ό,τι χειρότερο. Γι’ αυτό έχουμε πει κατά καιρούς ότι τα συμφέροντα και των παραγωγών και των ελαιοτριβέων είναι κοινά, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε μια παραπάνω αξία στο προϊόν, για να είμαστε όλοι βιώσιμοι. Είναι μια δύσκολη χρονιά για όλα τα ελαιοτριβεία. Ακόμα και κάποια ελαιοτριβεία που δούλεψαν πάρα πολύ έχουν προβλήματα, διότι αυτές οι τιμές δεν μπορούν να φέρουν κερδοφορία».

Συνεχίστηκε και φέτος το ότι κάποια ελαιοτριβεία δεν άνοιξαν και δε λειτούργησαν;

«Συνεχίστηκε, αν και όχι σε μεγάλο βαθμό. Κάποια δεν άνοιξαν καθόλου. Και συνήθως αυτά είναι κάποια ελαιοτριβεία που θα έπρεπε να εκσυγχρονιστούν και να μπουν σ’ ένα μεγάλο κόστος. Προτίμησαν οι άνθρωποι να μην τα ξεκινήσουν καθόλου. Γιατί υπάρχουν και τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Θα έπρεπε κάποιοι να τα μετατρέψουν σε 2 φάσεις, οπότε ήταν επιλογή τους να μην τα ανοίξουν καθόλου, γιατί θα είχαν παραπάνω προβλήματα».

Και φέτος πάντως, παρότι ήταν βελτιωμένη η εικόνα, είχαμε προβλήματα με λιόζουμα σε ποτάμια του νομού.

«Και τότε που πήρε την απόφαση ο νομάρχης για άρση των αποδεκτών, ήταν μισή, αφορούσε τη μισή Μεσσηνία. Θα έπρεπε να γίνει ένα πλάνο 3ετίας - 4ετίας και όλοι να πάνε σε μια λειτουργία. Τώρα έχει γίνει το εξής: Εμείς στην περιοχή Πυλίας και των Γαργαλιάνων δουλεύουμε όλοι διφασικά. Αποτέλεσμα, να χάνονται πάρα πολλά χρήματα από τον πυρήνα, ενώ κάποια άλλα λιοτρίβια στην υπόλοιπη Μεσσηνία δουλεύουν τριφασικά και έχουν ένα σοβαρό έσοδο! Είναι και πρόβλημα ανταγωνισμού αυτό το πράγμα. Είναι ένα θέμα που σιγά σιγά πρέπει να επιλυθεί. Νομίζω ότι κάθε χρόνο η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη. Απ’ ό,τι γνωρίζω κάποια λιοτρίβια που δε δούλεψαν διφασικά μετέφεραν το λιόζουμο σε χωράφια που είχαν υποδείξει - είχαν έρθει σε μια συμφωνία με τις Διευθύνσεις Υγείας και Περιβάλλοντος και το μετέφεραν εκεί. Τώρα, για κάποιες περιπτώσεις που λέτε, δε γνωρίζω αν υπάρχουν προβλήματα σε κάποιες περιοχές. Ξέρω ότι υπάρχει μια διάθεση και από τους ελαιοτριβείς σιγά σιγά να λυθεί κι αυτό το πρόβλημα».

Υπάρχει περίπτωση κάποια διφασικά να το γύρισαν και να δούλεψαν ως τριφασικά, όπως λέγεται;

«Δεν το γνωρίζω. Καταρχήν είναι παράνομο. Για να δουλέψει ένα ελαιοτριβείο διφασικά ή τριφασικά, πρέπει να έχει και την ανάλογη άδεια. Αν έχει αλλάξει τη λειτουργία του, είναι παράνομο, αν έχει γίνει. Το κάθε ελαιοτριβείο για να λειτουργήσει έχει μια συγκεκριμένη περιβαλλοντική άδεια. Για παράδειγμα η δική μου λέει για διφασική λειτουργία. Αν για κάποιους λόγους κάποιος μετατρέψει τη λειτουργία από διφασική σε τριφασική, αυτομάτως δεν έχει άδεια λειτουργίας. Είναι παράνομος».

Με την περίπτωση των συγχωνεύσεων των πολλών ελαιοτριβείων στο νομό, που είχε ακουστεί, μπορεί να γίνει κάτι; Μπορεί αυτό να δώσει λύση;

«Αυτό εγώ το λέω συνέχεια. Εχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο που δύσκολα είναι βιώσιμο ένα ελαιοτριβείο με τα σημερινά επίπεδα τιμής, τα 2,15 και 2,20 ευρώ χύμα Ιταλίας - γιατί μιλάμε πάντα για χύμα και όχι για κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις να βρεις μια αγορά στο εσωτερικό. Δεν μπορούν να είναι βιώσιμα, ούτε οικονομικά ούτε περιβαλλοντικά. Γιατί σε κάποια χρόνια που θα γίνουν πιο αυστηροί οι περιβαλλοντικοί όροι, δε θα μπορούν να αντεπεξέλθουν. Εκτός από τις συγχωνεύσεις έχω σκεφτεί και τη συστέγαση. Δηλαδή, θα μπορούσαν να συστεγάζονται σ‘ ένα χώρο όπως είναι το Βιομηχανικό Πάρκο, δηλαδή να συστεγαστούν 5-10 λιοτρίβια σ’ έναν συγκεκριμένο χώρο, όπου θα είναι και πιο εύκολη η πρόσβαση από τους παραγωγούς, πιο εύκολη η αποθήκευση του λαδιού, ενώ και πιο εύκολα θα βγαίνει ένα κέρδος από τα υπολείμματα. Αρκετά λιοτρίβια έβγαλαν φέτος πολλά χρήματα από τα υπολείμματα. Δηλαδή το κουκούτσι της ελιάς το έπαιρναν από τον πυρήνα, άλλα πάλι έκαναν ρεπάσο από τον πυρήνα, άλλα κοιτούσαν να βγάλουν κάτι από τα φύλλα, να τα μετατρέψουν σε λίπασμα. Υπάρχει ένα έσοδο εκεί. Οταν υπάρξει ένας συγκεντρωτισμός, μπορεί αυτό να γίνει. Ενα ελαιοτριβείο με τα οικονομικά δεδομένα που έχει δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, να κάνει όλα αυτά τα πράγματα. Οταν όμως μαζευτούν 5 επιχειρηματίες μαζί και βρουν ένα χώρο που θα εξυπηρετεί και τους παραγωγούς, να μην είναι μακριά -γιατί είναι και το πρόβλημα της μεταφοράς- και κάνουν συστέγαση, ο παραγωγός θα πάει στο συγκεκριμένο χώρο, θα υπάρχει μια μικρή ΒΙΠΕ.

Τώρα πια σε επίπεδο Περιφέρειας μπορούν να προωθηθούν και τέτοιες λύσεις. Το επεξεργάζομαι τελευταία και θα το προτείνω. Φανταστείτε πόσο πιο εύκολα θα ανάσαινε η περιοχή -και περιβαλλοντικά- και πόσο πιο εύκολα θα μαζεύονταν οι ποσότητες του λαδιού. Και τυποποίηση θα μπορούσε να γίνει και αποθήκευση. Να μην το παίρνουν το λάδι οι παραγωγοί στα σπίτια. Γιατί στα σπίτια καταστρέφεται η ποιότητα πολλές φορές. Το βάζουν σε ακατάλληλα δοχεία, κάτω από τσίγκους και το χτυπάει ο ήλιος, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται η ποιότητα. Και αποθήκευση λαδιού να γίνεται και περιβαλλοντικά να είμαστε καλύτεροι, και να έχουν και κάποια έσοδα τα ελαιοτριβεία - γιατί τα περισσότερα έχουν πρόβλημα».

Με τη σταθερά χαμηλή τιμή του ελαιόλαδου υπάρχει λύση, υπάρχει πρόταση;

«Πρόταση υπάρχει πάντα, εδώ και χρόνια. Απ’ όταν ασχολήθηκα με τα κοινά το βάζω σαν πρώτο θέμα. Γιατί η βιωσιμότητα των ελαιοτριβείων έχει σχέση με την τιμή του ελαιόλαδου. Φανταστείτε ένα ελαιοτριβείο που παίρνει 30 τόνους δικαίωμα και πληρώθηκε σε λάδι. Οταν πληρώνεται με 2 ευρώ έχει 60.000 ευρώ έσοδα και όταν πληρωθεί με 3 ευρώ έχει 90.000 ευρώ έσοδα. Με την ίδια εργασία, 30.000 ευρώ παραπάνω. Οπως είναι τα πράγματα έτσι ελεύθερα, μπορεί και ισπανικό λάδι να έρθει στην Ελλάδα, μπορεί και ιταλικό. Εδώ θα πρέπει ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί να κοιτάξουμε και πώς θα πουλήσουμε το προϊόν. Γιατί στατιστικά βλέπετε ότι την τελευταία 5ετία η τιμή του λαδιού πέφτει συνεχώς,το χύμα εννοώ. Αν λοιπόν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτές θα γίνουν κατόπιν έντονων προσπαθειών και πρωτοβουλιών, τόσο από πλευράς παραγωγών όσο και ελαιοτριβέων, ώστε να απευθυνθούν στον καταναλωτή. Στην κατανάλωση, στο σούπερ μάρκετ το λάδι είναι γύρω στα 4 με 5 και 6 ευρώ, ενώ στον παραγωγό είναι 2. Αν μπορέσεις και βρεις κάποιες αγορές να πουλήσεις απευθείας στον καταναλωτή, εκεί νομίζω ότι είναι η λύση. Γιατί η τιμή του χύμα απ’ ό,τι φαίνεται στατιστικά κάθε χρόνο είναι όλο και πιο χαμηλά».

Εμφαση δηλαδή στην τυποποίηση και την ποιότητα;

«Εμφαση στην τυποποίηση, στο ποιοτικό προϊόν - και αν είναι δυνατό, να γίνει κι απευθείας διάθεση στον καταναλωτή, ώστε να παρακαμφθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Δηλαδή μια ομάδα παραγωγών, μια ομάδα ελαιοτριβείων, έτσι όπως υπάρχει τώρα το Ιντερνετ, θα μπορούσε να παράγει ένα αξιόπιστο προϊόν και να το πηγαίνει απευθείας στον καταναλωτή με κούριερ. Υπάρχουν αυτές οι λύσεις. Ασχετα από τις διακυμάνσεις -μπορεί μέσα στην παραγωγή να κάνει μια διακύμανση υψηλή χαμηλή-, αν δείτε την καμπύλη, η τιμή του χύμα ελαιόλαδου όπως διαμορφώνεται στην αγορά της Ιταλίας είναι κάθε χρόνο και χαμηλότερη. Αρα θα πρέπει και ο κάθε επιχειρηματίας και ο κάθε παραγωγός να ενδιαφερθεί κι από μόνος του. Συν τα κίνητρα που μπορεί να δώσει η Πολιτεία στο να δημιουργηθούν τέτοιες μονάδες. Υπάρχουν στη Μεσσηνία τυποποιητικές μονάδες, μπορεί π.χ. να απευθυνθεί ο παραγωγός κι ο ελαιοτριβέας και σ’ αυτές τις τυποποιητικές μονάδες να του κάνουν την παραγωγή του, φασόν να τυποποιήσουν το προϊόν του. Πιστεύω ότι αν δεν ασχοληθούμε με την προβολή και την προώθηση του προϊόντος από μόνοι μας, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν περιμένουμε απ‘ το χύμα, κάθε χρόνο θα είμαστε και χειρότερα».

