Ο τόπος μοιάζει ευλογημένος. Δέκα μόλις χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, γεμάτος με συκιές και ελιές, ένα τοπίο που μοιάζει με ησυχαστήριο έχοντας θέα τον Μεσσηνιακό κόλπο. Και με όλα αυτά τα ευρήματα που αποκαλύπτονται κάθε χρόνο, θα μπορούσε να γίνει ένας εξαιρετικός προορισμός. Για τους αρχαιολόγους, πολύ περισσότερο για την ανασκαφέα του, την Ξένη Αραπογιάννη, είναι ένας παράδεισος. Οπου κι αν περπατήσεις, προβάλλουν αρχιτεκτονικά μέλη, κίονες, επιστύλια, γείσα, λες και είναι χαρισμένα από τη φύση. Είναι η αρχαία Θουρία.
«Η σημαντικότερη πόλη της Μεσσηνίας», όπως μας λέει η υπεύθυνη των ανασκαφών, «πριν ιδρύσει ο Επαμεινώνδας το 369 π.Χ. την αρχαία Μεσσήνη». Από το 2007 άρχισε τις δοκιμαστικές τομές στην περιοχή εντοπίζοντας τα πρώτα κτίρια.
Ο φύλακας του χώρου Αντώνης Τσαγκλής την οδήγησε σε ένα δύσκολο γεμάτο άγριους θάμνους και έναν πυκνό καλαμιώνα σημείο, τη θέση Παναγίτσα, όπως τη λένε, εξαιτίας της εκκλησούλας που έχει χτιστεί από αρχαίο οικοδομικό υλικό. Εκεί έστεκε επιβλητικά το αρχαίο τείχος κατασκευασμένο από τεράστιους ογκόλιθους. «Από τη μορφολογία του εδάφους και τον μεγάλο αναλημματικό τοίχο που είχα βρει, περίμενα ότι θα εντοπίσουμε σημαντικά αρχαία, δεν φανταζόμουν όμως ότι θα πέσουμε στο Ασκληπιείο. Εύρημα σημαντικό, διότι έχουμε να κάνουμε με τις πρώτες αρχαιότητες που εμφανίζονται στην αρχαία Θουρία». Η κατοίκηση του λόφου ανάγεται ήδη στην 3η χιλιετία π.Χ. Στη μυκηναϊκή εποχή είναι φανερό πως γνώρισε τεράστια άνθηση όπως αποκαλύπτουν η μυκηναϊκή νεκρόπολη και ο ηγεμονικός θολωτός μυκηναϊκός τάφος που μαρτυρούν συνεχή χρήση έως τους ύστερους κλασικούς χρόνους. Την ταύτισαν με την ομηρική Ανθεια, άλλοι με την Αίπεια, κάποιοι με το Λεύκτρον.