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 31/01/2011

Με το βλέμμα στραμμένο στο πέλαγος

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 31/01/2011

Η ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΕΛΑΓΙΑ ΛΕΥΤΑΚΗ - ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ: Το νέο Γυμνάσιο Κορώνης θα δώσει ανάσα στην παραλία ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ

Συνέντευξη στο Γιάννη Σινάπη

Η κατασκευή του νέου Γυμνασίου Κορώνης είναι από τις προτεραιότητες του Δήμου Πύλου - Νέστορος, καθώς πέρα από τη βελτίωση των υποδομών παιδείας θα ανασάνει η παραλιακή ζώνη. Αυτό τονίζει η αρμόδια αντιδήμαρχος Πελαγία Λευτάκη - Αρβανίτη κι επισημαίνει ότι μεταξύ των πιο σημαντικών στόχων της δημοτικής αρχής είναι η προστασία και η διάσωση και στη συνέχεια η ανάδειξη των κάστρων της περιοχής. Η κ. Λευτάκη εστιάζει στα θέματα της καθημερινότητας, στην καθαριότητα και στο νοικοκύρεμα της Κορώνης και του δήμου και σημειώνει την ανάγκη για την επέκταση του λιμενοβραχίονα και για την αντιμετώπιση της δυσοσμίας και των προβλημάτων της αποχέτευσης είτε με βιολογικό κόμπακτ, είτε με σύνδεση με το βιολογικό της Μεθώνης.

- Είστε υπεύθυνη για τον πολιτισμό στο νέο δήμο Πύλου - Νέστορος. Ποιοί είναι οι στόχοι σας, οι προτεραιότητες;

«Σκοπός μας είναι η υποστήριξη των πολιτιστικών και αναπτυξιακών δραστηριοτήτων και η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην περιοχή έχουμε πολλά μνημεία, σε Πύλο, Μεθώνη, Κορώνη και τα ανάκτορα του Νέστορα. Πρέπει να αγωνιστούμε γι’ αυτά. Εδώ πέρα, στην Κορώνη, το κάστρο πέφτει. Είναι εγκαταλελειμμένο. Πρώτα η προστασία και η διάσωση και μετά η ανάδειξη αυτών των μνημείων. Εχει πέσει ένα κομμάτι του κάστρου, από τα εξωτερικά τείχη, από τη διάβρωση. Προσπαθήσαμε να το εντάξουμε, αλλά δεν εντάχθηκε τίποτα. Κάποια στιγμή βγήκε μια χρηματοδότηση, αλλά ήταν για τα εσωτερικά τείχη. Σ’ αυτά έχει γίνει μια ανάπλαση».

- Έχετε αρμοδιότητα και στην παιδεία. Τώρα προωθείται συγχώνευση σχολείων. Πως την εντιμετωπίζετε;

«Ναι, έχει ξεκινήσει συζήτηση για τη συγχώνευση σχολείων. Εγινε μια πρώτη συνάντηση με τον προϊστάμενο της εκπαίδευσης στην Πύλο και μίλησαν για συγχώνευση. Σ’ αυτό η τοπική κοινωνία θα αντιδράσει. Οταν θέλει να κλείσει 4 - 5 σχολεία και να τα πάει στα αστικά κέντρα, το υπουργείο πρέπει να λάβει και άλλα υπόψη του. Σε μερικές περιπτώσεις το θεωρώ δεδομένο, όταν ένα σχολείο υπολειτουργεί με 6 και 8 παιδιά, πρέπει να κλείσει και να πάει στο σχολείο που θα έχει υποδομή. Και θα είναι και καλύτερα για την επίδοση του μαθητή, αλλά οι τοπικές κοινωνίες τα βλέπουν διαφορετικά».

- Ζήτημα παιδείας είναι και το Γυμνάσιο Κορώνης. Θα προχωρήσει αυτή η υπόθεση;

«Εγώ είχα πει από παλιά στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο για να παραχωρηθεί στο δήμο ο συγκεκριμένος χώρος. Εχουν γίνει όλα τα απαραίτητα και ο δήμαρχος με το φάκελο είχε συνάντηση στον ΟΣΚ για τη μεταφορά του σχολείου. Οταν θα μεταφερθεί το σχολείο εκεί πέρα, θα είναι μια ανάσα, μια αναπνοή για τον τόπο. Θα γίνει ανάπλαση στο χώρο. Είναι μια έκταση στην παραλιακή ζώνη αναξιοποίητη. Ολα μελετητικά είναι έτοιμα και πρέπει να δούμε σε ποιο πρόγραμμα θα το εντάξουμε. Είναι προτεραιότητα, γιατί πρέπει να φύγει το σχολείο από κει. Δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή. Το κτήριο του γυμνασίου είναι σε χάλι. Πρέπει να βρεθούν οι πόροι, να ενταχθεί σ’ ένα πρόγραμμα να ξεκινήσει. Γιατί δεν είναι μόνο ότι θα δημιουργηθεί άλλη υποδομή για τους μαθητές, για την παιδεία, αλλά θα ανασάνει και ο τόπος».

- Με την Κορώνη ως εκπρόσωπο μεσογειακής διατροφής της Ελλάδος στην Ουνέσκο τι γίνεται; 

«Εμείς έχουμε και την τοπική παραδοσιακή κουζίνα της Κορώνης. Εχουμε αγωνιστεί για την ένταξη της μεσογειακής διατροφής στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο. Η πρώτη συνάντηση είχε γίνει στο Μαρόκο και η προσπάθεια συνεχίζεται. Αυτή τη στιγμή αναγνωρίζει την Κορώνη εκπρόσωπο της Ελλάδας. Συμβάλλει ενεργά και ο δήμος σε συνεργασία με το Μανιατάκειο Ιδρυμα. Εγινε και δεύτερη συνάντηση και η τρίτη προβλέπεται να γίνει στην Κορώνη».

- Παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες η Κορώνη, για την οποία είστε αποκλιστικά αρμόδια, έχει μείνει πίσω.

«Θεωρώ ότι η περιοχή έχει μείνει πίσω, γιατί κάθε 4ετία άλλαζε η δημοτική αρχή. Δεν είχε συνέχεια μια δημοτική αρχή».

- Την τιμωρούσε ο κόσμος γιατί δεν έκανε έργο.

«Οταν ξεκινάει μια δημοτική αρχή και πρέπει να κάνει μελέτες, να ξεκινήσει μια υποδομή, ένα έργο, του κόβεις τα πόδια τη δεύτερη 4ετία και δεν μπορεί να κάνει την παρουσίαση των έργων».

- Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας για την Κορώνη;

«Καταρχάς πρέπει να εστιαστούμε στα θέματα της καθημερινότητας. Μιλάμε για την καθαριότητα, που είναι από τα αυτονόητα. Πρέπει να υπάρχει ένα νοικοκύρεμα στο δήμο. Ερχεται ο επισκέπτης και δεν μπορεί να βρίσκει ένα χάλι, μια ανοργανωσιά. Πιστεύω ότι αυτά σιγά - σιγά θα τα βάλουμε σε δρόμο. Κλείσαμε τους ΧΑΔΑ, οριοθετήσαμε το χώρο στα “Λειβαδάκια“, βάλαμε και αλυσίδες για να μην μπορεί να επέμβει κανείς».

- Έργα σημαντικά στον τόπο που έχουν καθυστερήσει;

«Μετά τη μεταφορά του σχολείου προτεραιότητα είναι το λιμάνι. Υλοποιείται το έργο της αποκατάστασης. Υπάρχει η μελέτη που πρέπει να αξιοποιηθεί. Είναι και η επέκταση. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τουριστικό μέρος η Κορώνη τη στιγμή που έρχονται τόσα κότερα το καλοκαίρι και δεν υπάρχει υποδομή να μείνουν εδώ τα σκάφη αυτά, που θα φέρουν και έσοδα στον τόπο. Καταρχάς πρέπει να κάνουμε ανάπλαση στην παραλιακή ζώνη. Είναι ένα σοβαρό έργο, γιατί το φιλέτο της Κορώνης είναι η παραλιακή. Γιατί αυτό το κομμάτι δέχεται όλους τους επισκέπτες και πρέπει φέτος, άμεσα να επιλυθεί το θέμα της απόσμησης. Θέλεις προσωρινά με οχετούς, θέλεις με το μηχάνημα της απόσμησης που έχουμε, πρέπει να λειτουργήσει για να πάψει αυτή η βρώμα. Είναι κρίμα και άδικο, όταν η Κορώνη έχει τόσους επισκέπτες και να μην μπορούν να κάτσουν και να απολαύσουν τον καφέ και το ούζο τους στην παραλία».

- Προσωρινά αυτό. Μόνιμα, με την οριστική αντιμετώπιση, με τον βιολογικό τι θα γίνει; Θα φτιαχθεί βιολογικός για την Κορώνη ή θα πρέπει να γίνει σύνδεση με τον βιολογικό της Μεθώνης;

«Αυτό έχει συζητηθεί και πρέπει να δούμε και το κόστος. Το συζήτησα και με το δήμαρχο. Θα πρέπει να γίνει ένα κοστολόγιο να δούμε τι συμφέρει. Συμφέρει να γίνει εδώ πέρα στην Κορώνη ένας κόμπακτ ή συμφέρει να γίνει μεταφορά και να συνδεθεί με Φοινικούντα και Μεθώνη; Γιατί η Μεθώνη έχει βιολογικό που μπορεί να δεχθεί και άλλα λύματα. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί».

- Είστε αισιόδοξη ότι κάποια από αυτά θα γίνουν αυτή την 4ετία, γιατί τα λέμε αυτά από την πρώτη 4ετία του "Καποδίστρια";

«Αυτά είναι τα μεγάλα έργα. Ενα έργο πνοής δεν έχει γίνει για τον τόπο. Εμείς έχουμε όλη τη διάθεση να τα προωθήσουμε. Θεωρώ ότι κάποιο πρόβλημα από τα μεγάλα που ταλανίζουν την Κορώνη τόσα χρόνια, θα επιλυθεί. Και ξεκινάμε με όρεξη για δουλειά, γιατί θέλουμε να προσφέρουμε στον τόπο μας».

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 30/01/2011

Ο Καπετάνιος φρόντιζε για όλους και για όλα

Ενα δημοσιογραφικό «μπάρκο» με τον Βασίλη Κωνσταντακόπουλο



Της Μαριαννας Κακαουνακη

Τον καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο τον συνάντησα για πρώτη φορά το 2006 στο λιμάνι του Μπρέμερχαβεν στη Γερμανία. Ταξίδευα τότε με ένα από τα πλοία του, το «Maersk Καλαμάτα», για ένα ρεπορτάζ για την ελληνική ναυτιλία.

Ενα πρωί ξύπνησα και όλο το πλήρωμα ήταν στο πόδι. «Ερχεται ο καπετάν Βασίλης!» Ο Σάββας, ο μάγειρας του καραβιού, είχε πάει από το πρωί στην αγορά για να ετοιμάσει τα αγαπημένα φαγητά του «Kαπετάνιου του» και ο Μανούσος, ο υποπλοίαρχος, είχε βρει λουλούδια για να στολίσει το πλοίο. Γρήγορα κατάλαβα ότι η πρόθεσή τους ήταν όχι να τον καλοπιάσουν αλλά να τον ευχαριστήσουν. Αυτό άλλωστε προσπαθούσε πάντα και ο καπετάν Βασίλης να κάνει γι' αυτούς.

Οπως μου διηγήθηκαν, φρόντιζε να μην τους λείπει τίποτα, είτε αυτό ήταν λάδι και ελιές από την Καλαμάτα είτε ένα στήριγμα στα δύσκολα. Αλλωστε και ο ίδιος, πολύ πριν πραγματοποιήσει τα όνειρά του, είχε μάθει από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η ζωή στη θάλασσα.

Το πρώτο μπάρκο

Οταν πρωτομπάρκαρε ήταν δεκαοκτώ χρονών, οι συνθήκες τότε στα καράβια δύσκολες, πόσω μάλλον για ένα παιδί που δεν ήταν από νησιωτική οικογένεια. Θάλασσα πρωτοείδε στα δεκατρία του περνώντας από τον Αργολικό κόλπο. Παρ' όλα αυτά τη θάλασσα τη λάτρεψε και μαζί με αυτήν και το επάγγελμα του ναυτικού. Ο μόνος λόγος που αποφάσισε να γυρίσει στη στεριά ήταν η οικογένειά του, η γυναίκα του και τα τρία του αγόρια. Δεν άντεχε να ζει μακριά τους.

Την καριέρα του ως πλοιοκτήτης την ξεκίνησε το 1974, παίρνοντας ρίσκο και αγοράζοντας με δόσεις ένα μικρό καράβι σαράντα ετών που φόρτωνε τσιμέντα και τα πήγαινε στη Λιβύη. Με σκληρή δουλειά σιγά σιγά έχτισε μια «αυτοκρατορία». Μια λέξη που θυμάμαι δεν του άρεσε, γιατί πίστευε πραγματικά πως η επιτυχία της Costamare οφειλόταν στο προσωπικό και κυρίως στους ναυτικούς της.

Στο Μπρέμερχαβεν

Οταν πριν από τέσσερα χρόνια, ο καπετάν Βασίλης έφτασε στο λιμάνι του Μπρέμερχαβεν, όλο το προσωπικό του πλοίου έτρεξε να τον υποδεχτεί. Μου έκανε εντύπωση ότι γνώριζε το πλήρωμα με τα μικρά τους ονόματα. Κάποια στιγμή τον είδα να κοιτάει στα κλεφτά ένα μικρό σκονάκι που είχε στην τσέπη του. Με είδε και σχεδόν απολογητικά μου είπε: «Ε, μεγαλώνω και πολλές φορές ξεχνάω...».

Πήγαμε μια βόλτα στη γέφυρα και μέσα σε λίγα λεπτά με την απλότητα και την αμεσότητά του με έκανε να ξεχάσω πως απέναντί μου είχα έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην Ελλάδα. Είχε μια απίστευτη ικανότητα να διηγείται ιστορίες: μου μίλησε για τα πρώτα δύσκολα χρόνια στο Διαβολίτσι, για τον Εμφύλιο που ανάγκασε την οικογένειά του να έρθει στην Αθήνα. Για το πώς πουλούσε γάλα τα πρωινά και πώς πήγαινε σχολείο τα βράδια.

Εκεί, σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά λιμάνια της Γερμανίας, μου μίλησε για το πώς είχε αλλάξει η ναυτιλία από εκείνα τα πρώτα χρόνια που μπάρκαρε στα Λίμπερτι. Για τις «αδερφικές φιλίες» που κάνει ένας ναυτικός στις νυχτερινές βάρδιες και «τις ανατολές όλου του κόσμου» που τον είχαν κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μου περηφανεύτηκε για τα τρία του παιδιά και τη σύζυγό του Κάρμεν, τον «άγγελό» του όπως την αποκαλούσε, και για το πόσο τυχερός ήταν που τον είχε διαλέξει για σύντροφό της, «γιατί αυτές μας διαλέγουν».

Στο καράβι εκείνη την ημέρα έκατσε περίπου πέντε ώρες. Με μια απίστευτη ενέργεια και γρήγορο βήμα ανεβοκατέβαινε από το μηχανοστάσιο στη γέφυρα και από το κατάστρωμα στα μαγειρειά για να προλάβει να τους δει όλους. Κάπως έτσι, φαντάζομαι, έτρεχε και με οτιδήποτε καταπιανόταν. Είτε αυτό είχε να κάνει με την Costamare είτε με το Kόστα Ναβαρίνο, ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα που με μεγάλη αγάπη και κόπο έφτιαξε στην Πύλο, για να πραγματοποιήσει ένα άλλο του όνειρο: να μετατρέψει την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μεσσηνία, σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό.

Η συμπαράσταση

Ετσι έτρεχε και για τους φίλους του, τους συνεργάτες, τους ναυτικούς του. Και το λέω αυτό γιατί έτσι έτρεξε και για εμένα, που ελάχιστα με γνώριζε, όταν έμαθε πως περνούσα μια μεγάλη στενοχώρια.

Τις τελευταίες ημέρες μαθαίνω όλο και περισσότερα για την πραγματικά αξιοθαύμαστη ζωή του και την προσφορά του στον τόπο. Νιώθω πως ίσως δεν θα του άρεσε να βλέπει να γράφονται τόσα πολλά για τον ίδιο και για τα έργα του. Εγώ κρατώ κάτι που είχε πει πέρυσι σε μια βράβευση: «Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν όνειρα και τους λείπουν τα μέσα. Αυτοί που έχουν και όνειρα και τα μέσα έχουν χρέος να τα κάνουν πράξη».

Αυτό ήταν και το μότο με το οποίο πορεύθηκε σε όλη του τη ζωή, μέχρι στα μέσα της εβδομάδας που πέρασε, όταν άφησε την τελευταία του πνοή. Αν στο τέλος της ζωής κάτι μένει, αυτό είναι οι παρακαταθήκες του κάθε ανθρώπου. Και ο καπετάν Βασίλης άφησε πολλές πίσω του, πριν ξεκινήσει για το μεγάλο ταξίδι...

"ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 30/01/2011

Η τελευταία εξομολόγηση του καπετάν Βασίλη

Η απώλεια του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου βύθισε στο πένθος τον επιχειρηματικό κόσμο. Λίγους μήνες πριν «φύγει» ο αυτοδημιούργητος εφοπλιστής είχε αφηγηθεί στο «Εθνος της Κυριακής» τις εμπειρίες από τη συναρπαστική πορεία του προς την καταξίωση.

Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ενσάρκωσε τη δύναμη της ελληνικής ψυχής και των μεταπολεμικών γενεών, ανήκοντας σ’ εκείνη την πάστα των ανδρών που δυστυχώς εκλείπει στις μέρες μας.

Από το μηδέν κατάφερε να δημιουργήσει μια ολόκληρη αυτοκρατορία στον χώρο της ναυτιλίας και συγκεκριμένα των εμπορευματοφόρων πλοίων.

Δημιούργησε τη ναυτιλιακή Costamare αλλά και το πολυδιαφημισμένο Costa Navarino, τον πρώτο ολοκληρωμένο τουριστικό προορισμό υψηλών προδιαγραφών στην Ελλάδα, που τέθηκε σε λειτουργία από τον περασμένο Μάιο, κοντά στην Πύλο και το κόστος του οποίου ξεπέρασε το 1,2 δισεκατομμύριο ευρώ.

Η γνωριμία μας έχει να κάνει περισσότερο με τον κοινό τόπο καταγωγής μας, τη Μεσσηνία. Οι διάφορες κατά καιρούς διηγήσεις του αποτέλεσαν πολύτιμη πηγή γνώσης για την πορεία του. Τον συνάντησα για τελευταία φορά τον περασμένο Ιούλιο.

Ανθρωπος απλός, ήθελε να αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας και τις συνεντεύξεις, μου αφηγήθηκε όμως την ιστορία της ζωής του. Αυτήν την εξομολόγησή του, που δημοσιεύτηκε στο «Εθνος της Κυριακής» την 1η Αυγούστου 2010, παρουσιάζουμε σήμερα.

Η ιστορία του

«Πιστεύω ότι ο Θεός και οι πρόγονοί μας κάνανε καλή δουλειά. Ο Θεός έβαλε την Πελοπόννησο, και ειδικά τη Μεσσηνία, στο καλύτερο κατά τη γνώμη μου σημείο του πλανήτη».

Λόγια ενός φανατικού Μεσσήνιου ή μήπως οι σκέψεις ενός οραματιστή που λατρεύει τον τόπο του και είχε ένα μεγάλο όνειρο στην ψυχή του, να αναδείξει την απαράμιλλη ομορφιά της γενέτειράς του, Μεσσηνίας, κάνοντάς την ξακουστή στα πέρατα της Γης...

Γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας το 1935 σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά: «Ο πατέρας μου είχε τελειώσει το Σχολαρχείο, άνθρωπος με προοδευτικές ιδέες, είχε ανοίξει ελαιοτριβείο στο Διαβολίτσι. Ηταν μάλιστα η πρώτη επιχείρηση που έβαλε ηλεκτρικό εκτός της πόλης της Καλαμάτας.

Λόγω των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών πεποιθήσεών του στον Εμφύλιο συκοφαντήθηκε, μπήκε στη φυλακή και έκανε εξορία. Τον έσωσαν τα δύο αδέλφια της μητέρας μου, που ήταν ο ένας δικηγόρος και ο άλλος δικαστικός. Για να τα βγάλουμε πέρα με τις δίκες αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε σχεδόν όλη την περιουσία μας. Ετσι, όταν εκείνος γύρισε από την εξορία άνοιξε μπακάλικο».

Το 1948 ο καπετάν Βασίλης, σε ηλικία μόλις 13 ετών, έρχεται στην Αθήνα για να βρει την τύχη του. Εμενε στον Βοτανικό, το πρωί στις 6.30 μοίραζε το γάλα της ΕΒΓΑ στην πλατεία Εξαρχείων, μόλις τελείωνε πήγαινε να εργαστεί σ’ ένα κουμπάδικο, όπου έφτιαχναν κουμπιά ντυμένα με δαντέλα, και μετά το απόγευμα στην πλατεία Κουμουνδούρου παρακολουθούσε το Νυχτερινό Γυμνάσιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1953.

Στα 18 του χρόνια μπάρκαρε ως «τζόβενο» σ’ ένα μικρό φορτηγό πλοίο. Φιλοπρόοδος όπως ήταν, έφτασε στον βαθμό του καπετάνιου.

«Ο,τι έγινα σήμερα το οφείλω στη σύζυγό μου, την Κάρμεν (το γένος Κυρίτση), αυτή με στήριξε και με καθοδήγησε. Τα πάντα τα χρωστώ σ’ εκείνη, είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειάς μας, εξαιρετική σύζυγος, μάνα, πεθερά και γιαγιά.

Εχουμε μαζί 5,5 εγγόνια προς το παρόν... (σ.σ.: το 6ο του εγγόνι γεννήθηκε μόλις 3 ημέρες προτού εκείνος φύγει για το μεγάλο του ταξίδι). Κατάγεται από ένα χωριό στην περιοχή του Τιρνάβου και είναι άνθρωπος με τσαγανό».

Προτίμησε ναυτικό

«Υπήρξε η πρώτη κοπέλα από την περιοχή της που τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για εμένα ήταν σημαντικό που μια όμορφη, μορφωμένη και ευκατάστατη κοπέλα, η οποία μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε και να τον έχει στη στεριά, προτίμησε έναν άνδρα ναυτικό που έλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι. Αυτό ήταν ένδειξη ότι μ’ αγαπούσε αληθινά...».

Παντρεύτηκαν το 1964, τα πράγματα όμως ήταν δύσκολα για το νιόπαντρο ζευγάρι, μια και εκείνος έπρεπε να βρίσκεται στη θάλασσα: «Για να μπορούμε να συναντιόμαστε, αποφάσισε να μη διοριστεί ως καθηγήτρια και έγινε αεροσυνοδός.

Εγώ έφυγα από τα υπερατλαντικά ταξίδια και μπάρκαρα στα πλοία που ταξίδευαν στη Μεσόγειο. Βρήκαμε λοιπόν ως μόνη πόλη που να εξυπηρετεί τα δρομολόγια και των δύο το Τελ Αβίβ, έτσι συναντιόμασταν εκεί κάθε 15 ημέρες, ενώ τον Γενάρη και τον Φλεβάρη έπαιρνε άδεια χωρίς αποδοχές και ερχόταν μαζί μου στο πλοίο. Ολα αυτά μέχρι που αποκτήσαμε τον πρώτο μας γιο, το 1969. Επειτα άρχισε να μου λείπει η οικογένειά μου. Σκέφτηκα τότε να ξεμπαρκάρω και να γίνω μπακάλης.

Η Κάρμεν όμως με απέτρεψε: ''Θα αποτύχεις γιατί λόγω του χαρακτήρα σου όποιος έρχεται και δεν έχει να αγοράσει, θα του το χαρίζεις και έτσι θα πέσεις έξω. Αν πάλι επιτύχεις, σημαίνει πως άλλαξες χαρακτήρα, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο...''».

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Δημιούργησε από το μηδέν μια αυτοκρατορία

Το 1974 του παρουσιάστηκε η ευκαιρία να αγοράσει το πλοίο στο οποίο εργαζόταν. Εδωσε τότε ως προκαταβολή 25.000 δολάρια και αγόρασε το υπόλοιπο επί πιστώσει.

Το ένα έφερε το άλλο και έτσι δημιούργησε την Costamare Shipping Company S.A., τη μεγαλύτερη σήμερα ανεξάρτητη εταιρεία εμπορευματοφόρων πλοίων στον κόσμο, με στόλο 66 κοντέινερ: «Τον μόνο περιορισμό που μου έθεσε η σύζυγός μου είναι να μη βάλω ποτέ συνέταιρο. ''Εστω και να δημιουργήσεις πιο λίγα, θα είναι καθαρά δικά μας και των παιδιών μας'', μου είπε. Και η Costamare και η Costa Navarino ανήκουν εξ ολοκλήρου στην οικογένειά μου».

Φτασμένος και δυνατός εφοπλιστής στα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισε να προετοιμάζει το έδαφος για να πραγματοποιήσει το όνειρό του να τοποθετήσει τη Μεσσηνία στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Οριοθέτησε τέσσερις περιοχές που αποφάσισε να αναπτύξει και άρχισε να αγοράζει οικόπεδα, ένα ένα τη φορά. Συνολικά αγόρασε από 1.300 ιδιοκτήτες μια έκταση που ξεπερνά τα 10.000 στρέμματα.

Ευλογημένος τόπος

«Εκτός από την Αίγινα και μια μικρή έκταση τελευταία στη Σαντορίνη, όλη μου η κτηματική περιουσία βρίσκεται στη Μεσσηνία. Τη δεκαετία του ’80 πολλοί μού πρότειναν αγορές σε διάφορες περιοχές. Θα μπορούσα να είχα αγοράσει ατελείωτες εκτάσεις, όμως εμένα με ενδιέφερε μόνο η Μεσσηνία.

Είναι ευλογημένος τόπος, επίγειος παράδεισος... και ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί άναρχα τουριστικά. Προβληματίζομαι, όμως, του χρόνου που θα δοθεί στην κυκλοφορία και το άλλο κομμάτι του δρόμου, και η απόσταση από την Αθήνα θα είναι μόνο δύο ώρες, τι θα γίνει στη Μεσσηνία. Αν θα μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά τουριστικά και με σχέδιο. Γιατί δεν βλέπω να υπάρχει οργανωμένο τουριστικό σχέδιο ανάπτυξης σε καμιά περιοχή στης Ελλάδας. Αισιοδοξώ πως αν η Costa Navarino επιτύχει, τότε θα δημιουργηθούν στην περιοχή και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις που θα θελήσουν να την αντιγράψουν».

Η Costa Navarino εγκαινιάστηκε και ήδη τα δύο ξενοδοχεία της έχουν πληρότητα, αλλά και διάσημους πελάτες.

Το όνειρο του καπετάν Βασίλη αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα: «Εμπαινα στα αεροπλάνα των ξένων αερογραμμών και έβλεπα σε κύκλους προορισμούς όπως το Ηράκλειο, η Ρόδος, η Κως... και έλεγα θα βάλω και τη Μεσσηνία στον χάρτη των προορισμών.

Οταν η Aegean έβγαλε τις διαδρομές ήρθε ο γιος μου, ο Αχιλλέας, και μου έφερε σε κύκλο την Καλαμάτα. Η Costa Navarino ήταν δικό μου όραμα, είναι όμως δημιούργημα του γιου μου, του Αχιλλέα, της γυναίκας του, Κωστάντζας, και των συνεργατών τους. Εγώ τους έδωσα τη γη, την αγάπη μου για το περιβάλλον και τα οικονομικά μέσα. Ολα τα υπόλοιπα είναι δικά τους και νιώθω τυχερός γι’ αυτό».

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΕΛΛΗΝΑΣ

«Μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα»

«... Οι Ελληνες έχουμε φιλότιμο, είμαστε ωραία φυλή. Στο ξεκίνημά μου, αφού είχα αποκτήσει και το δεύτερο πλοίο μου, αντιμετώπισα προβλήματα. Τότε, οι εργαζόμενοί μου θέλησαν να μου δώσουν τις οικονομίες τους. Είναι κάτι που δεν ξέχασα ποτέ... Δεν υπάρχει αυτή η ευαισθησία, δεν τη βρίσκεις αλλού...». Από τη φύση του πεισματάρης, πίστευε ακράδαντα ότι οι Ελληνες είναι ικανοί να καταφέρουν τα πάντα: «...Κάποια στιγμή θέλησα να παραγγείλω ένα σκάφος αναψυχής, για επαγγελματικούς κυρίως λόγους, για τους ξένους που φιλοξενώ κ.λπ. Μου πρότειναν, λοιπόν, διάφορα ναυπηγεία στο εξωτερικό. Σκέφτηκα, όμως, γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να κατασκευαστεί στην Ελλάδα; Πείσμωσα και έπειτα από αρκετή έρευνα κατάφερα με μια εξαιρετική ομάδα να ''χτίσω'' εδώ δύο κότερα. Φώναξα τότε τον καπετάν Γιάννη Λάτση να μου δώσει τη γνώμη του και εκείνος μου είπε: ''Εξαιρετική δουλειά! Μόλις τελειώσεις όμως με αυτά τα δύο, σταμάτα γιατί δεν θα επιτύχεις σ’ αυτόν τον χώρο, εσύ είσαι γεννημένος καραβοκύρης...''. Τον άκουσα, ξέρεις πάντα σεβόμουν τη γνώμη του».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η τελευταία Πρωτοχρονιά

Η μάχη του με την επάρατη νόσο ήταν άνιση. Από τον περασμένο Αύγουστο η υγεία του άρχισε να παρουσιάζει επιδείνωση και έτσι ξεκίνησε πιο εντατικές θεραπείες. Από τις τελευταίες φορές που εμφανίστηκε δημόσια ήταν στις 7 Δεκεμβρίου στα εγκαίνια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και στη βράβευσή του στις 9 Δεκεμβρίου με το πρώτο Business Unusual Award από το Alba Graduate Business School στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία.

Η παραμονή Πρωτοχρονιάς τον βρήκε ανάμεσα στα παιδιά και τα εγγόνια του, στο σπίτι του δεύτερου γιου του, Αχιλλέα, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και διαθέτει υπέροχη θέα στην Ακρόπολη. Εκείνη τη βραδιά έδειχνε αρκετά καλά και κανείς δεν φανταζόταν τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του τις επόμενες ημέρες.

Εφυγε από τη ζωή στις 25 Ιανουαρίου, ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα η νύφη του Μαρίνα έφερε στον κόσμο το 6ο του εγγόνι, ένα υγιέστατο κοριτσάκι.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

Στο τιμόνι των εταιρειών

Ο μεγάλος του γιος, ο Κωστής, έχει αναλάβει τη ναυτιλιακή εταιρεία Costamare. O δεύτερος, ο Αχιλλέας, την Costa Navarino, και ο τρίτος, ο Χρήστος, το εργοστάσιο GeoHellas στα Γρεβενά, το οποίο δραστηριοποιείται στον χώρο των ορυκτών πετρωμάτων... Μεταξύ άλλων, ο καπετάν Βασίλης είχε και έντονη οικολογική δράση. Το 1985 έγινε μέλος της Ελληνικής Ενωσης Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος, της Helmepa, ενώ στη συνέχεια συνέβαλε στην ίδρυση της παιδικής Helmepa. Εκείνος υπήρξε πρόεδρος και των δύο οργανισμών. Η σύζυγός του, η Κάρμεν, ανησυχούσε γιατί με την Costa Navarino είχε τόσο πολλές δραστηριότητες που ήταν τελικά σε βάρος του προσωπικού του χρόνου και της ξεκούρασης: «Εγώ, παιδί μου, δεν έκανα την Costa Navarino για δουλειά, γιατί δουλειά είχα και έχω, και, δόξα τω Θεώ, στρωμένη. Ηταν ένα όραμά μου από νέος. Σε φασαρίες και κόπο μπήκα, αλλά έτσι είναι τα όνειρα...».

ΜΑΓΔΑ ΛΙΒΕΡΗ   30/01/2011

Πελοπόννησος Τέλος από σήμερα τα τρένα

Στην αναστολή δεκάδων καθημερινών δρομολογίων προχωρά η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στο πλαίσιο υλοποίησης των διατάξεων του νομοσχεδίου για την εξυγίανση και ανάπτυξη του ελληνικού σιδηροδρόμου, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει και κατάργηση ζημιογόνων δρομολογίων.

Έτσι, όπως ανακοινώθηκε από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, από σήμερα Κυριακή, 30 Ιανουαρίου, και μέχρι νεωτέρας αναστέλλονται:

-Όλα τα επιβατικά δρομολόγια της μετρικής γραμμής του δικτύου της Πελοποννήσου, πλην των τοπικών δρομολογίων Πάτρας – Ρίου – Αγ. Ανδρέα, Κατάκολου – Πύργου – Ολυμπίας, Διακοφτού – Καλαβρύτων και των Λεωφορείων Κιάτου – Πάτρας.

"ΘΑΡΡΟΣ" 30/01/2011

Βιέννη Μάθημα για το ελαιόλαδο σε σχολείο της

Μάθημα για το ελαιόλαδο σε σχολείο της Βιέννης; Κι όμως, ναι! Η Καλαματιανή καθηγήτρια ξένων γλωσσών Σταυρούλα Μπάκα βρίσκεται αυτή την εποχή μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος στην Αυστρία, όπου, μεταξύ άλλων, διδάσκει τους Βιεννέζους μαθητές της πώς παράγεται το ελαιόλαδο, αλλά και μαγειρεύει μαζί τους ελληνικές συνταγές, όπως ο μουσακάς!

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Βιεννέζοι γνωρίζουν αρκετά πράγματα για το ελαιόλαδο, το οποίο χρησιμοποιούν στο φαγητό τους. «Τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο, στο μάθημα που κάναμε για το πώς ο καρπός της ελιάς γίνεται λάδι, ήξεραν ήδη μέρος της διαδικασίας. Άλλωστε, το ελαιόλαδο, και δη το βιολογικό από την περιοχή της Μάνης, αποτελεί στοιχείο της καθημερινής διατροφής τους, κυρίως ωμό στη σαλάτα» μας λέει η Σταυρούλα Μπάκα και προσθέτει: «Το να είσαι από την Καλαμάτα, στο συγκεκριμένο σχολείο σε κάνει πραγματικά χαρούμενο, αφού όλοι έχουν κάτι να πουν είτε για το λάδι είτε για τις ελιές, τις οποίες λατρεύουν».

Στο μάθημα για το ελαιόλαδο πριν από λίγες μέρες, τα ίδια τα παιδιά ζήτησαν από την εκπαιδευτικό να τους μάθει να φτιάχνουν μουσακά, «ένα φαγητό που έχουν ακούσει από τους γονείς τους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους έχουν κάνει τουλάχιστον μια φορά διακοπές στην Ελλάδα».

Κι εκείνη δεν τους χάλασε το χατίρι. Μπήκαν στην κουζίνα του σχολείου και μεγαλούργησαν! Εξάλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά που μαγείρευαν. Πρόσφατα, με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων, έφτιαξαν βασιλόπιτα για να γιορτάσουν την καινούργια χρονιά του 2011.

Το σχολείο, στο οποίο διδάσκει αυτή την εποχή η Σταυρούλα, έχει την εξής φιλοσοφία: όλα είναι εξίσου σημαντικά, ακόμη και το να μαθαίνεις ελληνικά ή το να φτιάχνεις μουσακά!

Της Μαρίας Νίκα "ΘΑΡΡΟΣ" 30/01/2011

Εκδοχή για το θάνατο της 35χρονης στην Πύλο



"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 29/01/2011



Ελαιόλαδο, φάρμακο κατά της κατάθλιψης ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

Όσο περισσότερα λιπαρά και βιομηχανικές τροφές καταναλώνει κάποιος, τόσο περισσότερο επιβαρύνει την ψυχική υγεία του, με τον κίνδυνο της κατάθλιψης να παραμονεύει. Αντίθετα, οι μεσογειακές τροφές, και ιδιαίτερα το ελαιόλαδο, φαίνεται πως δρουν κατά της κατάθλιψης, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές των Πανεπιστημίων της Ναβάρα και της Λας Πάλμας στα Κανάρια Νησιά, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό PLoS ONE, διαπίστωσαν ότι το ελαιόλαδο, που έχει πολλά ωμέγα-9 λιπαρά οξέα, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της κατάθλιψης, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.

Στο μεταξύ, εμείς εδώ στη Μεσσηνία το πουλάμε ακόμη στους Ιταλούς ή σε τενεκέδες, ενώ το ελαιόλαδο lamda (λ) της ελληνικής εταιρείας Speiron, από κορωνέικη ποικιλία (!), πωλείται ως τρόφιμο gourmet στα «Harrods» του Λονδίνου με 100 λίρες το λίτρο.

"ΘΑΡΡΟΣ" 29/01/2011

ΠΥΛΟΣ Αυτοκτόνησε 35χρονη μητέρα δύο παιδιών

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 28/01/2011

COSTA NAVARINO Ματαίωση της παρουσίασης του περιβαλλοντικού παρατηρητηρίου

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 28/01/2011

Η ανασφαλής μεγαλομανία του Τατούλη και η διαχείριση των σκουπιδιών



Το ξεκίνημα της αιρετής Περιφέρειας ήταν κατώτερο των περιστάσεων και των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί. Η επιλογή των θεματικών αντιπεριφερειαρχών από τη μια μεριά και η προσπάθεια επιβολής του Συμπαραστάτη από την άλλη, δεν αποτέλεσαν απλώς κακές στιγμές ή υποκειμενικές εκτιμήσεις σε σχέση με πρόσωπα, αλλά αποκαλύπτουν μέρος μιας συνολικότερης λογικής. Οι καινούργιοι δεν δείχνουν να έμαθαν τίποτα από τον εκκωφαντικό θόρυβο της πτώσης των προηγουμένων... και νομίζουν ότι θα εδραιώσουν κυριαρχία ακολουθώντας τους γνωστούς δρόμους του παρελθόντος. Ομως με επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων, συσκέψεις, διαβουλεύσεις και χαιρετούρες σε γάμους, κηδείες και πανηγύρια, δεν πρόκειται να βγάλουν ανέμελη θητεία. Το παραμύθι αυτό τελείωσε και δεν το τρώει πλέον κανένας. Η εποχή έχει αλλάξει, οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί, τα προβλήματα δεν μπορούν να περιμένουν.

Τις προηγούμενες μέρες πολλοί από τους υποστηρικτές – ψηφοφόρους του συνδυασμού Τατούλη δήλωναν στις συζητήσεις έκπληκτοι για τις επιλογές επιπέδου Ντίνας και Γιώργου, εκφράζοντας τουλάχιστον τη δυσφορία τους. Οι συγκεκριμένες επιλογές δεν αποτελούν όμως έκπληξη. Αποτελούν τη λογική εξέλιξη των όσων είχαν σημειωθεί κατά τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου - και υπογραμμίζουν την επιλογή Τατούλη να ελέγξει προσωπικά το παιχνίδι, με άτομα που δεν έχουν ούτε τις δυνατότητες ούτε τα προσόντα να «σηκώσουν κεφάλι». Πρόκειται δηλαδή για πολιτική ανασφάλεια που γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί μέσα από τη συγκρότηση προσωπικού μηχανισμού. Αλλά η ανασφάλεια στην πολιτική είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Λαμβάνει μάλιστα χαρακτηριστικά αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς μέσα από την προσπάθεια φίμωσης της αντιπολίτευσης, όπως αυτή εκδηλώθηκε με την άρνηση παραχώρησης γραφείων. Με δυο λόγια, έχουμε έναν νέο περιφερειάρχη ο οποίος, παρότι είναι παλιός στην πολιτική, δείχνει απίστευτη ανασφάλεια για το προσωπικό του μέλλον, με αποτέλεσμα να βλέπει εχθρούς εντός κι εκτός του συνδυασμού του. Η ανασφάλεια αυτή τον οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις εντός κι εκτός των τειχών, σπαταλώντας πολύτιμες πολιτικές δυνάμεις. Είναι φανερό ότι στις παρούσες συνθήκες το μόνο που δεν χρειάζεται ο νέος θεσμός της περιφερειακής αυτοδιοίκησης είναι φοβικούς πολιτικούς που χωρίζουν αντί να ενώνουν και προτιμούν τους κόλακες από τους ικανούς.

Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου περιφερειάρχη δυστυχώς είναι απογοητευτικά, και οι λαθεμένες επιλογές αρχίζουν να παράγουν αρνητικά πολιτικά αποτελέσματα. Η διαχείριση του προβλήματος των σκουπιδιών -για παράδειγμα- όλα δείχνουν ότι θα εξελιχθεί στην πρώτη παταγώδη αποτυχία του νέου θεσμού. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται, με προσωπική μάλιστα ευθύνη του περιφερειάρχη, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Θεωρούμε ότι είναι αδιανόητο να γίνεται σύσκεψη σε ανώτατο επίπεδο με τη συμμετοχή κυβερνητικών παραγόντων, να γίνεται καταγραφή όλων των θεμάτων και -το σημαντικότερο-να δίνεται ραντεβού για νέα συνάντηση προκειμένου να αποφασιστούν συγκεκριμένα βήματα επίλυσης του προβλήματος... κι ο περιφερειάρχης να καταλαβαίνει ότι του δόθηκε εντολή να προχωρήσει σε δημοπράτηση τεχνολογίας διαχείρισης των σκουπιδιών. Αν δεν πρόκειται για παρανόηση μεταξύ του μετέχοντος στη σύσκεψη και αυτού που εξέδωσε την ανακοίνωση, πρέπει να κάνουμε λόγο για εσκεμμένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αν όχι για προσπάθεια επιβολής άποψης. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι αυτό που παρουσιάζει ως σχέδιο ο περιφερειάρχης δεν είναι τίποτα άλλο από ένα συνηθισμένο, γενικόλογο ευχολόγιο. Η πρόταση για διαγωνισμό και ανάθεση της επεξεργασίας των σκουπιδιών της Πελοποννήσου σε ιδιώτη δεν θα ήταν κακή, αν είχαν ξεκαθαριστεί τρία βασικά πράγματα: πρώτον ο χώρος εγκατάστασης της μονάδας, δεύτερον η μέθοδος επεξεργασίας που θα ακολουθηθεί και τρίτον ο τρόπος συμμετοχής των δήμων. Χωρίς να έχει αποφασιστεί πού θα εγκατασταθεί η μονάδα υπάρχει κίνδυνος να προκύψει ανάδοχος, να υπογραφεί σύμβαση και αυτός να πληρώνεται χωρίς να κάνει τίποτα γιατί δεν έχει εξασφαλιστεί -χωρίς δική του υπαιτιότηταο τόπος εγκατάστασης. Να επαναληφθεί δηλαδή το φιάσκο με τους δεματοποιητές του Αγγελόπουλου που σαπίζουν στην Τρίπολη. Από την άλλη, αν δεν προσδιοριστεί η μέθοδος τελικής επεξεργασίας, δεν μπορεί να επιλεγεί ο κατάλληλος χώρος εγκατάστασης της μονάδας προκειμένου να υπάρχει η μικρότερη δυνατή όχληση. Τέλος, αν δεν υπάρξουν οι δυο προηγούμενες προϋποθέσεις δεν μπορεί να γίνει κοστολόγηση για τη συμμετοχή των δήμων, οι οποίοι προφανώς και δεν μπορούν να οδηγηθούν στα τυφλά σε υπογραφές συμβάσεων που θα τους δεσμεύουν για πολλά χρόνια.

Με δύο λόγια, το θέμα των σκουπιδιών και η διαχείρισή του από τη νέα περιφερειακή αυτοδιοίκηση γίνεται με προχειρότητα και απίστευτη ελαφρότητα. Αν το πρόβλημα των σκουπιδιών λυνόταν μέσα από έναν νεφελώδη διαγωνισμό που θα κατέληγε σε έναν ανάδοχο, θα είχε λυθεί εδώ και χρόνια. Δεν θα περίμεναν την Ντίνα και τον Τατούλη, ούτε θα συγκαλούσε συσκέψεις ο Πάγκαλος. Με τα σκουπίδια μπορεί να έπαιξαν πολλοί στο παρελθόν και να την έβγαλαν καθαρή, αλλά τα παιχνιδάκια με το συγκεκριμένο θέμα έχουν πλέον τελειώσει. Ολα δείχνουν ότι κάποια χαρούμενη παρεούλα θα πληρώσει για τα αμαρτήματα όλων. Ορισμένοι μάλιστα προκαλούν την τύχη τους καθοδηγούμενοι από την ανασφάλεια της... μεγαλομανίας τους.

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 28/01/2011

Ο επικήδειος που εκφώνησε ο γιος του καπετάν Βασίλη Αχιλλέας Κωνσταντακόπουλος

«Ευχαριστούμε όλους σας που ήρθατε εδώ σήμερα να χαιρετήσετε και να τιμήσετε τον πατέρα μας, τον καπετάν Βασίλη. Ιδιαίτερα όσους ήρθατε από το εξωτερικό τη Μεσσηνία, τη Δυτική Μακεδονία και άλλα μέρη της Ελλάδας. Αυτά που θα διαβάσω τα έγραψα μαζί με τα δυο μου αδέλφια τον Κωστή και τον Χρήστο.
Μας λείπει ήδη παρά πολύ, ήμασταν τυχεροί που τον είχαμε κοντά μας τόσα χρόνια και τώρα που τον χάσαμε συνειδητοποιούμε πόσο! Νιώθουμε όμως πως είναι, και θα είναι πάντα, κοντά σε εμάς και τις οικογένειές μας, για να μας προστατεύει, να μας οδηγεί και να μας ενώνει, όπως έκανε ανελλιπώς όλα τα προηγούμενα χρόνια.
 Για μας και τα εγγόνια του θα ζήσει για πάντα μέσα από τις αξίες, τις αρχές και το παράδειγμα που μας άφησε. Θα τον λατρεύουμε για τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς που μας δίδαξε.
 Ξεκίνησε πουλώντας κουμπιά, μοιράζοντας γάλα, δούλεψε ναύτης στα βαπόρια αμισθί, γνώρισε την Κάρμεν, την ερωτεύτηκε, τον παντρεύτηκε (γιατί όπως έλεγε πάντα «εκείνη με διάλεξε») κάνανε 3 γιους και 6 εγγόνια «προς το παρόν» (όπως επίσης έλεγε), δημιούργησε έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Το μεγαλύτερό του όμως επίτευγμα ήταν ο ακέραιος χαρακτήρας του ο όποιος δοκιμάστηκε μέσα από δύσκολα χρόνια, αλλά κράτησε την ανθρωπιά και την εντιμότητά του και τον πλούσιο συναισθηματικό του κόσμο.

Ο πατέρας μας είχε αστείρευτη ενέργεια και όρεξη για ζωή και δημιουργία. Είχε κοφτερό - πρακτικό μυαλό και διαίσθηση, αλλά και την τόλμη και το θάρρος να παίρνει πολύ γρήγορες και σωστές αποφάσεις για σημαντικά πράγματα.

Εβρισκε γρήγορα την ουσία σε ό,τι θέμα κι αν του έβαζες, έδινε πολύ απλές λύσεις και εξηγήσεις για πράγματα εξαιρετικά πολύπλοκα ή δύσκολα να εξηγηθούν.

Μπορούσε πολύ γρήγορα να συνδεθεί συναισθηματικά με τον συνομιλητή του και να του εμπνεύσει εμπιστοσύνη και σεβασμό.

Ηταν πάντα αληθινός και ντόμπρος, ήταν πάντα ο εαυτός του.

Οπως έλεγε όμως, και δημοσίως, την προκοπή της οικογενείας του την χρωστούσε στην Κάρμεν. Η Kάρμεν από την αρχή πίστεψε σ’ εκείνον και τις δυνατότητές του, όταν ακόμη δεν είχαν ούτε σπίτι για να μείνουν.

Οταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδελφός μας ο Χρήστος, αποφάσισε να ξεμπαρκάρει. Με τις οικονομίες του σκεπτόταν λοιπόν να ανοίξει μπακάλικο. Η μητέρα μου όμως, στις δύσκολες εκείνες εποχές, τον απέτρεψε λέγοντάς του τα ακόλουθα:

«Βασίλη μου με τον χαρακτήρα που έχεις, θα πέσει έξω το μαγαζί γιατί θα δίνεις πράγματα δωρεάν σε οποίον τα χρειάζεται, αλλά δεν έχει να πληρώσει. Και από την άλλη αν πάει καλά το μαγαζί, θα πει ότι άλλαξες χαρακτήρα και αυτό θα είναι χειρότερο».

Παράλληλα όμως του έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη που τον βοήθησε να ανοίξει όσο μπορούσε τα φτερά του, να ρισκάρει, να δει τη «μεγάλη εικόνα».

Αυτό συνέχισε να κάνει η μητέρα μας κάθε μέρα δίπλα του, να τον στηρίζει, να τον συμβουλεύει, να τον προσέχει και να τον αγαπάει.

Εκτός από το ότι έφυγε νωρίς, δεν έχουμε άλλο παράπονο από τον πατέρα μας. Και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι γιατί μας είπε πολλές φορές ότι δεν είχε κανένα παράπονο ούτε εκείνος από εμάς, και ότι δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα έκανε τόσο, δεμένη και χαρούμενη οικογένεια. Λάτρευε τα εγγόνια του και τις νύφες του, την Ρένα, την Μαρίνα και την Κωστάντζα σαν κόρες του και είχε την ευτυχία να τον λατρεύουν κι αυτές.

Αυτό το δέσιμο του το χρωστάμε όμως, γιατί όπως έλεγε «στην σκυταλοδρομία εάν πέσει η σκυτάλη φταίει αυτός που τη δίνει, και όχι αυτός που την παίρνει».
Ηταν ένας εργατικός, σοβαρός και μετρημένος άνθρωπος, αλλά ήταν και πολύ στοργικός πατέρας. Είχε απίστευτο χιούμορ και αυτοσαρκαζόταν συχνά, το αγαπημένο του όμως πείραγμα, ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές, ήταν προς τη μητέρα μου.

Θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες φράσεις και συμβουλές που μας έλεγε συχνά, και που έκανε πράξη ο ίδιος, δείχνοντάς σας με τα δικά του λόγια την φιλοσοφία του.

- Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα, υπάρχουν μόνο γνωστά και άγνωστα.
- Να μην στεναχωριέστε γι’ αυτά που γίνονται, καθώς και για αυτά που δεν γίνονται.

- Εάν κάποιος σας εξαπατήσει να αντιδράσετε αλλά να μην στεναχωρηθείτε. Να ευχαριστείτε το Θεό που δεν σας έκανε απατεώνα ή αχάριστο σαν κι εκείνον.

- Οταν έχετε κάτι σημαντικό και δύσκολο να κάνετε, άπαξ και το αποφασίσετε, να είσαστε από τσιμέντο, να μην κουνήσετε ρούπι.
- Να έχετε την κατάρα μου αν χαιρετήσετε ποτέ κάποιον συνεργάτη σας καθιστοί.
- Να μην με μαλώνετε γιατί άμα πεθάνω αύριο, θα έχετε τύψεις και δεν θέλω να δυστυχήσετε.
- Το καλό όνομα θέλει πολλά χρόνια για να γίνει και μία στιγμή για να χαλάσει.

- Να είστε επιφυλακτικοί όπου ακούτε πολλά μπράβο και να ελέγχετε πάντα τα πολύ καλά νέα. Είναι φυσικό κάποιος να πιστέψει αυτό που θέλει να ακούσει, και εκεί είναι που την πατάνε οι περισσότεροι.
- Οποιος έχει πόρους και παράλληλα μπορεί να ονειρεύεται, οφείλει να δημιουργεί.

Θέλω να τελειώσω με μια συμβουλή που του είπε ο δικός του ο πατέρας, ο παππούς ο Κωστής και μας την έλεγε πολύ συχνά.
«Παιδί μου, όταν γεννήθηκες, εσύ έκλαιγες και όλοι οι άλλοι γελούσαν. Κοίτα να ζήσεις έτσι, ώστε όταν έρθει η ώρα να πεθάνεις, όλοι να κλαίνε και εσύ να γελάς».

Και έτσι έζησε.

Καλό ταξίδι, καπετάνιε".

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑonline"

Καλό μπάρκο καπετάνιε

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ online" 

Καλό ταξίδι καπετάνιε να είναι η παναγιά μαζί σου όπως ήταν πάντα

"BEST TV" 27/01/2011

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ



"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 27/01/2011



ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ - ΝΕΣΤΟΡΟΣ Αναβολή μιας εβδομάδας για το δεματοποιητή



"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 27/01/2011



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΛΟΥ - ΝΕΣΤΟΡΟΣ

Πού θα πάνε για άδειες οικοδομής;

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 26/01/2011

Μπάρκο αλαργινό για τον καπετάν Βασίλη ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Έφυγε χθες στις 6.00 τα ξημερώματα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, σε ηλικία 76 ετών, ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα έπασχε από καρκίνο.

Ο καπετάνιος έφυγε γαλήνιος, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Costamare, ολοκληρώνοντας τα όνειρα και σχέδιά του για τη θάλασσα και τη στεριά, με τη σκέψη του στην ελληνική ναυτιλία, τους ναυτικούς του ομίλου και την αγαπημένη του πατρίδα, τη Μεσσηνία.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί αύριο Πέμπτη, στις 12 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Αθήνα (Άγιος Σώστης - Λεωφ. Συγγρού) και η ταφή του θα γίνει σε στενό οικογενειακό περιβάλλον.

--------------------------------------------------------------------------------

Σύσσωμη η Μεσσηνία θρηνεί την απώλεια του καπετάν Βασίλη

Με θλίψη έγινε γνωστή χθες το πρωί στη Μεσσηνία η είδηση θανάτου του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.

Δηλώσεις στο «Θάρρος» για την απώλεια του καπετάνιου, όπως ήθελε να τον αποκαλούν, υπογραμμίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι δεν του άρεσε η λέξη εφοπλιστής, έκαναν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, ο υφυπουργός Οικονομικών Δημήτρης Κουσελάς, οι βουλευτές του νομού και τοπικοί παράγοντες.

Στην Καλαμάτα, από χθες και για 3 ημέρες, θα κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες, ενώ στο άκουσμα της είδησης συνεδρίασε εκτάκτως το Δημοτικό Συμβούλιο Πύλου – Νέστορος.

Αντώνης Σαμαράς, πρόεδρος Ν.Δ.

«Ένας μεγάλος Έλληνας, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, δεν είναι πια μαζί μας. Η Μεσσηνία, η Πελοπόννησος, η Ελλάδα έχασαν τον καπετάνιο που ήξερε να παλεύει στη ζωή και να προσφέρει στον τόπο. Γνήσιος πατριώτης συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες. Πραγματικός δημιουργός κατάφερε να ξεχωρίσει στη ναυτική οικογένεια. Δεμένος με τον τόπο του, προχώρησε, τα τελευταία χρόνια, σε μια κολοσσιαία τουριστική επένδυση στην περιοχή της Πύλου. Δημιουργώντας εκατοντάδες θέσεις δουλειάς για τους συμπατριώτες μας και ανοίγοντας νέους δρόμους για την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Επτά Επιμελητήρια της Πελοποννήσου τον τίμησαν για την προσφορά του και η τοπική κοινωνία τον ευγνωμονεί. Είμαι περήφανος που ο καπετάν Βασίλης με τιμούσε με τη φιλία του. Θα τον τιμώ πάντα».

Δημήτρης Κουσελάς, υφυπουργός Οικονομικών

«Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι. Υπήρξε σε όλα του μαχητής, άξιο τέκνο της Μεσσηνίας μας, που την τίμησε, την ανέδειξε και τη στήριξε όσο λίγοι. Επιχειρηματίας οραματιστής και πρωτοπόρος, καπετάνιος ικανός και επίμονος, τα ’βγαλε πέρα στα δύσκολα νερά των μεγάλων επενδυτικών πρωτοβουλιών για τον τόπο. Αφήνει πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό στις καρδιές μας, αλλά και άξιους συνεχιστές του επιχειρηματικού του οράματος και του μεγάλου του έργου για τη Μεσσηνία και τη χώρα. Καλό σου ταξίδι, καπετάν Βασίλη! Θα σε θυμόμαστε πάντα με την αγάπη και το σεβασμό που κέρδισες με το σημαντικό έργο και την προσφορά σου στον τόπο μας!».

Νάντια Γιαννακοπούλου, βουλευτής Μεσσηνίας

«Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο καπετάν Βασίλης, “έφυγε” τα ξημερώματα χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές που ποτέ δεν ξέχασε τον τόπο του. Αντιθέτως, η αγάπη του για την πατρίδα μας ξεπερνούσε κατά πολύ τα ευχολόγια και τις δηλώσεις, μια αγάπη ειλικρινής, που φαινόταν σε κάθε βήμα της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.

Αυτός ο αυτοδημιούργητος άνθρωπος, ένας Μεσσήνιος με όραμα και κοινωνική ευαισθησία, μας αποχαιρέτησε, αφήνοντας πίσω μία εξαιρετική οικογένεια, τα τρία παιδιά του με τις οικογένειές τους, οι οποίοι είμαι βέβαιη ότι θα συνεχίσουν το έργο του πατέρα τους, εκτός των άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων τους και τις επενδύσεις τους στον τόπο μας».

Οδυσσέας Βουδούρης, βουλευτής Μεσσηνίας

«Είναι μια πάρα πολύ μεγάλη απώλεια. Το γεγονός με ξάφνιασε και με λυπεί. Εύχομαι να συνεχισθεί το έργο του και τα παιδιά του να συνεχίσουν αυτό που έχει ξεκινήσει. Αυτό το έργο θα μας θυμίζει πάντα τον καπετάν Βασίλη και σιγά σιγά θα ενσωματωθεί με την ταυτότητα της Μεσσηνίας».

Ιωάννης Λαμπρόπουλος, βουλευτής Μεσσηνίας

«Έφυγε από τη ζωή ο δικός μας άνθρωπος, ο καπετάνιος, ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος. Ήταν πετυχημένος στον αγώνα της ζωής, αυτοδημιούργητος, γεμάτος καλοσύνη, γνήσιος πατριώτης, Μεσσήνιος και Έλληνας, παράδειγμα προς μίμηση. Η προσφορά του στην Ελλάδα αλλά, κυρίως, στον τόπο καταγωγής του, τη Μεσσηνία, υπήρξε καθοριστική για το αναπτυξιακό μέλλον του νομού μας. Οραματίσθηκε μια άλλη Μεσσηνία και αγωνίσθηκε χρόνια μέχρι να δει σε λειτουργία τη μεγάλη του τουριστική επιχείρηση. Όλοι μας θα τον θυμόμαστε. Καλό σου ταξίδι, καπετάνιε».

Χρήστος Μαλαπάνης, αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας

«Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος. Χαρισματικός στη δημιουργία, χαρισματικός στην επικοινωνία, χαρισματικός στην προσφορά στον τόπο του, χαρισματικός στις φιλίες του και στην επαφή του με τους καθημερινούς ανθρώπους. Η απώλειά του είναι τραγική για τη Μεσσηνία. Η επένδυσή του, επένδυση δισεκατομμυρίων, που μοναδικά στη Μεσσηνία έγινε, είναι μια επένδυση που μπορεί και θα αλλάξει οριστικά το κλίμα στη Μεσσηνία. Θυμάμαι τα λόγια του: Αν έχεις το όραμα και τα μέσα, είσαι υποχρεωμένος να υλοποιήσεις το όραμά σου. Το υλοποίησε και ήταν ευτυχής που το είδε να υλοποιείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του, και πιστεύω να είμαστε κι εμείς και να ζήσουμε να δούμε τα επιτεύγματα της δημιουργικής του αυτής προσπάθειας. Ο Θεός ας τον αναπαύσει».

Δημήτρης Δράκος, επικεφαλής μείζονος μειοψηφίας Περιφερειακού Συμβουλίου

«Η είδηση του θανάτου του καπετάν Βασίλη μάς συγκλόνισε όλους. Θρηνούμε την απώλειά του. Υπήρξε ένας ακούραστος μαχητής της ζωής και των επιχειρήσεων. Εμπνευσμένος, οραματιστής, που συγχρόνως είχε το χάρισμα της πραγματοποίησης των στόχων. Ήταν προικισμένος με αρετές, τόλμη, σωφροσύνη, ευθυκρισία. Χάραξε μια ολόκληρη εποχή για την επιχειρηματικότητα, κυρίως όμως για τον τουρισμό και κατέστησε τη Μεσσηνία και τη νότια Πελοπόννησο διακεκριμένο προορισμό σε όλο τον κόσμο. Ο καπετάν Βασίλης κέρδισε το σεβασμό και την αγάπη όλων των Μεσσηνίων, για τις αρχές και τις αξίες της ζωής, για τη συνέπεια και τη γενναιότητα με την οποία διήλθε το βίο του. Αγάπησε με πάθος τη δουλειά, την πατρίδα, ιδιαίτερα όμως τη Μεσσηνία. Όλοι οι Μεσσήνιοι θρηνούμε σήμερα τον υπέροχο άνθρωπο, το δικό μας καπετάν Βασίλη. Μένει στην ιστορία ως ο μεγάλος ευεργέτης της Μεσσηνίας και της Ελλάδας».

Θανάσης Πετράκος, επικεφαλής ελάσσονος μειοψηφίας Περιφερειακού Συμβουλίου

«Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και σε όλους τους συνεργάτες του καπετάν-Βασίλη για τη μεγάλη απώλειά του. Ο καπετάν-Βασίλης υπήρξε ένας σημαντικός παράγοντας, με μια μεγάλη αγάπη για τη Μεσσηνία. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τον τόπο του, την αγαπημένη του Μεσσηνία και τους ανθρώπους της. Το όνειρό του ήταν να αναδειχθεί η Μεσσηνία ως παγκόσμιος τουριστικός προορισμός με τη δημιουργία της μεγάλης τουριστικής επένδυσης, για τη δημιουργία της οποίας αγωνίστηκε πολλά χρόνια και της οποίας πρόλαβε να ζήσει την έναρξη».

Παναγιώτης Νίκας, δήμαρχος Καλαμάτας

«Εκφράζω τη θλίψη μου, την οδύνη μου και εκ μέρους του κόσμου της Καλαμάτας για την εκδημία του καπετάνιου μας, ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος ευεργέτης, μάλιστα μακράν της Μεσσηνίας, πέρα από τη μεγάλη τουριστική επένδυση που αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο, με την οποία έβαλε τη Μεσσηνία στον τουριστικό χάρτη. Στήριξε κάθε φορέα και σωματείο της Μεσσηνίας και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, όπου με δικές του δαπάνες ανασυγκρότησε ένα μεγάλο κτήριο, ενώ έκανε δωρεές προς το Δήμο Καλαμάτας, όπως η πρόσφατη δωρεά της μελέτης για το νέο Δημαρχείο. Έφυγε ένας μεγάλος πατριώτης, ένας μεγάλος Έλληνας, ένας σπουδαίος Μεσσήνιος, αιωνία του η μνήμη. Εμείς θα αισθανόμαστε πάντοτε ευγνωμοσύνη για όσα μας προσέφερε ο καπετάνιος».

Θόδωρος Μπρεδήμας, επικεφαλής μείζονος μειοψηφίας Δ.Σ. Καλαμάτας

«Εκφράζουμε τη βαθύτατη οδύνη μας για την απώλεια του εξαίρετου συμπατριώτη και θαρραλέου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε πρότυπο δραστήριου και δημιουργικού ανθρώπου, που κατέστησε το λόγο άξιο και τη θεωρία πράξη και συνέβαλε αποφασιστικά στην αναπτυξιακή πορεία της Μεσσηνίας.

Τέτοιοι άνδρες είναι φωτεινά παραδείγματα προς μίμησιν και ιδιαίτερα για τους άξιους συνεχιστές της Costa Navarino και γενικότερα του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού έργου που άφησε ο καπετάν Βασίλης στη Μεσσηνία και την Ελλάδα».

Δημήτρης Καφαντάρης, δήμαρχος Πύλος - Νέστορος

«Νιώθουμε μεγάλη θλίψη με την ανακοίνωση του θανάτου του πολυαγαπημένου μας φίλου και μεγάλου άνδρα και ευεργέτη της Μεσσηνίας και του Δήμου μας. Ενός ανθρώπου που είχε όραμά του την πατρίδα του, τη Μεσσηνία, την ανάπτυξη του τόπου, με την υλοποίηση του επενδυτικού του σχεδίου, την ΠΟΤΑ.

Η Μεσσηνία και η Ελλάδα είναι από σήμερα πιο φτωχή, γιατί τέτοιοι άνθρωποι μένουν στην ιστορία. Αφήνει, όμως, άξιους κληρονόμους, τον Κωστή, τον Αχιλλέα και τον Χρήστο, τρεις ανθρώπους που έχουν αγαπήσει τη Μεσσηνία και ειδικά ο Αχιλλέας, που έχει την ευθύνη των ξενοδοχείων και πιστεύω ότι θα συνεχίσει το όραμα του πατέρα του. Θέρμα συλλυπητήρια στη οικογένειά του».

Κώστας Κόλλιας, δήμαρχος Τριφυλίας

«Η εκδημία του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου αποτελεί μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Σε περιόδους βαθιάς οικονομικής και όχι μόνο κρίσης σαν και αυτή που διανύει η χώρα μας, γρηγορούσες πατριωτικές συνειδήσεις και φωτεινά δημιουργικά μυαλά, σαν αυτό του αείμνηστου καπετάν Βασίλη, ο τόπος μας τα είχε και συνεχίζει να τα έχει απόλυτη ανάγκη. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η απώλεια για τη Μεσσηνία και ειδικότερα για την Τριφυλία, όπου βρίσκεται και η έδρα του δημιουργήματός του, της Costa Navarino. Για εμάς, για τους πολίτες της Τριφυλίας, το κενό που αφήνει η εκδημία του καπετάν Βασίλη δεν μπορεί να καλυφθεί. Αντισταθμίζεται όμως από την αγάπη για τον τόπο, που ο ίδιος είχε εμπνεύσει στους επιγόνους του».

Μπέσσυ Πλέτσα, πολιτευτής

«Η Μεσσηνία σήμερα, η εφοπλιστική κοινότητα, οι οικείοι του και πολλοί συμπατριώτες που είχαν ωφεληθεί και ευεργετηθεί, θρηνούν την απώλεια του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.

Ο άνθρωπος αυτός, το παιδί των φτωχών αγροτών από το Διαβολίτσι, έκανε την πατρίδα μας να αισθάνεται υπερήφανη για τη διεθνή επιχειρηματική του πορεία. Δεν ξέχασε ποτέ, όμως, τον τόπο καταγωγής του και σφράγισε την ανάπτυξη της Μεσσηνίας με την κατασκευή του Costa Navarino. Εμείς που είχαμε την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσουμε, όπως και όλοι όσοι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, αποτίουμε φόρο τιμής και ευχόμαστε αιωνία η μνήμη του».

Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, πρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

«Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος υπήρξε ένας από τους ευεργέτες του ιδρύματος. Στήριξε σημαντικά το πανεπιστήμιο στα πρώτα του βήματα. Η απώλειά του μας θλίβει ιδιαίτερα. Έφυγε ένας υπέροχος Έλληνας, ένας ευπατρίδης, ένας άνθρωπος της εργασίας που αφιέρωσε τη ζωή του στην προκοπή του τόπου του. Αποχαιρετούμε, επίσης, με μεγάλη οδύνη ένα συμπαραστάτη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στον οποίο οφείλουμε πολλά. Εκ μέρους του Πρυτανικού Συμβουλίου κι εμού προσωπικά, εκφράζουμε στην οικογένεια του καπετάν Βασίλη τα θερμά μας συλλυπητήρια και τη συμπαράστασή μας στη μεγάλη αυτή δοκιμασία».

ΕΛΛΗΝΟΚΙΝΕΖΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ

Ο καπετάν Βασίλης έφερε πιο κοντά την Ελλάδα με την Κίνα

Την ιδιαίτερη θλίψη και τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου αλλά και σε ολόκληρη τη ναυτική οικογένεια, εκφράζει ο πρόεδρος Κωνσταντίνος Ν. Γιαννίδης και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου:

«Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ιδρυτής της Costamare, ως ένας από τους πρωτοπόρους Έλληνες της ναυτιλίας και της ελληνικής επιχειρηματικότητας, έφερε πιο κοντά την Ελλάδα με την Κίνα, μεσολαβώντας για την κινεζική επένδυση στον ΟΛΠ».

Της Βίκυς Βετουλάκη

--------------------------------------------------------------------------------

Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΤΩΝ ΚΟΝΤΕΪΝΕΡ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΤΑ

Κηδεύεται αύριο στην Αθήνα ο καπετάν Βασίλης

Την απώλεια του καπετάν Βασίλη θρηνεί σύσσωμη από χθες τα ξημερώματα η Μεσσηνία. Του ανθρώπου που οραματίσθηκε και έκανε πραγματικότητα την ίδρυση της Costa Navarino, έχοντας ως όνειρο να τοποθετήσει στο χάρτη των σημαντικότερων τουριστικών προορισμών της Μεσογείου – και, γιατί όχι, του κόσμου - τη Μεσσηνία.

Η είδηση προκάλεσε θλίψη και στη ναυτιλιακή κοινότητα, κύριο τομέα των δραστηριοτήτων του. Ιδρυτής της Costamare Inc., ήταν γνωστός για τη συμβολή του στα ναυτιλιακά δρώμενα της χώρας.

Σε ηλικία 76 ετών, στις 6.00 τα ξημερώματα της Τρίτης, ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή, από αναπνευστική ανεπάρκεια, στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Το τελευταίο διάστημα έπασχε από την επάρατη νόσο.

Ο καπετάνιος έφυγε γαλήνιος, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Costamare, ολοκληρώνοντας τα όνειρα και σχέδιά του για τη θάλασσα και τη στεριά, με τη σκέψη του στην ελληνική ναυτιλία, τους ναυτικούς του ομίλου και την αγαπημένη του πατρίδα, τη Μεσσηνία.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί αύριο στην Αθήνα, στις 12.00 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Άγιος Σώστης - Λεωφ. Συγγρού). O ενταφιασμός θα γίνει σε στενό οικογενειακό περιβάλλον.

Η οικογένεια, αντί στεφάνων, παρακαλεί να γίνουν δωρεές στο Ίδρυμα ΘΩΡΑΞ- Κέντρο Ερευνών Εντατικής και Επείγουσας Ιατρικής Θώρακος, τηλ. 210 7222934 , στον αριθμό λογαριασμού της τράπεζας Citibank: 5500063302 (ΙΒΑΝ: GR82 0840 1040 0000 0550 0063 302).

Το παιδί από το Διαβολίτσι μπαρκάρει στα 18

Ο καπετάν Βασίλης γεννήθηκε το 1935 στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Μετά ήρθε η Κατοχή, οπότε συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες και μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το 1948 πήγε στην Αθήνα, ανήμερα της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου, και έμεινε στον Κολωνό. Κάθε ημέρα με το λεωφορείο της γραμμής έκανε τη διαδρομή Βοτανικός - Ιπποκράτους. Πήγαινε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου μοίραζε σε σπίτια γάλα. Δουλειά έπιανε στις 7.30 το πρωί σε μία βιοτεχνία κουμπιών, στη διασταύρωση Περικλέους και Ευαγγελιστρίας. Μετά τη βιοτεχνία, παρακολουθούσε το νυχτερινό Γυμνάσιο.

Τον Ιούνιο του 1953, σε ηλικία 18 ετών, πρωτομπαρκάρισε. Όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, έτσι «άρχισε το όμορφο ταξίδι μου στη ναυτιλία, ταξίδι γεμάτο μεγάλες συγκινήσεις, αγωνίες, λαχτάρες και χαρές». Μιλώντας στις 27 Ιουλίου 2006 στην τελετή άφιξης του μεγαλύτερου πλοίου κοντέινερ στον κόσμο, παρουσία του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, δήλωσε: «Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου για αυτή την όμορφη γιορτή δίπλα στο μεγάλο και σύγχρονο αυτό πλοίο, στο ίδιο λιμάνι που ξεκίνησα τζόβενο σε ένα παλιό καραβάκι, άμισθος, και με πληρωμένη από εμένα την τροφή μου για τους πρώτους τρεις μήνες».

Έκτοτε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας.

Το 1962 συναντά την Κάρμεν Αχιλ. Κυρίτση, την οποία μετά από δύο χρόνια παντρεύτηκε και απέκτησαν τρία αγόρια. Τον Κωνσταντίνο το 1969, τον Αχιλλέα το 1971 και τον Χρήστο το 1974, που σήμερα διευθύνουν την Costamare, την TEMES και την GEOHELLAS αντίστοιχα. Ήταν από τα πρώτα μέλη και πρόεδρος της Helmepa, της Helmepa Junior και της Intermepa. Η Helmepa Junior, η έκθεση της οποίας στεγάζεται στο κτήριο της Costamare, έχει ως αντικείμενο την εκπαίδευση και ενημέρωση μαθητών Δημοτικού από όλη την Ελλάδα, για την προστασία του περιβάλλοντος και ειδικά του θαλασσίου περιβάλλοντος.

Το 2000 ίδρυσαν με τη σύζυγό του το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου και έκτοτε χρηματοδοτούν τη λειτουργία και τις δραστηριότητές του.

Ο καπετάν Βασίλης έχει συμμετάσχει στα Διοικητικά Συμβούλια ελληνικών και διεθνών οργανισμών, όπως: Vryonis Center (California), Κέντρο Ελληνισμού «Άγγελος Κ. Τσακόπουλος» (California), Μεσσηνιακή Αμφικτιονία, UHAC, Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, Advisory Board της γερμανικής ναυτιλιακής τράπεζας DVB NedshipBank, Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, Leadership 100, Hellenic Committee των Νηογνωμόνων Lloyds και Bureau Veritas, Hellenic Committee του Νηογνώμονα Germanischer Lloyd (πρόεδρος), Διεθνής ασφαλιστικός οργανισμός Swedish Club (αντιπρόεδρος).

Έχει, επίσης, βραβευτεί για τη δραστηριότητα και την προσφορά του από: Ακαδημία Αθηνών, Δήμο Αθηναίων, επτά Επιμελητήρια Πελοποννήσου, Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας, Ελληνική Ναυτιλιακή Λέσχη, Λέσχη Επιχειρηματικότητας, Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σημαντικές, τέλος, ήταν οι πρωτοβουλίες, αλλά και οι δωρεές του για τη δημιουργία και στήριξη κοινωφελών έργων και ιδρυμάτων, ιδιαίτερα στη Μεσσηνία.

Έχει ανακηρυχτεί επίτιμος δημότης των Δήμων Καλαμάτας και Γαργαλιάνων.

Ο Έλληνας βασιλιάς των κοντέινερ

Η καριέρα του καπετάν Βασίλη ως εφοπλιστής ξεκίνησε σε ηλικία 27 ετών. Τότε απέκτησε με δάνειο ένα μικρό φορτηγό πλοίο. Το 1974 ίδρυσε την εταιρεία Costamare Shipping SA. Την περίοδο 1982 - 1984, που ξεκινούσε η ναυτιλιακή κρίση, ο καπετάν Βασίλης αγόρασε 8 πλοία.

Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών Ελληνικής του Γρ. Καλλιμανόπουλου, προσέλαβε το εξειδικευμένο προσωπικό της και προσπάθησε να εισέλθει δυναμικά στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές. Μέσα σε μία εικοσαετία η εταιρεία γιγαντώθηκε. Το 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφθανε το 1.560.000 dwt.

Από τις αρχές του 2000, η εταιρεία κατήρτισε ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο που προσέγγισε το 1 δισ. δολάρια για την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ. Μάλιστα, το 2006 η εταιρεία παρέλαβε το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο. Το μήκος του ήταν ίσο με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπορούσε να μεταφέρει 9.500 εμπορευματοκιβώτια. Το μήκος του είναι 350,56 μέτρα και πλάτος 43 μέτρα, ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσει φθάνει μέχρι και τους 25,5 κόμβους την ώρα. Το μέγιστο βύθισμα είναι 14,5 μέτρα και μεταφέρει 107.000 τόνους φορτίου. Το πλοίο ήρθε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου του 2006, ονομάσθηκε «Cosco Hellas» και ύψωσε την ελληνική σημαία.

Ήταν το πέμπτο πλοίο στη σειρά της νέας γενιάς νεότευκτων που παρέλαβε συνολικά η Costamare από τα κινεζικά ναυπηγεία της Σαγκάης. Η συνολική επένδυση των πέντε πλοίων - μαμούθ ανήλθε σε 600 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ταυτόχρονα ναυλώθηκαν για δώδεκα χρόνια στον κινεζικό κολοσσό Cosco, με το αστρονομικό ποσό των 900 εκατ. δολαρίων.

Η Costamare απασχολεί αποκλειστικά Έλληνες ναυτικούς.

Οι Lloyd's List, σε ένα αφιέρωμα που έκαναν το 2004, με αφορμή την επέτειο για τα τριάντα χρόνια από την ίδρυση της εταιρείας του Costamare, ονόμασαν τον καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο «Greek King of Containers», ο Έλληνας βασιλιάς των κοντέινερ.

Το όνομα της οικογένειας δεσπόζει στη λίστα των 100 ισχυρότερων ανθρώπων της παγκόσμιας ναυτιλίας, που συγκρότησε για πρώτη φορά η έγκυρη ναυτιλιακή επιθεώρηση Lloyd’s List.

Η Costamare βρίσκεται στην 69η θέση και εκτιμάται ότι διαθέτει ρευστότητα 1 δισ. δολ. Σήμερα η Costamare, που παραμένει οικογενειακή επιχείρηση, διαχειρίζεται 46 πλοία containers και είναι η μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία εμπορευματοφόρων πλοίων στον κόσμο, με όλα τα πλοία της να φέρουν την ελληνική σημαία.

Ο Όμιλος Κωνσταντακόπουλου διαθέτει συμμετοχές στην αεροπορική εταιρεία Aegean Airlines, ενώ είχε και μεγάλο ποσοστό μετοχών στη First Business Bank, τις οποίες πώλησε το 2006 στον εφοπλιστή κ. Β. Ρέστη.

Επίσης, έχει κατασκευάσει, στη Βόρεια Ελλάδα, εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών. Η βιομηχανία ΓΕΩ λειτουργεί στα Γρεβενά.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχε δημιουργήσει μία σύγχρονη πόλη, που η συνολική της έκταση είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα και η κεντρική της λεωφόρος φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη. Επίσης, σε άλλη Πολιτεία έχει αγοράσει 16.000 στρέμματα στα οποία έχει δημιουργήσει έναν πρότυπο αμπελώνα.

«Όταν έχεις ένα όραμα και τα μέσα, πρέπει να υλοποιείς το όραμά σου»

Το μεγάλο ταξίδι για το όνειρο του καπετάν Βασίλη να κάνει τη Μεσσηνία από τους πιο γνωστούς τουριστικούς προορισμούς ξεκινά το 1982, όμως θα είναι δύσκολο και με δρόμο ανηφορικό. Τότε, με τη βοήθεια φίλου του από τη Μεσσηνία, αρχίζει να αγοράζει τα πρώτα κτήματα.

Οραματίστηκε μία μεγάλη τουριστική επένδυση, της οποίας το συνολικό κόστος θα υπερέβαινε στην πρώτη φάση τα 300 εκατομμύρια ευρώ και η ολοκλήρωσή της το 1 δισ. ευρώ. Ωστόσο, αντιμετώπισε τεράστια προβλήματα με τη γραφειοκρατία και την έκδοση αδειών, με αποτέλεσμα να περνούν τα χρόνια.

Πρακτικά, χρειάστηκε να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια ώστε ο ίδιος και οι συνεργάτες του να δημιουργήσουν - από κοινού με το ελληνικό Δημόσιο - όλο το νομοθετικό πλαίσιο.

Τον Ιανουάριο του 1997 ο ΕΟΤ καλεί υποψήφιους επενδυτές να υποβάλουν τις προτάσεις τους για τη δημιουργία Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) σε ολόκληρη τη χώρα. Το Μάιο του ίδιου έτους κατατίθενται δύο προτάσεις. Η μία του καπετάν Βασίλη και η άλλη της εταιρείας Μέτων των Αρφάνη - Χιώνη για την ΠΟΤΑ Αστακού. Η πρώτη πρόταση είναι και η μοναδική τελικά που προχωρά.

Χρειάστηκε να περάσουν 3 χρόνια ώστε η εταιρεία που ανέλαβε την υλοποίησή της, η ΤΕΜΕΣ, να λάβει τις γνωμοδοτήσεις (δασικές, χωροταξικές, περιβαλλοντικές) από τα συναρμόδια υπουργεία και τους φορείς. Τον Οκτώβριο του 2001 εκδίδεται κοινή υπουργική απόφαση που επικυρώνει την οριοθέτηση της ΠΟΤΑ, τα όρια, το φορέα υλοποίησης και τις χρήσεις γης.

Ο καπετάν Βασίλης πρόλαβε να δει ένα σημαντικό μέρος από το όραμά του να έχει υλοποιηθεί. Καμάρωνε γι’ αυτό και το παρουσίαζε πάντα με μεγάλη περηφάνια.

H πρώτη φάση υλοποιείται σε δύο περιοχές έκτασης περίπου 3.000 στρεμμάτων, στην Πύλο και τους Γαργαλιάνους. Περιλαμβάνει ξενοδοχεία, γκολφ, συνεδριακό κέντρο, κέντρο θαλασσοθεραπείας και λειτούργησε το Μάιο του 2010, με προϋπολογισμό πάνω από 550 εκ ευρώ.

Η ΠΟΤΑ δεν είναι το μοναδικό έργο που έχει κάνει για τη γενέτειρά του ο καπετάν Βασίλης. Για την αποκατάσταση της πυρόπληκτης Μεσσηνίας διέθεσε το ποσό των 6.000.000 ευρώ, ενώ έχει χρηματοδοτήσει και την υλοποίηση έργων σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας.

Μιλώντας στο «Θ» για την ΠΟΤΑ, λίγο πριν αρχίσει να παίρνει «σάρκα και οστά», ο καπετάν Βασίλης είχε αναφέρει: «Αν έχεις ονειρευτεί ένα σπιτάκι, το χάιδεψες, το πάλεψες και μετά το βλέπεις να πραγματοποιείται, δεν το χαίρεσαι; Εγώ που έκανα όλο αυτό τον αγώνα, αγόρασα 1.280 ιδιοκτησίες, που πέρασα όλα αυτά, πώς να μην το χαίρομαι. Αυτή είναι, όμως, η Ελλάδα, με τα καλά της και τα κακά της. Εγώ, δηλαδή, παρ’ όλα τα προβλήματα, δε θα την άλλαζα. Πρέπει αρχικά να τη δεχτούμε όπως είναι και μετά όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τα στραβά. Είναι αλήθεια ότι έχω περάσει πολλές πίκρες και προβλήματα για κάτι το οποίο οικονομικά δεν είναι καλή δουλειά. Αν ήθελα να μεγιστοποιήσω τα κέρδη μου, θα είχα βάλει 20 μεσίτες σε όλη την Ελλάδα και θα έλεγα: όπου πουλιέται ένα αρτιμελές οικόπεδο και είναι ευκαιρία, αγοράστε το. Αν μπορεί κάποιος, ας μου βρει να έχω αγοράσει ένα οικόπεδο, εκτός από την Αίγινα που μένω, τα πατρικά μου στο Διαβολίτσι και την ΠΟΤΑ. Την εποχή που η Μύκονος, η Πάρος είχαν μια δεκάρα, δεν αγόρασα πουθενά. Γιατί είχα ένα όνειρο και είναι ωραίο το όνειρο αυτό. Μετά από 50 χρόνια κανείς δε θα σκέφτεται αν υπήρξε ένας Κωνσταντακόπουλος, μεγαλοεφοπλιστής κ.λπ. Αν βοηθήσω, όμως, να μπει σε ένα διαφορετικό δρόμο η Μεσσηνία, σχετικά με τον τουρισμό, αυτό θα είναι επιτυχία. Είναι ευθύνη όλων, όμως, να μη χαλάσει η Μεσσηνία. Είχε την τύχη μέχρι τώρα να μην αναπτυχθεί άναρχα. Η Μεσσηνία μπορεί να παραμείνει πανέμορφη».

     "ΘΑΡΡΟΣ" 26/01/2011 Επιμέλεια: Βίκυ Βετουλάκη